Λοιπόν, λοιπόν, τελευταίο στη σειρά (τώρα αν είναι καταϊδρωμένο ή όχι, δεν το ξέρω… θα δείξει..), το “Critical Mass”. Ο δίσκος ξεκινάει με ένα πολύ ΜΕΤΑΛ-Ο-RIFF, και το “Phenomenon” καταφτάνει στ’ αυτιά μου. Το πρώτο μου παράπονο είναι κάτι που σε γενικές γραμμές συνάντησα και σε προηγούμενες δουλειές των Threshold, η φωνή είναι «κάπου στο βάθος». ΟΚ παλικάρια, το πιάσαμε αυτό με την ατμόσφαιρα, αλλά το άπειρο delay, καταντάει ολίγον κουραστικό μετά από ένα σημείο. Ξεπερνάω όμως αυτά και περνάω στο μελωδικό ρεφραίν, πράγμα που πάντα με κέρδιζε σε ότι κομμάτι και να άκουγα, οπότε μπορώ να πω πως αφήνω το πρώτο τραγούδι με μια πολύ καλή διάθεση. Επόμενο, το “Choices”. Το συγκεκριμένο μου φάνηκε λίγο κουραστικό. Όχι για τα πολλά του σόλο, ούτε για τα ψιλό τετριμμένα riff, ίσως ήταν η δομή, ίσως το ότι δεν είχε καμιά σπουδαία μουσική «έκρηξη» για να μου τραβήξει την προσοχή. Μου πέρασε όμως λίγο αδιάφορο, παρά τη μεγάλη του διάρκεια. “Falling Away”. Κομματάρα… Εισαγωγάρα.. Vibe, με τα όλα του, -ΑΝ ΚΑΙ για μια ακόμη φορά η φωνή είναι λίγο «ενοχλητική»- η συνέχεια και οι αλλαγές έδωσαν ρέστα και ΝΑΙ ανταμείφτηκα με ένα μελωδικότατο ρεφραίν και σόλο. –ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ THRESHOLD!- Το “Fragmentation” της συνέχειας έχω υπ’ όψιν πως σαν λέξη είναι ο super γλωσσοδέτης για να εκνευρίσετε τον Dj της περιοχής σας! (πείτε το γρήγορα 3 φορές! Πραγματικά…..- Mία εισαγωγή που σου φέρνει κάτι από Nightwish, και μια συνέχεια που σου φέρνει κάτι από hardcore και μετά… χάθηκα.. μετά μάλλον είναι Threshold. Ωραιότατο, δυνατό κομμάτι, θα του έβαζα έτσι ένα 8/10, -αν βαθμολογούσα μόνο αυτό- αν και σε μερικά σημεία θα μπορούσε να γίνει 1000 φορές καλύτερο αν ο τραγουδιστής έβαζε λίιιιγη –να τόσο δα- παραπάνω φαντασία… αλλά εντάξει. (σε κάποια στιγμή μάλλον τον vocalist τον έπιασε και βιχαλάκι…). Πιανάκι για το “Echoes Of Life” και λίγο πολύ το ύφος Threshold-ίστικο, αν αυτό είναι καλό ή κακό δική σας η απόφαση.. θα τολμήσω ωστόσο να πω πως έγινε η καλύτερη δουλειά στα φωνητικά που άκουσα μέχρι στιγμής στο δίσκο! Το “Round And Round” μου έδωσε ένα λόγο στο πρώτο δευτερόλεπτο, να κοιτάξω πίσω μου για φαντάσματα! Τέλος πάντων.. κλείσιμο παρένθεσης. Θα είμαι σύντομη για τούτο εδώ το κομμάτι. Δε λέω πως οι εναλλαγές καθαρού/βρώμικου στις κιθάρες είναι άσχημες, αλλά εδώ και 5 κομμάτια.. γίνεται ΣΥΝΕΧΕΙΑ! Ok μία, δύο να το δεχτώ.. άντε και τρεις. Αλλά όχι.. αυτή τη φορά όχι, ακόμα και αν το κομμάτι είναι το πιο τρομερό του άλμπουμ δεν μπορώ να το ευχαριστηθώ με ψυχραιμία και απλά.. περιμένω να τελειώσει. Το “Avalon” ,συνεχίζοντας, είναι μια πολύ ωραία σύνθεση με όμορφα lyrics, που προβάλλει το είδωλό της αρκετά καλά στη μουσική. Με riff που σου μένουν και «θεατρική» διάσταση, μπορώ να πω πως επανέφερε την προσοχή μου. Well Played Threshold, Well Played! Το “Critical Mass”, με τα 13 ολόκληρα λεπτά του βρίσκεται προς το τέλος του δίσκου. Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να πω για το συγκεκριμένο. Δεν με ξετρέλανε. Θέλει τέχνη για να διαχειριστείς τόσο χρόνο (βλέπε Opeth) και αυτή τη φορά οι Threshold δεν μου έδωσαν αυτό που περίμενα. Βέβαια για να μην είμαι άδικη μελωδίες σαν αυτή γύρω στο πέμπτο λεπτό ήταν πραγματικά το κάτι άλλο, να τις βάλεις στο repeat και να τις χαίρεσαι! Γρήγορα και χωρίς να σας κουράσω (άλλο) αγαπητοί αναγνώστες συνοψίζω τις εντυπώσεις από το “Do Unto Them” και “New Beginning”, σε δύο φράσεις αντίστοιχα: «όχι αυτό το βρωμο-καθαρό πάλι!!» και «Τι τέλειος τρόπος να κλείνεις ένα δίσκο!!!». Όσων αφορά το τελευταίο κομμάτι; Μία πολύ καλή live έκδοση του “Echoes Of Life”. Καλή ακρόαση progressive-άδες (και μη) του κόσμου!
7/10
Ντένια Παλαιολόγου
