Άμα είχα ένα δεκάρικο για κάθε νεο thrash μπάντα που βάζει και black στοιχεία στο ύφος της, θα ήμουν σίγουρα ζάμπλουτος. Όπως καταλάβατε από την σύντομη εισαγωγή, μιλάω και για τους Γερμανούς Obsessör, μια σχετικά πρόσφατη μπάντα και το δεύτερο άλμπουμ τους με τον μεγαλεπήβολο τίτλο “Assassins Of The Pentagram”. Το κουαρτέτο βουτάει στην πλούσια thrash κληρονομιά της πατρίδας του, ανασύροντας μνήμες κυρίως από τους τιτανομέγιστους Destruction, των οποίων το “Infernal Overkill” πρέπει να το έχουν γενικότερα σαν το Ευαγγέλιο της μουσικής αφού πέρα από τις δομές και την riff-οποιία του δίσκου έχουν ξεσηκώσει μέχρι και τις υψίφωνες κραυγές του Schmier χωρίς να δείχνουν κανέναν ενδοιασμό. Η αγάπη τους για τους συμπατριώτες τους άλλωστε ξεκαθαρίζεται και στους πιο άσχετους και με την διασκευή του “Devil’s Soldiers” που περιέχεται στον δίσκο. Αυτό είναι καλό για εμάς που γουστάρουμε Destruction αλλά όχι και τόσο καλό για την μπάντα που αυτοπεριορίζεται μουσικά και σπιλώνεται με την κατηγορία της αντιγραφής. Τα black «δάνεια» από τους βορειότερους γείτονές τους, δεν περιορίζονται μόνο στα blastbeats και στις σκοτεινές μουσικές φόρμες αλλά επεκτείνονται και στην black thrash έκφραση μπαντών όπως οι Inferno και οι Aura Noir οι οποίοι έτσι κι αλλιώς είχαν κατακλέψει τους Destruction. Το ευτύχημα της φάσης είναι ότι αυτό που κάνουν, το κάνουν καλά, τα ανακυκλωμένα riffs είναι σωστά τοποθετημένα και καμωμένα και οι επιπλέον αναφορές σε Celtic Frost μόνο ικανοποίηση μπορούν να προσφέρουν. Ο κλασσικός necrothrash ήχος είναι κάπως αναβαθμισμένος στο “Assassins Of The Pentagram”, ίσως λίγο πιο γυαλισμένος απ’όσο θα έπρεπε. Συνολικά έχουμε ένα καλό δισκάκι που παρά την έλλειψη πρωτοτυπίας και χαρακτήρα ακούγεται αρκετά ευχάριστα και από τον μέσο metal ακροατή πέραν των οπαδών του black thrash, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν θα αφήσει κάποιο ιδιαίτερο αντίκτυπο στην μουσική σκηνή.
6/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
