Τι έχουμε εδώ; Ας εξετάσουμε τα στοιχεία μας: Χώρα προέλευσης, Αυστρία. Είδος, μελωδικό death. Κάτι μου λέει πως δεν αρχίσαμε καλά. Έχω λοιπόν στα χέρια μου και στο media player μου το ντεμπούτο album των The Morphean, που κυκλοφόρησαν δύο χρόνια μετά το πρώτο τους EP. Η άλλη πληροφορία που έχω σχετικά με αυτή την κυκλοφορία είναι πως επρόκειτο για concept δίσκο και περιγράφει μάχες με εσωτερικούς δαίμονες και άλλές ευχάριστες αναζητήσεις. Επιπλέον μπορείς να ακούσεις πεντακάθαρα τις Dark Tranquility (τι πρωτότυπο!) επιρροές τους και έναν τραγουδιστή που θέλει να γίνει κολλητός με τον τραγουδιστή των Amon Amarth. Ουφ, και τώρα μπορεί να μου πει κάποιος γιατί να χρειάζεται να χαλάω μελάνι (λέμε τώρα); Αφού οι φορές που έχω ακούσει κάτι παρόμοιο ακολουθείται από πολλά μηδενικά. Δεν μπορώ να πω, είναι πολύ καλοί ερμηνευτές και με αρτιότατες ικανότητες, αλλά περιμένω μια απάντηση στο ερώτημα: ‘Γιατί δεν μου έμεινε ούτε μια νότα στο μυαλό μετά το πέρας της ακρόασης;;;’. Ξανάλεω για να μην παρεξηγηθώ ανεπανόρθωτα, ότι υπάρχουν κάποια καλά σημεία μέσα στο album όπως τα ‘Cold Autumn Nights’ και ‘Hollowed Aeon’ κυρίως λόγω κιθάρας, όμως συνεχίζω να μάχομαι υπέρ της άποψης ότι οι κύριοι από ‘δω μου χρωστάνε μια ώρα από τη ζωή μου.
4/10
Αγγελική Καπίρη
