Δεύτερο άλμπουμ και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα για τους Ιταλούς Vexillum (σ. σ.: πρώην Shadow Vexillum) μετά το περσινό “The Wandering Notes”. Νέο μέλος στη μπάντα ο ντράμερ Efisio Pregio (ex-Screaming Shadows), ο οποίος αντικατέστησε τον Francesco Girardi (ex-End Of Grace). Υπάρχει και μια special συμμετοχή της συμπαθέστατης Maxi Nil (Vision of Atlantis, On Thorns I Lay, ex-Elysion) στο τραγούδι “The Oak and Lady Flame”. Η μουσική των Vexillum δεν διαφέρει σε πολλά πράγματα από τις υπόλοιπες Ιταλικές μπάντες του είδους. Χιλιοπαιγμένο power metal με πολλά folk/κέλτικα στοιχεία, τραλαλα φωνητικά, σπαθιά, δράκους, ιππότες και όλα τα κλισέ του είδους (σ.σ.: που σιχαίνομαι) θυμίζοντάς μου σε αρκετά στοιχεία τους επίσης Ιταλούς Elvenking (σ.σ.: respect!!!), Rhapsody of Fire, Labyrinth και Vision Divine χωρίς επ’ ουδενί να φτάνουν την ποιότητα των προαναφερθέντων. Η παραγωγή έγινε από την ίδια τη μπάντα με το mastering να έχουν αναλάβει οι R.D. Liapakis και C.Schmid (Mystic Prophecy, Devil’s Train, Orden Ogan) και οφείλω να ομολογήσω πως σε αυτούς τους τομείς το άλμπουμ τα πήγε περίφημα. Όλα καλά, όλα ωραία αλλά που είναι οι συνθέσεις οεο; Δυστυχώς οι συμπαθείς κατά τ’ άλλα Ιταλοί έχουν όλα τα στοιχεία που χρειάζονται για να φτιάξουν ένα καλό άλμπουμ εκτός από το βασικότερο: Καλά τραγούδια και αυτή η ρημάδα η ψυχή που δεν υπάρχει πουθενά. Όλα μα όλα στο άλμπουμ φαίνονται σαν να είναι προκατασκευασμένα, ένα κακής ποιότητας c(l)opy-paste από καλές στιγμές άλλων συγκροτημάτων. Πραγματικά ψάχνω να βρω μια έστω ενδιαφέρουσα στιγμή στο άλμπουμ που απλά να με κρατήσει και δεν τη βρίσκω και το χασμουρητό πάει σύννεφο. Πιστεύω ότι θα υπάρξει κάποιος που θα τους τραβήξει το αυτί και θα τους πει ότι τα καλά τραγούδια δεν γράφονται με αυτό τον τρόπο, ώστε να στρώσουν τον κώλο τους και να γράψουν κανένα κομμάτι της προκοπής, αλλιώς τους βλέπω να πέφτουν νωρίτερα από τον πύργο της Πίζας, την πόλη απ’ όπου και κατάγονται.
4/10
Παναγιώτης Παπαλεξόπουλος
