Θα την πω την αμαρτία μου. Ακούγοντας το “III” και διαβάζοντας τι είχα γράψει για την παρουσίαση του προηγούμενου άλμπουμ των Άγγλων σκέφτηκα να αντιγράψω ολόκληρα κομμάτια από εκείνη την παρουσίαση και να τα κουμπώσω εδώ. Αλλά λέω ας πάει το παλιάμπελο και ας γράψω μερικές γραμμές παραπάνω.
Το “III” λοιπόν είναι όπως πολύ καλά καταλάβατε το τρίτο άλμπουμ των The Heretic Order. Ορμώμενοι από το ηλιόλουστο (not) Λονδίνο το σχήμα είναι ενεργό από το 2014. Από τότε έχουν κυκλοφορήσει άλλα δύο άλμπουμ. την παρουσίαση για την δεύτερη δουλειά τους με τίτλο “Evil Rising” μπορείτε να την διαβάσετε στο περιοδικό μας.
Για να μην παρεξηγηθώ και για να μην πιστέψει κάποιος ότι ήμουν προκατειλημμένος με αυτή εδώ την δουλειά πριν την ακούσω δεν έψαξα στο αρχείο μου και φυσικά δεν θυμόμουν ότι τους είχαν ξανασυναντήσει. Εδώ δεν θυμάμαι πια τις καλές δουλειές, τις μέτριες θα θυμάμαι; Το “III” λοιπόν… τι να πω για αυτό άραγε;
Για άλλη μια φορά δεν με ενθουσίασαν. Αν και έχουν αφήσει στην άκρη σε μεγάλο μέρος το θεατρικό στοιχείο και έχουν σκληρύνει αρκετά τον ήχο τους και πάλι το τελικό αποτέλεσμα μπάζει νερά. Πάλι το πρόβλημα είναι η φωνή του Ragnar. Ο άνθρωπος προσπαθεί πάρα πολύ αλλά δεν πιστεύω ότι το έχει και τόσο. Αντίθετα οι κιθάρες, στις οποίες παίζει και αυτός, είναι πολύ καλοδουλεμένες. Το άλλο πρόβλημα είναι ότι οι συνθέσεις δεν έχουν κάποια συνοχή. Ακόμα και οι καλές στιγμές χάνονται μέσα σε έναν ωκεανό. Ακούγοντας το “III” μου δόθηκε η εντύπωση ότι έχω να κάνω με ένα σχήμα που δεν ξέρει ακόμα τι ακριβώς θέλει να παίξει. Στην τελική αυτό μπορεί να είναι και το στυλ τους αλλά εμένα δεν μου κάθετε καθόλου καλά αυτό.
Το “III” απευθύνεται μάλλον στον ακροατή που δεν έχει θέμα να ακροβατεί ανάμεσα στο power thrash και γενικά τον μοντέρνο ήχο. Εγώ όμως δεν είμαι αυτός.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
