Η περασμένη χρονιά μου έδειξε πως η Φινλανδία αρχίσει στα πολύ μουλωχτά να χτίζει μία μίνι AOR βάση στα underground κατατόπια. Άλλο ένα λιθαράκι σε αυτή την προσπάθεια αποτελούν και οι Wake The Nations.
Σαν δίσκος το “Heartrock” δεν είναι καθόλου κακός. Και ενέργεια βγάζει, και ωραίες μελωδίες έχει, και πατάει σε καλούς keyboard ρυθμούς. Απλά αυτό που του λείπει είναι λίγη παραπάνω έμπνευση και κάνα-δύο hit-άκια που σε αυτό το είδος, καλώς ή κακώς, είναι απαραίτητα ώστε να απογειωθεί ένας δίσκος. Ελαφρά ένσταση είχα στα μάλλον χλιαρά φωνητικά του Krister Stenbom, αν και γενικότερα δεν επηρεάζουν την ακρόαση. Ηχητικά είναι μία πολύ πετυχημένη μίξη ανάμεσα στην αμερικάνικη early-90s melodic rock σκηνή με τα σημερινά σουηδικά Eclipse ακούσματα, φυσικά μίας κλάσεως παρακάτω. Τουλάχιστον για τώρα. Ωστόσο καλά κομματάκια θα βρεις με ευκολία. Από το δυναμικό ξεκίνημα με “No Mercy“ και το βγαλμένο από κάποιο Talisman ή Jeff Scott Soto album “Midnight Lovers” (με διαφορά το καλύτερο), στην κλασικού μοτίβου hard rock μπαλάντα “Now You‘re Gone” και στο “Flames” που φλερτάρει αρκετά με τους Brother Firetribe συμπατριώτες, το “Heartrock” -έστω και με λίγη προσπάθεια- καταφέρνει να ξεπεράσει το μέτριο που στην παρούσα χρονική περίοδο είναι αρκετό για δεύτερο album.
Κοντολογίς, οι Wake The Nations δεν είναι τέλειοι. Βαδίζουν όμως στο σωστό δρόμο και κερδίζουν με το σπαθί τους μία ακρόαση από έναν οπαδό του AOR/melodic rock.
6/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
