Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που έχει το να γράφεις δισκοκριτικές, είναι ότι πέφτουν στα χέρια σου αλμπουμάκια που σε άλλες περιπτώσεις θα αγνοούσες την ύπαρξη. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο αντιλήφθηκα την ύπαρξη των Αμερικανών Zero Down στο τέταρτο πια full length άλμπουμ, το ολοκαίνουριο “No Limit To The Evil”. Απ’ότι βλέπω, σε πρώτη φάση δεν υπάρχουν αλλαγές ούτε στην σύνθεση της μπάντας, ούτε και στο ύφος της, όπως τουλάχιστον εμφανίστηκε στο προηγούμενο άλμπουμ τους “ Looking To Start A Riot”. Βασικό στοιχείο τους είναι η Ευρωπαϊκή κλασσική metal παιδεία τους που απορροφά στοιχεία όπως τα στακάτα riffs των Accept και των Judas Priest, τις μελωδίες/δισολίες/ψυχή των Iron Maiden και τα συνδυάζει με την αλητεία και τον τσαμπουκά των Motorhead και του Αμερικάνικου metal (πριν γίνει poser) και μπάντες όπως οι Motley Crue και οι WASP. Ο λόγος που είναι ξεχωριστοί από τις άλλες μπάντες του είδους δεν είναι τόσο το ύφος τους, το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι αρκετά συνηθισμένο για τα σημερινά δεδομένα, αλλά γιατί οι τύποι ξέρουν να γράφουν τραγούδια όπου δεν υπάρχει τίποτα περιττό (= βαρετό) και τα οποία σου μένουν στο μυαλό, το ένα μυστικό της επιτυχίας των περισσότερων μεγάλων συγκροτημάτων δηλαδή (το άλλο είναι η πρωτοτυπία αλλά δεν παίζει τέτοιο χαρτί εδώ). Έτσι λοιπόν θα βάλεις να ξεκινήσει να παίζει το “No Limit To The Evil”, το “Devi’s Thorn”, το “Cold Winter’s Night” και το “Phantom Host” με ευχάριστες παρεμβολές από τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου. Αν και οι Zero Down δεν διαθέτουν την μουσική ευφυΐα για την οποία είναι φημισμένη η πόλη του Seattle, είναι αρκετά καλοί σε αυτό που κάνουν και βγάζουν όμορφη, τσαμπουκαλίδικη και αυθεντική metal μουσική που αξίζουν να ακουστούν από περισσότερο κόσμο.
7/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
