Οι The Black Legacy είναι ένα τετραμελές συγκρότημα από την Ιταλία. Ξεκίνησαν την πορεία τους πριν από δύο χρόνια και φέτος κυκλοφορούν το πρώτο τους full-length album. Το είδος που υπηρετούν κατά βάση είναι το rock. Πιο συγκεκριμένα ασχολούνται με το stoner και το acid rock και μάλιστα του προσθέτουν μερικά blues στοιχεία.
Το “Black Flower” λοιπόν αποτελείται από εννιά κομμάτια με την διάρκειά τους να κυμαίνεται στα τρία με τέσσερα λεπτά. Καιρό είχα να συναντήσω τόσο μικρό εύρος σε διάρκεια είναι η αλήθεια. Στο θέμα μας όμως. Έχει γίνει φιλότιμη προσπάθεια να βγει κάτι αξιόλογο δεν μπορώ να πω. Προσπάθησαν και αυτό φαίνεται. Είναι προσεγμένος δίσκος σε γενικές γραμμές.
Η μελωδία, αν και επαναλαμβάνεται ανά σημεία, είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Το blues που εντάσσουν δίνει μια άλλη χάρη στο όλο σύνολο. Δεν έχει κάτι το τρομερά φοβερό να πεις «τι ακούω ρε φίλε», είναι όμως αρκετά καλή. Θέλω να σταθώ λίγο στην εισαγωγή του “Queen Of Green Hill”. Η μελωδία της φέρνει σε αυτή του “Break Me Out” των MindFlow. Δεν λέω ότι είναι κόπια, απλώς αναφέρω ότι αυτά τα δύο μοιάζουν πολύ σε μερικά μέρη.
Η μόνη μου ένσταση είναι τα φωνητικά. Επιτηδευμένο γρέζι χωρίς λόγο και αιτία. Θα ήταν πολύ καλύτερα αν άφηνε την φωνή του φυσική και καθαρή. Δεν είναι πάντα τέλεια και άψογα τα πιο βαριά φωνητικά σε μερικά κομμάτια, πόσο μάλλον σε αυτά που είναι της rock συνομοταξίας. Λίγη βελτίωση χρειάζονται και θα είναι πολύ πιο καλά την επόμενη φορά.
Ολοκληρώνουμε με το εξώφυλλο. Καλούτσικο είναι. Κάπως αποτυχημένο παρασκήνιο με την σελήνη, το φως της ημέρας και τα βουνά αλλά σώζεται με την μηχανή και τον οδηγό. Θα ήταν καλύτερος βέβαια αν είχε κανονικό κεφάλι και όχι νεκροκεφαλή (για ακόμα μια φορά, αρκετά με αυτές, βρείτε κάτι πιο πρωτότυπο να βάλετε) αλλά τέλος πάντων. Για να ολοκληρώνουμε, σίγουρα υπάρχουν πολύ καλύτεροι δίσκοι από αυτόν εδώ όμως και αυτός αξίζει λίγο από τον χρόνο σας.
6/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
