Προσωπικά νιώθω περήφανος σαν Έλληνας που υπάρχουν εγχώριες μπάντες σαν αυτή, που κοντράρουν στα ίσα μεγάλα ονόματα του εξωτερικού. Από το 2000 όπου και δημιουργήθηκαν, οι Wild Machine πάλεψαν με νύχια και με δόντια για την αναγνώριση. Ίσως άργησαν λίγο, αλλά τα κατάφεραν. Αν και ο τίτλος “II” μαρτυράει δεύτερο album, στην ουσία πρόκειται για τον πρώτο τους δίσκο, μιας και η προηγούμενη κυκλοφορία τους ήταν το “Wild Machine” demo του 2007 που περιείχε 3 κομμάτια. Κρατώντας λοιπόν τα “Addicted”, “Suicide”, “Vicious Luv” και προσθέτοντας άλλες 6 συνθέσεις, έχουμε έναν ολοκληρωμένο δίσκο που συνδυάζει υπέροχα τους πρώιμους Guns N’ Roses με τον punk ρυθμό στο rhythm section. Κεφάτο ως την προσέγγισή του, αλλά και επιβλητικά “πουτανιάρικο” ως προς τις ερμηνείες του, αυτό το album δεν πρέπει να λείψει από κανένα glam/hard rock ακροατή που σέβεται τον εαυτό του. Οι Wild Machine έχουν ρίξει πολύ δουλειά και έχουν εργαστεί με μεράκι, ώστε να μας πασάρουν έναν από τους καλύτερους Ελληνικούς hard rock δίσκους που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Από τα εναρκτήρια drums του “Straight To Hell” μέχρι και τα AC/DC ακόρντα του “Star Attraction” στο τέλος, τα τραγούδια είναι “ένα κι ένα”. Ο σχετικά underground ήχος που δίνει η παραγωγή λειτουργεί υπέρ τους, καθώς προσδίδει παραπάνω αλητεία. Κάτι που είναι απαραίτητο για αυτό το είδος. Κλασικά heavy riffs, αστείρευτη πηγή έμπνευσης, πορνοδιαστροφική στιχομυθία, αλλά πάνω απ’ όλα ένα φιλότιμο line-up που φτύνει κατάμουτρα τα στερεότυπα και τα “πρέπει” της συντηρητικότητας αυτής της δύσμοιρης χώρας. Εδώ μιλάμε για έναν απίθανο frontman που έχει υιοθετήσει το αποκρουστικό ύφος του Lizzy Borden, τι να λέμε τώρα. Και δεν θα αναπτύξω το γεγονός ότι οι Wild Machine ίσως και να είναι οι πρώτοι που έχουν εξαλείψει αυτή την κακή ακουστική στους αγγλικούς στίχους. Δεν κουράζω άλλο! Το αποκτάμε χωρίς δεύτερη σκέψη! Μία από τις καλύτερες περιπτώσεις στη συγκομιδή της φετινής χρονιάς.
9/10
Χάρης Μπελαδάκης
