Άλλη μια κυκλοφορία από την μεταλομάνα Σουηδία. Έχει δίκιο ό αγαπητός μου αρχισυντάκτης, ότι κάτι παίζει με το νερό που πίνουν εκεί πέρα. Όχι, οι Transport League δεν παίζουν ούτε μελωδικό death metal, ούτε hard rock, αλλά παίρνουν το sludge και του βάζουν μια party ατμόσφαιρα, δίνοντας ένα δυναμικό αποτέλεσμα. Σε πολλές αναφορές είδα ότι χαρακτηρίζονται και σαν doom metal, αλλά τα παλικάρια ουδεμία σχέση έχουν με το είδος.
Οι μπάντες με τις οποίες θα μπορούσε κάποιος να παραλληλίσει τους Transport League, είναι οι Clutch Και ίσως οι Corrosion of Conformity. Η μουσική του είναι στην κυριολεξία, η μουσική που θα άκουγε κάποιος σε ένα βρώμικο bar, σε πολύ πρωινές ώρες. Μπορεί κάποιος να την χαρακτηρίσει σαν boogie sludge, groovy, με αρκετές σκληρές υφές αλλά σίγουρα και με ένα Party attitude. Τα φωνητικά του Tony Jelencovich, είναι αρκετά σκληρά αλλά υπάρχουν αρκετές στιγμές που είναι αρκετά καθαρά και μελωδικά, ειδικά στα ατμοσφαιρικά τους σημεία.
Το “Napalm Bats & Suicide Dogs”, έχει δυστυχώς τα αρνητικά τα οποία έχουν και οι περισσότερες sludge/rock κυκλοφορίες. Αν δεν είσαι οπαδός της συγκεκριμένης μουσικής, από ένα σημείο και μετά τα πάντα ακούγονται τα ίδια και κουραστικά. Σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί κάποιος να πει όμως, ότι ο δίσκος είναι για τα σκουπίδια. Το αντίθετο μάλιστα, υπάρχουν στιγμές που πραγματικά είναι ικανό να σε σηκώσει από την καρέκλα και να σε κάνει να αρχίσεις το headbanging. Για παράδειγμα τα “Hallelujah Vampire”, “Black Mountain”, το πιο μελωδικό “The Goddess and the Mad Man” αλλά και το σκληρό “Monster Driven”, έχουν εθιστικά riff και φοβερούς ρυθμούς. Επίσης, υπάρχει και το πιο ατμοσφαιρικό του “Bag of Bones”, ίσως η κορυφαία στιγμή του δίσκου, με τις πολύ όμορφες μελωδίες και τα πολύ καλά φωνητικά του Jelencovich.
Από εκεί και πέρα, όπως είπα, ενώ οι ωραίες ιδέες υπάρχουν, κάπου αρχίζει και μου ακούγετε επαναλήψιμο το “Napalm Bats & Suicide Dogs”, κάτι το οποίο με κουράζει. Η παραγωγή του δίσκου είναι αρκετά βρώμικη, όπως αρμόζει στο συγκεκριμένο στυλ, χωρίς όμως να γίνεται ενοχλητική. Το “Napalm Bats & Suicide Dogs”, αν και σίγουρα όχι καλύτερο από την προηγούμενη κυκλοφορία τους “Boogie from Hell”, είναι ένα δίσκος ο οποίος θα ικανοποιήσει τους οπαδούς της μπάντας αλλά και τους είδους. Για τους υπόλοιπους, αμφιβάλω αν θα δώσει κάτι παραπάνω εκτός από κάποιες καλές στιγμές και μερικές όμορφες ακροάσεις.
6,5/10
Κείμενο: Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
