Είναι πάντα ωραίο να βλέπεις να σκάει καινούρια δουλειά από ένα συγκρότημα που ξέρεις και ακούς εδώ και χρόνια. Έτσι και οι Unearth, βγάζουν το έβδομο full-length τους ενώ έχει περάσει ήδη μία τετραετία από το τελευταίο τους, “Watchers Of Rule”, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μεταξύ δύο κυκλοφοριών τους.
Η πεντάδα από τη Βοστόνη υπηρετούσε και συνεχίζει να υπηρετεί το metalcore, έναν ήχο που ήταν από τους πρώτους που ασχολήθηκαν μαζί του και πάντα στα δικά μου αυτιά ήταν από τα καλύτερα και πιο αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα στο συγκεκριμένο χώρο. Το “Extinction(s)” ήρθε να μου το επιβεβαιώσει και φυσικά να δώσει μία γερή σφαλιάρα σε όσους νομίζουν ότι αυτός ο ήχος έχει πεθάνει, αφού τόσα και τόσα συγκροτήματα προσπαθώντας να πάρουν ένα κομμάτι από την πίτα της μόδας του, τον έκαναν να υποφέρει και να δυσφημιστεί. Οι Unearth όμως απαντούν για το πώς πρέπει να παίζεται το σωστό metalcore.
Ήδη από το εναρκτήριο “Incinerate”, φαίνεται ότι δεν αστειεύονται καθώς μιλάμε ίσως για το πιο heavy album που έχουν κυκλοφορήσει. Οι μελωδίες έχουν λιγοστέψει, τα breakdowns σε ωθούν σε συνεχές head banging, τα φωνητικά δαγκώνουν (για μελωδικά ούτε λόγος) ενώ δε λείπουν και οι thrashy ρυθμοί όταν ανεβαίνουν οι ταχύτητες. Φοβερό το “Survivalist”, το “Cultivation Of Infection”, θυμίζει πιο παλιά τραγούδια τους, το“Hard Lined Downfall” μοιράζει πόνο ενώ ο δίσκος κλείνει όσο δυνατά αρχίζει, με το εξαιρετικό “One With The Sun”.
Μπορεί λοιπόν να τους πήρε λίγο παραπάνω από το συνηθισμένο, αλλά οι Unearth δικαιώνουν τους οπαδούς τους με ένα album δυναμίτη. Το metalcore είναι ίσως το πιο παρεξηγημένο είδος στον ευρύτερο σκληρό ήχο, αλλά όσο υπάρχουν συγκροτήματα σαν αυτούς εδώ να κρατάνε τη σημαία του ψηλά, τότε η φλόγα θα μείνει ζωντανή και το είδος δεν πρόκειται να περάσει εύκολα στη λήθη. Άνετη εισαγωγή στις κορυφαίες κυκλοφορίες του 2018 με γκολάρα λίγο πριν τις καθυστερήσεις.
8/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
