Black Sabbath και riff. Η πεμπτουσία του rock/metal και ο λόγος για τον οποίο χιλιάδες παιδιά, πιάνουν την κιθάρα στα χέρια τους και προσπαθούν να παίξουν τραγούδια σαν το “Paranoid” ή το “Smoke On The Water”. Γιατί αυτή η εισαγωγή; Μα φυσικά γιατί η νεοσύστατη μπάντα από την Αγγλία, οι The Howling Tides, πρέπει να ανήκουν σε αυτή την κατηγορία παιδιών.
Οι The Howling Tides κάνουν μια πολύ εντυπωσιακή αρχή, έχοντας ακριβώς στο μυαλό τους το τι πρέπει να κάνουν, πως πρέπει να το κάνουν και πάνω από όλα, με μεγάλη αγάπη για αυτό που κάνουν. Οι επιρροές της μπάντας ποικίλουν, από την βαρύτητα των Black Sabbath, τον τσαμπουκά των Black Label Society, αλλά και την southern αισθητική των Lynyrd Skynyrd. Αυτό πάντως που κυριαρχεί στην μουσική των The Howling Tides, είναι η blues επιρροή στα riff τους και ίσως είναι αυτό που κάνει και αρκετά ενδιαφέρουσα την πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία.
Οι riff-άρες καθώς και η μελωδική τάση της μπάντας στο opener “Cheap Painkiller” δίνει τον τόνο και το ύφος του όλου εγχειρήματος. Πολύ καλές κιθάρες από τον Hayden Kirk, ενώ τα φωνητικά του Rob Baynes, είναι τα καλύτερα δυνατά που θα μπορούσαν, με αρκετό γρέζι, αντρικά αλλά και μελωδικά εκεί που πρέπει. Σε πιο “in your face” καταστάσεις το “Death By Exile”, διατηρώντας πάντως την μελωδικότητά του. Καταπληκτικό το “He Told Me”, με μια Black Label Society υφή να συναντά τους Red Hot Chilli Peppers, φτιάχνοντας ένα πολύ τσαμπουκαλίδικο αποτέλεσμα. Με αρκετή southern χροιά, είναι ίσως το πιο αξιομνημόνευτο τραγούδι του EP.
Τα “Crack My Soul” και “Running Blind” είναι μάλλον οι πιο αδύναμες στιγμές του EP, αφού η μπάντα έχει εστιάσει περισσότερο πάνω στη μουσική, παρά στις φωνητικές μελωδίες. Δεν είναι άσχημα τραγούδια, αλλά μετά τον καταιγισμό των blues riffs και των μελωδιών των τριών πρώτων τραγουδιών, μάλλον κάπου τα δυο τελευταία τραγούδια χάνουν στην σύγκριση.
Η πρώτη κυκλοφορία των The Howling Tides είναι άκρως επιτυχημένη, αν και κάπως άνιση. Κανείς πάντως δεν μπορεί να προσπεράσει την όρεξη και τον ενθουσιασμό των Άγγλων. Μπορεί να τραγούδια να είναι αρκετά όμοια, όμως υπάρχουν αρκετές στιγμές που τα πράγματα διαφοροποιούνται και κρατάνε το ενδιαφέρον. Με το μεγάλο τους όπλο τα bluesy riffs και τις πολύ ωραίες μελωδικές γραμμές, οι The Howling Tides αφήνουν μι παρακαταθήκη για το μέλλον και μας ανοίγουν την όρεξη για την πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά.
7/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
