Χάζεψα το εξώφυλλο, διάβασα τους τίτλους των κομματιών. Σκέφτηκα, «Θεέ μου, τι μαυρίλα θα με πλακώσει σήμερα με αυτό το πράγμα;». Έβαλα τα mp3 να σπινάρουν, τρόπος του λέγειν, και ευτυχώς είδα ότι είχα πέσει σε μεγάλο βαθμό έξω στην αρχική μου πρόβλεψη.
Οι White Void λοιπόν μπορεί να είναι ένα νέο συγκρότημα από την δροσερή Νορβηγία αλλά τα μέλη του μόνο άγνωστα δεν είναι. Το βαρύ τους πυροβολικό είναι ο πολύς Lars Nedland των Solefald και Borknagar αλλά και οι άλλοι δεν πάνε πίσω. Στα τύμπανα συναντάμε τον Tobias Solbakk των Ihsahn και In Vain, ενώ και τα υπόλοιπα μέλη είναι καταξιωμένοι μουσικοί.
Τι παίζουν όμως όλοι αυτοί μαζί; Ένα ενδιαφέρον κράμα με βάση το rock των 70s. Αρκετά σκοτεινό σε σημεία, ακροβατεί συχνά ανάμεσα σε πιο doom ρυθμούς ενώ έντονος είναι και ένας prog αέρας κυρίως στο γεγονός ότι οι συνθέσεις έχουν αρκετούς πειραματισμούς.
Δουλεύει όμως αυτό το πράγμα στο τέλος; Ναι μπορώ να πω. Σίγουρα το “Anti” δεν είναι ένας χαρούμενος δίσκος, ειδικά στιχουργικά, όμως δεν είναι λίγες οι λαμπρές του στιγμές στο κομμάτι της μουσικής. Η φωνή του Nedland κάθεται όμορφα πάνω από την μουσική χωρίς όμως να την υπερκαλύπτει. Σε κάποια σημεία τολμώ να πω ότι μου έφεραν και στον νου τους Ghost.
Το άλμπουμ κλείνει με τα δύο πιο εντυπωσιακά και μεγαλύτερα σε διάρκεια κομμάτια του, τα “The Fucking Violence Of Love” και “The Air Was Thick With Smoke”. Ειδικά το τελευταίο έχει έντονα ηλεκτρονικά στοιχεία που προσωπικά θα ήθελα να ακούσω σε περισσότερες συνθέσεις.
Για ντεμπούτο το “Anti” είναι ένα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ. Το σχήμα έχει σίγουρα πολύ καλή χημεία και τολμώ να πω ότι παρότι σε κάποιες στιγμές το υλικό μου έκατσε κάπως στο στομάχι, σαν σύνολο το αποτέλεσμα είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Ελπίζω να έχουμε και την ανάλογη συνέχεια.
8/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
