Προερχόμενοι εξ Σουηδίας η 6άδα μορφονιών κυκλοφορεί το ντεμπούτο της και προσπαθεί να προσελκύσει όσα περισσότερα κοριτσάκια μπορεί για να τα κάνουν να φωνάζουν δυνατά το ονόματα τους. Παίζοντας Pop/Rock/Punk/τρέχα γύρευε με μια γεύση από hardcore, αντιγράφουν πιστά τους 30 Seconds To Mars, lostprophets και Paramore χωρίς αίσθηση νεωτερισμού. Να μου πεις τώρα που υπάρχει νεωτερισμός γενικά σε όλο αυτό το είδος για να τον βρουν οι φίλτατοι You Ate My Dog. Πουθενά (σχεδόν, μην γενικεύουμε κιόλας) θα απαντήσω και θα προχωρήσω με την κριτική. Πριν ακόμα κυκλοφορήσουν υλικό οι YAMD είχαν ήδη ένα πιστό fan base έχοντας παίξει μια πλειάδα συναυλίες, συμπεριλαμβανομένων και το Pier Pressure festival, μαζί με Paramore και 30 Seconds To Mars(τι λέγαμε;) καθώς και το Moshpit Open, δημιουργώντας βαβούρα γύρω από το όνομα τους και αρκετά μεγάλη αναμονή του ντεμπούτου. Νομίζω πως πρέπει να απογοήτευσε αρκετούς. Τα τραγούδια είναι αρκετά αδιάφορα, χωρίς να σου τραβάνε την προσοχή, χωρίς ενέργεια που χαρακτηρίζει συνήθως τέτοια συγκροτήματα, υπερβολικά γεμάτα μελωδίες θα έλεγα και κάποια emo – core ξεσπάσματα και κραυγές για να το «βαρύνουν» λίγο. Το μόνο αξιοπρόσεχτο είναι το artwork του δίσκου, το οποίο έχει επιμεληθεί ο Drew Millward και θα μπορούσε να ήταν άνετα μανίκι – τατουάζ σε κάποιο από τα χέρια των dudes. Ένας από τους πιο αδιάφορους δίσκους που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό. Σίγουρα δεν αξίζει την προσοχή σας.
2/10
Tένια Λάρδα
