Δεύτερο δισκογραφικό πόνημα για τους Καναδούς Until Dawn. Αρχικά όταν αντίκρισα το εξώφυλλο και γενικά τη γραμματοσειρά και το artwork, υπέθεσα ότι έχουμε να κάνουμε με μια ακόμη symphonic, power ή κάποια τέτοια κυκλοφορία, που απεχθάνομαι. Ευτυχώς οι αρχικοί μου φόβοι διαψεύσθηκαν, αλλά οι ελπίδες μου έπεσαν στα Τάρταρα. Μιλάμε για αρκετά μελωδικό metalcore, τόσο που χάνει την «σκληράδα» του, λέμε τώρα. Οι συνθέσεις προσωπικά δεν μου είπαν κάτι, διότι οι μελωδίες είναι πολλές και δεν ταιριάζουν τόσο στα δικά μου αυτιά, περιπλέκονται άσχημα και είναι σε βαθμό υπερβολής. Καταλαβαίνω ότι είναι Self – Released, αλλά η παραγωγή δεν με τρέλανε, δεν αναδεικνύει σωστά τα κομμάτια αφήνοντας τα μέτρια. Δεν λέω ότι δεν έχουν και τις στιγμές τους, αλλά πιστεύω ο τραγουδιστής θέλει λίγο παραπάνω δουλίτσα, ειδικά στα καθαρά του. Έχουν πολύ ωραία κομμάτια, αλλά όχι αρκετά για να κάνουν το μπαμ.
6/10
Τένια Λάρδα
