Watain, Bølzer, Concrete Winds
Κυριακή 14 Μαΐου 2023, Gagarin 205, Αθήνα
Το συγκεκριμένο συναυλιακό πακέτο μπορώ να πω πως ήταν ό,τι πιο κατάλληλο για να κλείσει η εβδομάδα, ενώ ήταν παράλληλα σε μια προσιτή τιμή λαμβάνοντας υπ όψιν το βεληνεκές των μπαντών και το venue που πραγματοποιήθηκε η συναυλία. Αμιγώς black metal, κάλυψε τις περισσότερες πτυχές του ιδιώματος.
Ξεκινώντας από το πιο ακραίο συγκρότημα στο line up, αξίζει να σημειωθεί ότι η Φιλανδία μας έχει συνηθίσει πως το metal της είναι ή πολύ μελωδία ή πολύ καφρίλα. Δεν έχει ενδιάμεσο. Η έναρξη της συναυλίας με τους Concrete Winds θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με γροθιά στο πρόσωπο για καλημέρα.
Δίχως πολλά ξεκίνησαν το βάρβαρο ορυμαγδό τους. Death/ black metal που αποδίδει τιμές σε μπάντες όπως Angelcorpse και Bestial Warlust. Τέρμα γκάζια, τσίτα ταχύτητες στις κιθάρες κι ανελέητο drumming, ενώ ήταν αναπάντεχη η απουσία του μπάσου. Η προσέλευση εκείνη την ώρα ήταν μέτρια σχετικά, όμως παρατηρήθηκαν μερικοί οι οποίοι γούσταραν τη μπάντα και πορωνόντουσαν με headbanging κτλ. Θετικό για μια τέτοια και σχετικά νέα μπάντα, έχοντας κατά νου ότι το είδος τους δεν είναι εύπεπτο.
Έπαιξαν καλά τη μουσική τους, ενώ η παρουσία τους ήταν αυτή που έπρεπε και περίμενες. Δε μπορώ να κρίνω τον ήχο ακριβώς, δηλαδή θεωρώ πως ήταν καλός δεδομένου των χαοτικών κομματιών τους, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποιος έπρεπε να γνωρίζει έστω λίγο το υλικό τους, αλλιώς άκουγε ένα τείχος από drums, με κιθάρες και solo να λυσσομανάνε από πίσω. Έγινε κτηνωδία σωστή πάντως από μέρος τους, με μόνο βραχνά αυτό το outro τους, με feedback που κούρασε αρκετά.
Σε αυτό το σημείο να αναφέρω ότι το πρόγραμμα τηρήθηκε με χειρουργική ακρίβεια και οι μπάντες ανέβαιναν επί σκηνής συγκεκριμένα όπως είχε ανακοινωθεί. Ένα μπράβο λοιπόν στους διοργανωτές.
Concrete Winds setlist: Noise Trepanation / Chromium Jaws / Paroxystic Flagellator / Primitive Force / Flaying Internecine / Viritys/Interlude / Dissident Mutilator / White Cut Manifest / Tyrant Pulse / Sulphuric Upheaval / Infant Gallow / Nerver Butcherer
Τους Bølzer δεν τους είχα ξαναδεί, γνωρίζω ότι έχουν έρθει στα μέρη μας μερικές φορές και θυμάμαι πώς το hype για τη μπάντα αυτή ήταν υψηλό ήδη από τις πρώτες τους κυκλοφορίες. Δε μπορώ να πω ότι είμαι fan, αλλά σίγουρα όλο αυτό το ενδιαφέρον από το κόσμο ήταν και είναι δικαιολογημένο.
Έχοντας τον καλύτερο ήχο του gig στο πλευρό τους, απέδωσαν τα κομμάτια τους στο ακέραιο. Ο frontman γέμιζε τη σκηνή μόνος του κι έδειχνε πως το έργο του είναι παιχνίδι με την άνεση και την όρεξή του, ενώ μάλλον αντιμετώπισε και κάποιο τεχνικό πρόβλημα στην κιθάρα κάποια στιγμή δίχως να τον πτοεί. Δημιούργησαν μια βαριά ατμόσφαιρα, σαν το πυκνό καπνό που τους κατάπινε σε στιγμές επί σκηνής.
Δεν τους βαριέσαι στιγμή, κάτι που με ανησυχούσε έχοντας ακούσει κάποια μακροσκελή κομμάτια της δισκογραφίας τους. Η μπάντα είναι εγγύηση θα μπορούσα να πω και δε νομίζω ότι υπήρχε κάποιος που περίμενε κάτι διαφορετικό από το τέλειο. Άφησαν και το καλύτερο τους κομμάτι για το τέλος, που ήταν το ιδανικό κλείσιμο για το σετ τους.
Bolzer setlist: Roman Acupuncture / Zeus – Seducer of Hearts / The Archer / Hero / I AM III / Æstivation / Pauper / C.M.E. / Entranced by the Wolfshook
Σκηνικά πάνε κι έρχονται, δάδες και κεριά ανάβουν, σύμβολα και banners φωτίζονται. Τους Watain έχω να τους παρακολουθήσω από το ’13, ενώ κι αυτούς επίσης δεν τους είχα ξαναδεί live. Λοιπόν το μόνο σίγουρο είναι πως πρόκειται για μοναδική εμπειρία. Η μπάντα με τα κομμάτια της, σε συνδυασμό με τα σκηνικά και την εμφάνισή τους, κάνουν το show τους ένα θέαμα ξεχωριστό. Witchcraft, blood and satan, το συγκρότημα βγήκε κι αμέσως μετέδωσε τη φωτιά του στο κοινό (κυριολεκτικά).
Ο ήχος δε θα έλεγα πως ήταν ο καλύτερος δυνατός, ειδικά συγκρίνοντάς τον με άλλες πρόσφατες συναυλίες, όπως τα Bewitched/ Sacramentum ή Left to Die. Στα κομμάτια που ήμουν “αδιάβαστος” δεν κατάλαβα και πολλά από τη δομή τους, ενώ ο τραγουδιστής κάποιες φόρες ήταν χαμηλά. Ο Erik πάντως ήταν πολύ επικοινωνιακός με το κοινό, με το δικό του τρόπο, καθώς στο “Devil’s Blood” (personal favorite) κατέβηκε στο κενό μπροστά από τη σκηνή και μάρκαρε με αίμα τα πρόσωπα τον εκστασιασμένων ακολούθων τους που ήταν στη πρώτη γραμμή. Το ρεπερτόριο κάλυψε όλη σχεδόν τη δισκογραφία τους, αν και εγώ θα ήθελα περισσότερα κομμάτια από το “Causus Luciferi“.
Καταιγιστικοί κι ορεξάτοι πήραν το “praise” που τους άξιζε από τους φανατικούς και μη οπαδούς τους. Μιας που τα λέμε, μόνο σε μένα έβγαζε μαύρο η μύτη το υπόλοιπο βράδυ; Βαρέα και ανθυγιεινά έπρεπε να κόβουν στη μπάντα. Εύγε, black metal αισθητική όπως πρέπει να είναι.
Όλες οι μπάντες ήταν συγκεντρωμένες στο έργο τους και δεν υπήρξαν πολλές ομιλίες προς το κοινό, αλλά ούτε encore από κανέναν τους. Mονορούφι παίξιμο και γεια σας. Πράγμα που δε με χάλασε καθόλου, προς χάριν της ατμοσφαίρας, κι επίσης δεν ένιωσα να μου λείπει κάτι όσον αφορά τη διάρκεια των set. Γενικά το live ήταν πολύ καλό, αν και παρατήρησα πως ο εξώστης δεν είχε άτομα και κάτω δεν έπαιζε στρίμωγμα, οπότε δεν είμαι σίγουρος αν η προσέλευση του κόσμου ήταν αυτή που θα άξιζε για ένα τέτοιο πακέτο.
Hic est Draco caudam suam devorans.
Watain setlist: Night Vision / Ecstasies in Night Infinite / Legions of the Black Light / The Howling / Sworn to the Dark / Sacred Damnation / Serimosa / Devil’s Blood / Total Funeral / On Horns Impaled / Malfeitor / Waters of Ain
Ανταπόκριση: Βαγγέλης Κ.
Φωτογραφίες: Βίκυ Αθανασοπούλου
