Τα βράδια της Παρασκευής, κυρίως μετά από ένα γεμάτο 8ωρο πρηξίματος διαφόρων υψίστης σημασίας ζωτικών οργάνων στην δουλειά, αποδεικνύονται για άλλη μια φορά ιδανικά για την παρακολούθηση τέτοιου είδους συναυλιακών δρώμενων. Φτάνοντας στο An Club αρκετά καθυστερημένη (Don’t blame me. Blame triple M!) δυστυχώς δεν προλαβαίνω ούτε νότα από τους Accelarator αλλά οι SlavEatGod βρίσκονται μόλις στο δεύτερο κομμάτι τους. Ειδικότερα, και για να πω την αλήθεια, είχα να τους παρακολουθήσω ζωντανά αρκετό καιρό, πριν από την ριζική αλλαγή στο line-up τους. Την αλλαγή, μπορώ να πω, πως την βρήκα ριζικότατη αφού έχουν μεταλλαχθεί πραγματικά προς το καλύτερο, με πολύ πιο δυνατά κομμάτια, δυνατή παρουσία, ικανούς μουσικούς και frontman. Άναψαν τα αίματα στο κοινό με τον καλύτερο τρόπο, μπράβο στα παιδιά (πρώτη φορά βλέπω wall of death 6 ατόμων!)! Σειρά έχουν οι cult μορφές και ταχύτατα ανερχόμενοι thrashers, Released Anger οι οποίοι αν έλλειπαν απ’ αυτό το live θα μου έκανε τεράστια εντύπωση. Μπήκαν κατευθείαν στο ψητό δημιουργώντας εντονότατα mosh-pit φαινόμενα και αυξημένη κατά τόπους θερμοκρασία, με το κοινό, που κατά μεγάλο ποσοστό δίνει πανελλήνιες φέτος, να το υπέρ-διασκεδάζει. Εγώ από την άλλη, που είμαι και κάποιας ηλικίας και όχι ιδιαίτερα φαν το old-school thrash, με κούρασαν λιγάκι χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν ήταν μια αξιόλογη εμφάνιση της μπάντας. Η ώρα έχει φτάσει αισίως 10 και το κοινό αδημονεί για τους headliners της βραδιάς. Πραγματικά δεν ξέρω πως το κάνουν αλλά οι αγαπητοί Suicidal Angels είναι τόσο μα τόσο διασκεδαστικοί στα live τους και τόσο θερμοί με το κοινό τους, που πραγματικά χαρακτηρίζονται true με κεφαλαία γράμματα και μια από τις λίγες ελληνικές μπάντες που χαίρομαι τόσο πολύ να βλέπω. Έπαιξαν σχεδόν 2 ώρες, δεν σταμάτησαν να ευχαριστούν τους fans αλλά και τις υπόλοιπες μπάντες και το setlist τους περιελάμβανε κομμάτια από τον πρώτο τους δίσκο, φυσικά από το ‘Sanctify the Darkness’ αλλά και 3 ολοκαίνουργια κομμάτια τους από το ‘Dead Again’ που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Κάτω από τη σκηνή επικρατούσε χάος σε κάθε ένα riff και το crowd-surfing δεν έλεγε να τελειώσει. Για το τέλος άφησαν το ‘Apokathilosis’ που όλοι περιμέναμε και τελικά ο καθένας μας αποχώρησε με το χαμόγελο στα χείλη το οποίο δεν έφευγε για αρκετή ώρα μετά. Η Nuclear Blast ξέρει…
Αγγελική Καπίρη
