Ένα EP, αγνώστου ταυτότητας που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο Rock, ίσως φτάνει μέχρι τις όχθες του Blues και τελικά καταλήγει στην αμμουδιά του Metal. Μπορώ να πω πως μουσικά πρόκειται για ένα πολλά υποσχόμενο project, με αρκετά καλές ιδέες –αν και δεν άκουσα αυτό το ‘κάτι διαφορετικό’ που θα τους έκανε στο κεφάλι μου να ξεχωρίσουν- Αυτό που μου άφησε μία κακή γεύση στο τέλος της ακρόασης, είναι η φωνή. Και από θέμα τεχνικής αλλά και από θέμα προφοράς (!). Γενικότερα, ενώ τολμώ να πω πως αυτό το project θα μπορούσε να μου αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις, τη χαρά μου την πήρε βίαια η «ξερή» φωνή που συνοδεύει τη μουσική. Το “In Rock We Trust” έχει ξεκάθαρα Rock και Blues στοιχεία –δικαίως το όνομα λοιπόν-. Τι με άφησε στα κρύα του λουτρού; Η μονοτονία! Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο και η φωνή που ακολουθεί ακριβέστατα τα όργανα έπαιξαν το ρόλο τους ώστε να μην με ενθουσιάσει. Ωστόσο πρόκειται κατά τη γνώμη μου για το πιο καλοδουλεμένο κομμάτι του EP. Το “Dirty Mind” ξεκινάει με μία εισαγωγή που ουκ ολίγες φορές έχω ακούσει ενώ θα βρήκα τις παύσεις κάπως άτεχνες. Σε γενικές γραμμές μου έφερε στο μυαλό ελληνική Rock σκηνή του ’70, ’80 –ίσως τελικά αν είχε ελληνικούς στίχους να με κέρδιζε περισσότερο-. Η εισαγωγή του “Full Moon” έδωσε μία άλλη πνοή στην πορεία του EP, αλλά τελικά η συνέχεια δεν ήταν και ότι καλύτερο. Τα εύσημα για το συγκεκριμένο κομμάτι τα δίνω στο ‘ντύσιμο’ της μουσικής από τα synth στο βάθος, ενώ για ακόμα μία φορά, «Όχι και πάλι όχι στη φωνή». Το πιο «Μεταλιζέ» κομμάτι του EP, το “Before the storm” θα μπορούσα να πω πως είναι η πιο original και καλή σύνθεση ανάμεσα στα τέσσερα κομμάτια. Αν και η σχεδόν μη μελωδική –με περιγραφικό ύφος- φωνή το ‘ρίχνει’ αρκετά. Δεν μπορώ να πω πως πρόκειται για μια δουλειά που με ευχαρίστηση θα ξανακούσω. Και ίσως σε αυτό να φταίει και η παραγωγή του EP, καθώς και το ότι η φωνή έχει την τάση να ξεπροβάλλει απειλητικά από τη μουσική προς τον ακροατή, μην έχοντας στην ουσία τίποτα να δώσει.
4/10
Ντένια Παλαιολόγου
