Από το 2003, όπου και κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο, οι Toxic Holocaust αποτέλεσαν το Μήλον της Έριδος για πολλούς thrash-άδες. Κάτι που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Άλλοι πιστεύουν πως από album σε album εξελλίσονται, ενώ άλλοι λένε πως παίζουν τα ίδια και τα ίδια. Προσωπικά θα τοποθετούσα τον εαυτό μου κάπου στη μέση. Σίγουρα είχαν τις καλές, τις κακές και τις μέτριες στιγμές τους. Αν και είναι ευρέως αποδεκτό πως καλύτερή τους δουλειά είναι το “Hell On Earth”. Το τελευταίο “Chemistry Of Conciousness” είναι μέτριο προς καλό. Εδώ ο Joel Grind αποδεικνύει ξανά πόσο μεγάλο μυαλό είναι, ρίχνοντας μέσα στο γνωστό speed/thrash της μπάντας ακόμα περισσότερη black νοοτροπία στα φωνητικά. Εδώ οι Toxic Holocaust μεταπηδούν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, κάτι το οποίο είχαν να κάνουν αρκετά χρόνια. Ήχος βγαλμένος από τις Γερμανικές demo κατακόμβες και δείγματα εξαιρετικού drumming είναι αυτά που νομίζω πως έκαναν αίσθηση μέσα στα μόλις 22 λεπτά ακρόασης. Ένα διάστημα μικρό και ταυτόχρονα αρκετά μεγάλο ώστε να σου δώσεις να καταλάβεις πως (έστω για φέτος) πρόκειται για συγκρότημα του τύπου “λιτά αλλά δυναμικά”. Ιδανικές αφορμές για ανελέητο βρωμόξυλο θα βρείτε άφοβα στα “Rat Eater”, “Out Of Fire”, “Acid Fuzz”, στην punk-ιά του “International Conspiracy” και, λόγω της υπερηχητικής ταχύτητας, στο ομότιτλο. Σίγουρα δεν έχουμε να κάνουμε με το αγνό thrash πνεύμα παρελθοντικών κομματιών τύπου “Send Them To Hell” ή “Nuke The Cross”. Δίνει όμως στο συγκεκριμένο ιδίωμα μία ενδιαφέρουσα εναλλακτική προσέγγιση.
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
