Κάποιοι άνθρωποι θέλουν ένα ελαφρύ χτύπημα στην πλάτη. Με μια ατσαλένια καρέκλα. Ρε μάστορα. Ρε μάστορα. Δηλαδή σοβαρά τώρα; Θεωρείς πιο σκόπιμο να περιλάβεις μέσα στο promo σου τους στοίχους που είναι στα ΓΑΛΛΙΚΑ (!!!) απ’ ότι ας πούμε… ξέρω γω… ένα βιογραφικό; Τέλος πάντων. Δύο lexotanil αργότερα και γράφω αυτές τις γραμμές.
Οι Thrash La Reine μας έρχονται από το τροπικό Quebec. Είναι το πνευματικό παιδί του Renaud Baril το οποίο και δημιούργησε μετά την αποχώρηση του από τους Trainwreck Architect πίσω στο 2016. Έκτοτε με αυτό το σχήμα έχει βγάλει ένα demo το 2017 καθώς και ένα single προπομπό του πρώτου δίσκου τους με το κομμάτι “Du Sang Sur La Plaines” που είναι και το πιο μεγάλο σε διάρκεια στο album, περνώντας τα οχτώ λεπτά. Ξεπερνώντας το, για εμένα, αρνητικό της μητρικής τους γλώσσας συνεχίζω στην μουσική. Το αναφέρω σαν αρνητικό γιατί προσωπικά θέλω να καταλαβαίνω τους στίχους και να πιάνω το νόημα ενός τραγουδιού, σε κάποιους άλλους οι στοίχοι μπορεί να μην λένε και πολλά πράγματα αλλά σε μένα λένε.
Μουσικά λοιπόν, οι Thrash La Reine ακροβατούν κάπου ανάμεσα στο thrash και στο κλασσικό heavy. Αυτομάτως αυτό περιλαμβάνει ένα punk vibe, βγαίνει και στα φωνητικά αυτό, ενώ συχνά πυκνά μου έφεραν στο μυαλό και κάτι λίγο από Iron Maiden ειδικά στον τόνο και στις αρμονίες των κιθάρων. Έχει γίνει καλή δουλειά σε όλα τα όργανα με τις κιθάρες να έχουν κάποιες πραγματικά καλές ιδέες, να πάρει – ακόμα και τα φωνητικά είναι υποφερτά. Σίγουρα το πιο ενδιαφέρον κομμάτι και πιο διαφορετικό απ όλα είναι το single το οποίο κάνοντας μια μελέτη διαπίστωσα ότι μιλάει για μια μεγάλη μάχη στην επαρχία του Quebec (Battle Of The Plains Of Abrahams) το οποίο έχει αυτό το επικό feeling των πιο μεγάλων σε διάρκεια κομματιών των Iron Maiden.
Κλείνοντας λοιπόν, μπορώ να πω ότι η ζυγαριά γέρνει προς τα θετικά. Οι Thrash La Reine μπορεί να ξενίσουν σε αρκετό κόσμο λόγο επιλογής γλώσσας όμως μουσικά έχουν πολλά να πουν.
7/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
