Οι Instant Boner είναι Θεσσαλονικείς και παίζουν stoner rock με ψυχεδελικές αποχρώσεις. Το “High Place Phenomenon” είναι διάδοχος του “Perfect Sunday” και στρέφει εύκολα τις πυξίδες μας στον βορρά, λόγω των ιδιαίτερων συστατικών του.
Όλοι ξέρετε ότι ψοφάω για μπάντες που με κάποιο τρόπο φέρουν στη μουσική τους μια αβίαστη ανεμελιά βγαλμένη κατευθείαν από τη δεκαετία του ‘70. Όχι ως αυτοσκοπό ή στοχευμένη επιδίωξη αλλά περισσότερο ως δυναμική που απορρέει πολύ φυσικά από τον ήχο τους, πολλές φορές δε, με μη συνειδητό τρόπο. Αυτό το στοιχείο υπάρχει στο δίσκο, με πιο χαρακτηριστική στιγμή το “Mid Air”. Ένα τραγούδι που διαχειρίζεται έξυπνα με σημερινά δεδομένα τους Jefferson Airplane. Ωστόσο, η σύγχρονη απόδοση των 70s δεν είναι το μόνο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της μπάντας.
Αν ήταν να επιλέξουμε δύο άλλα πράγματα που αιχμαλωτίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό την προσοχή, θα στεκόμασταν στη φωνή της Μαριάνθης Γούλα και το σαξόφωνο του Ορέστη Εξηντάρη. Η τραγουδίστρια του σχήματος καταφέρνει να δίνει σε κάθε τραγούδι τον χαρακτήρα που του αναλογεί. Έχουμε ερμηνείες που παραπέμπουν στην Jinx Dawson στις πιο heavy στιγμές, όπως στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, εξαιρετικά blues φωνητικά στην ίσως καλύτερη στιγμή από τις έξι “Desert Hills” και μια πιο μοντέρνα, alt rock προσέγγιση στο “Inside Your Head”. Η τελευταία φέρνει στο νου μια άλλη πολύ αξιόλογη ερμηνεύτρια της εγχώριας εναλλακτικής σκηνής, την Εύη Χασαπίδου (Echo Tattoo, No Man’s Land).
Από την άλλη, έχουμε στιγμές όπου το σαξόφωνο αναδεικνύεται ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής του “High Place Phenomenon”. Κι εκεί, η εξάδα μουσικών εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις απεριόριστες δυνατότητες του βασιλιά των πνευστών. Έχουμε το groove του (“Perfect Sunday”), το…σέξι χορευτικό ταίριασμα του με το μπάσο (“Big Bang”), την κόντρα του με τις κιθάρες, εντελώς Streetlight Manifesto φιλοσοφίας (“High Place Phenomenon”) και την ατμόσφαιρα (“Mid Air”). Η προσαρμοστικότητα του παιξίματος είναι εμφανής ακόμα στην επανεκτέλεση του “Perfect Sunday”. Σε αυτό το σημείο έχουμε μια ακόμα εκδοχή, που συγκλίνει περισσότερο στον τρόπο χρήσης του σαξοφώνου, όπως παρουσιάστηκε κυρίως από την indie rock σκηνή στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.
Η μόνη ένσταση που υπάρχει είναι για την παραγωγή, προσωπικά θα ήθελα λίγο περισσότερο όγκο σε κάποια σημεία. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να αντιστρέψει το συνολικά θετικό πρόσημο του δίσκου. Όπως και να ‘χει, πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα κυκλοφορία, που εξάπτει την περιέργεια για το πως μπορεί να ακούγεται η μπάντα ζωντανά. Κρίμα που είναι τέτοιες οι συνθήκες και δεν θα μπορέσουμε να το διαπιστώσουμε άμεσα, καθώς μια πιθανή εμφάνιση των Instant Boner θα αποτελούσε μια πολύ καλή αφορμή για βόλτα στη συμπρωτεύουσα.
7,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
