Ποτέ δεν θεώρησα καλό σημάδι τις αλλεπάλληλες αλλαγές μελών σε ένα συγκρότημα. Σπάνια, ακόμα και όταν πρακτικά μιλάμε για το σχήμα/σκάφος ενός μουσικού, αυτό δεν επηρεάζει την πορεία του καθώς και τις συνθέσεις του.
Οι Tragedian λοιπόν μας έρχονται από την Γερμανία. Σαν συγκρότημα υπάρχουν από το 2002 όπου για έναν μόνο χρόνο χρησιμοποίησαν το όνομα 7th Hour. Από το 2003 και μετά έχουν κυκλοφορήσει, μαζί με αυτόν εδώ, συνολικά τέσσερα albums με κάθε τους δουλειά να απέχει τέσσερα-πέντε χρόνια ανάμεσα. Επίσης έχουν δει στις τάξεις τους να έρχονται και να φεύγουν πάνω από δεκαπέντε μουσικοί. Το συγκρότημα περιστρέφεται γύρω από τον κιθαρίστα Gabriel Palermo.
Καταλαβαίνω λοιπόν ότι ο Gabriel είναι το πρώτο και μοναδικό βιολί στο συγκρότημα. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό. Μουσικά κινούμενοι οι Tragedian παίζουν ένα κράμα μελωδικού power, λίγο από speed, με κάποιες δώσεις από συμφωνικό ήχο. Καλοπαιγμένο μεν, κοινότυπο δε.
Δυστυχώς ό,τι και να άκουσα στο “Seven Dimensions” το έχω ξανακούσει στο παρελθόν πολλάκις. Το power είναι αρκετά κορεσμένο σαν χώρος και το συγκρότημα δεν φαίνεται να έχει αυτό το «κάτι» που θα το ξεχωρίσει ανάμεσα στα άλλα. Υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες συμμετοχές. Σαν guests εμφανίζονται στα φωνητικά οι Zak Stevens (Savatage) και Wade Black (Crimson Glory). Δεν μπορώ να πω όμως ότι σώζουν την παρτίδα. Παρόλα αυτά, σίγουρα προσθέτουν λίγο επιπλέον χρώμα στο σύνολο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του “Seven Dimensions” για εμένα είναι ότι δεν έχει αυτό το τραγούδι που θα σε κάνει να σιγοτραγουδάς. Ενώ είναι κατά βάση power metal, δεν είναι αρκετά εμπορικό. Δεν αφήνει κάτι στον ακροατή μετά το πέρας της ακρόασης. Είναι ίσως ένα κλασικό παράδειγμα του ότι και να έχεις τα σωστά υλικά αν δεν ξέρεις τι να κάνεις με αυτά το αποτέλεσμα μάλλον δεν θα είναι επιτυχημένο.
5,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
