Μια μίξη Rock/Punk/Metal μας φέρουν οι Throw The Goat, με την ενέργεια στα ύψη. Δυστυχώς όσον αφορά τις δικές μου μουσικές προτιμήσεις, το συγκεκριμένο «ανάλαφρο» στυλ ροκιάς δεν με εξιτάρει. Είναι αρκετά αυθεντικό για το 2013 μιας και στηρίζεται στις θεμέλια που άλλοι βάλανε, αλλά αυτή η συνεχής μίμηση μπαντών που ήρθαν και πέρασαν φτάνει να είναι κουραστική. Η μουσική απλή, και φωνή φτωχή. Συνεχίζοντας την ακρόαση, δεν ξέρω αν βγαίνει επίτηδες ως αποτέλεσμα, αλλά αυτό που παρατηρώ μέχρι στιγμής στα κομμάτια είναι τα απόλυτα κενά κουπλέ. Τα όργανα σε εκείνο το σημείο σβήνουν, και η φωνή στέκει μόνη της και κρατάει τα ηνία. Δυστυχώς-ευτυχώς η όλη δουλειά μου πέρασε κάπως αδιάφορη. Τα κομμάτια ήταν πολλά, χωρίς κάποια highlights να με κερδίσουν. Πολύ λίγη έμπνευση σε κιθάρες και ντραμς, και η φωνή ήταν άτεχνη μέχρι αηδίας… Είναι μία δουλειά που δύσκολα θα ξανάκουγα. Το “Break The Mirror” ίσως ήταν το μοναδικό κομμάτι που ίσως να είχε αυτό το «κάτι» (ταυτότητα της μπάντας θα το έλεγα). Ήταν αργούτσικο και έχωνε πολύ ωραία σε πολλά σημεία! Με πιο ήρεμα (και αντικειμενικά) λόγια, αν και δεν είμαι οπαδός της μουσικής, ξύλο-μπύρα-γκομενάκια, η συγκεκριμένη μπάντα έβγαλε κάτι καλό για το μέσο αυτί. Ίσως να μην είναι δίσκος που θα ακούσεις απ’ την αρχή ως το τέλος με χαρά, αλλά 3-4 κομμάτια μπορούν άνετα να κοσμούν την playlist σου όταν θα μαζευτείτε με τους συμφοιτητές για tichu. Απλά δεν είναι ο δίσκος που θα «ξεχωρίσει»…
6/10
Ντένια Παλαιολόγου
