Είναι Σαββατόβραδο και μαζί με εμένα τρία μέλη των Illusory, ο Δημήτρης Θεοδώρου(φωνή), ο Γιώργος Παπαντώνης (κιθάρες) και ο Κώστας Κούλης (τύμπανα), κατηφορίζουμε σε γνωστή μπυραρία της περιοχής του Θησείου για να μιλήσουμε σχετικά με το ντεμπούτο της μπάντας. Απολαύστε τους…
Καλησπέρα στους Illusory.
Illusory: Καλησπέρα Νίκο.
Συγχαρητήρια για το πρώτο, το δεύτερο album όπως θέλετε πάρτε το…
Γιώργος: Ουσιαστικά το πρώτο….
Αρχικά θα ήθελα να μου πείτε πως αισθάνεστε τώρα που έχει περάσει ο καιρός και έχει βγει το album προς τα έξω και τι feedback έχετε πάρει μέχρι στιγμής;
Γιώργος: Γενικότερα από όσα ακούμε, διαβάζουμε και βλέπουμε είναι αρκετά θετικές οι κριτικές, αρκετά θετικό το feedback. Εντύπωση έκανε σε όλους μας, και στους έξι, ότι είχαμε απίστευτο feedback από Ιαπωνία. Βέβαια αυτό ήταν και ψιλοαναμενώμενο γιατί οι Ιάπωνες έχουνε μια τρέλα με αυτό τον ήχο, αλλά γενικότερα τα πράγματα πάνε καλά, δείχνουν να πηγαίνουν καλά.
Yπάρχουν κάποια πράγματα που θα αλλάζατε μέσα στο άλμπουμ τώρα που το ακούτε πιο χαλαρά σπίτι;
Δημήτρης: Από τη στιγμή που έχεις στο αίμα σου κάποια τελειομανία, σε οποιοδήποτε ποσοστό, ποτέ δεν είσαι απολύτως ευχαριστημένος με αυτό που βγάζεις. Εγώ προσωπικά επειδή είμαι λίγο αρρωστάκι με όλα αυτά τα και θέλω πάντα extreme καταστάσεις λίγα πράγματα θα άλλαζα. Σίγουρα θα ασχολούμουν λίγο περισσότερο με το κομμάτι της παραγωγής (το ασχολούμουν εντός εισαγωγικών γιατί δεν την έκανα εγώ). Ανάλογα με τα χρήματα που δαπανήσαμε είμαι ευχαριστημένος αλλά σε γενικές γραμμές αυτό, γιατί θα ήθελα μια λίγο καλύτερη παραγωγή.
Πολλοί πιθανόν να μην γνωρίζουν τους Illusory. Θα ήθελες να μας πεις λίγα λόγια γενικότερα για τους Illusory, πότε δημιουργήθηκαν και ποιοι τους αποτελούνε τώρα;
Κώστας: Μάλλον είμαι ο λιγότερο κατάλληλος να μιλήσω για αυτό το θέμα γιατί η ιστορία των Illusory έχει να κάνει με τη ζωή των The Ivory Tower που ξεκίνησαν το 1992, γιατί στην ουσία πρόκειται για τους Ivory Tower. Στη συνέχεια προέκυψαν διάφορα πράγματα με τους Γερμανούς (Γερμανική μπάντα με το ίδιο όνομα) κτλ, κτλ, στα οποία δεν μπορώ να αναφερθώ γιατί έχουν ειπωθεί πολλές φορές και καλό θα είναι να μείνουν λίγο πίσω. Αλλά η μπάντα υπάρχει από το 1992 με τις κλασσικές παύσεις λόγω σπουδών, υποχρεώσεων στο στρατό και όλων των ελληνικών φαινομένων που γνωρίζουμε. Έπειτα η μπάντα επιστρέφει το 2003….
Γιώργος: To 1999 με 2000 για κάνα χρόνο αρχίσαμε να δουλεύουμε κομμάτια και το 2003 ουσιαστικά το βάλαμε μπροστά φουλ.
Από εκεί και πέρα;
Κώστας: Από εκεί και πέρα βγαίνει ένα promo album με τα κομμάτια που βλέπεις στον δίσκο σήμερα και αυτό κυκλοφορεί το 2006. Κινείται από χέρι σε χέρι, από στόμα σε στόμα, ασχολείται πολύς κόσμος γιατί η μπάντα κάνει συνέχεια live μες την Αθήνα.
Δημήτρης: Γίνονται διάφορες κριτικές και κυρίως μια στο Metal Hammer όπου βγήκε και demo του μήνα.
Κώστας: Φιλοξενείται και στο Rock Hard, αν δεν κάνω λάθος, υπάρχουν δυο κριτικές έντυπες τουλάχιστον. Από εκεί και ύστερα που η μπάντα αρχίζει να βλέπει τα πράγματα με διαφορετικό μάτι, ήτοι επαγγελματικά και να θέλει να πάει κάπου με αυτό και όχι να παίζει σε δωματιάκια όπως λένε μερικοί (εντός εισαγωγικών ή εκτός εάν θέλεις) γίνεται μια κουβέντα με μάνατζερ εκείνη την εποχή, το 2008 προς 2009 αυτό και ο δίσκος ηχογραφείται όλος από την αρχή.
Δημήτρης: Επαναορχηστρώνεται όλος ο δίσκος.
Κώστας: Πολύ σωστά, επαναορχηστρώνεται όλος, μπαίνουν νέες ιδέες, δεν είναι πλέον οι Ivory Tower η μπάντα που ήταν παλιά είναι έξι καινούριοι άνθρωποι τα παλαιά μέλη συν τα νέα. Γίνεται ανταλλαγή ιδεών, δουλεύονται τα παλαιά κομμάτια εξ αρχής και με καινούριο τρόπο και επαναηχογραφούνται στο σύνολό τους. Το 2012 πέφτει πρόταση στο τραπέζι από εταιρεία. Είχαμε και άλλες προσφορές στο παρελθόν αλλά πάντα κολλάγαμε στο γνωστό: “Μήπως θέλουν να μας εκμεταλλευτούν; Μήπως θέλουν να τους δώσουμε αυτό το “παιδί” μας και να μην πάρουμε τίποτα;”. Ξαφνικά έρχεται η Leaders και μας κάνει την καλύτερη προσφορά. Το εξετάζουμε, μιλάμε μεταξύ μας οι έξι και το Μάιο του 2013 βγαίνει ο δίσκος.
Γιώργος: 14 Μαΐου και 21 Αυγούστου στην Ιαπωνία.
Κώστας Από εκεί και πέρα κόβονται μέσα σε δύο μήνες 1000 κόπιες οι οποίες φεύγουν αέρα.
Γιώργος: Σε προ-παραγγελίες κατά κύριο λόγο.
Κώστας: Πολύ σωστά, και στη συνέχεια βγαίνει η δεύτερη έκδοση που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή. Είμαστε ευτυχείς για ένα λόγο: που μια μπαντα του δικού μας βεληνεκούς τυγχάνει της εκτίμησης ανθρώπων στο μεταλλικό στερέωμα.
Τι μεσολάβησε στο διάστημα ανάμεσα στους δυο δίσκους, τον promo και τον official, από μουσικής πλευράς αρχικά και στο θέμα νοοτροπίας της μπάντας του τότε και του τώρα;
Γιώργος: Σίγουρα έχουμε ωριμάσει όλοι και κατά κύριο λόγο μουσικά. Όλοι έχουμε βελτιωθεί μουσικά, έχουμε ακούσει και άλλα πράγματα στην πορεία τα οποία μας έχουν επηρεάσει είτε θετικά είτε αρνητικά. Meanwhile, για να το πω Ελληνικά, γράφαμε και άλλα πράγματα εκτός απ΄ τα του album τα οποία δουλευτήκανε και δουλεύονται και ήδη είμαστε σε διαδικασία προπαραγωγών και οσονούπω θα τελειώσουμε τις ηχογραφήσεις που κάνουμε για το δεύτερο album στο δικό μας studio iCave και ευελπιστούμε ότι τον Οκτώβριο θα κυκλοφορεί. Εφ’ όσον υπάρχει το υλικό γιατί να το αφήσουμε να πάει πιο πίσω.
Δεν χρειάζεται άλλο τέτοιο μεγάλο κενό…
Δημήτρης: Όχι, όχι!!! Από το 2008 μέχρι το 2012 ήταν μεγάλο το κενό. Η πενταετία 2008-2013 ήταν η μοναδική φορά στην ιστορία της μπάντας, η οποία μετρά πάρα πολλά χρόνια από το 1992, που είχαμε ένα σταθερό line-up. Αυτό ξέρεις πάρα πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να το πετύχεις. Οπότε έχοντας ένα σταθερό line-up και μπαίνοντας στη διαδικασία επαναενορχηστρώσεων, ηχογραφήσεων και κυνήγι ουσιαστικά με το promo προκειμένου να βρούμε μια εταιρεία συν τα πολλά live στο ενδιάμεσο, από τη στιγμή που βρέθηκε η εταιρεία έγινε και η κίνηση. Εάν είχε βρεθεί νωρίτερα δεν θα υπήρχε αυτή η πενταετία κενό. Πολύ απλά δεν είχε βρεθεί η εταιρία που να μπορέσει καταρχάς να μας κάνει το κλικ. Και εδώ θέλω να πω μια κουβέντα, πριν το 2008 και το support που κάναμε στους Blue Oyster Cult δεν είχαμε κάποιον άνθρωπο να μας πλησιάσει, να μας αντιπροσωπεύσει, να ενδιαφερθεί πες το όπως θέλεις. Μετά από το live αυτό, από σύμπτωση, “τακιμιάσαμε” με έναν εκ των δυο ιδιοκτητών της The Leaders, τον Αλέξανδρο, και αυτός είναι το άτομο που μας έβαλε στη σωστή ρότα. Κινηθήκαμε εσπευσμένα πια, γράψαμε στο studio μας, είχαμε έτοιμο το υλικό. Δεν υπήρχε η The Leaders Records ακόμη ήταν management και network services τότε, οπότε είχαμε δυο προτάσεις από ευρωπαικές δισκογραφικές εταιρίες, Γερμανικές και οι δυο, και ο Αλέξανδρος μας είπε παιδιά έχουμε τις δυο αυτές προτάσεις αλλά ξέρετε ξεκινάμε και εμείς δισκογραφική εταιρεία και επειδή είχαμε ήδη επαφή μαζί του μας κέρδισε και κυκλοφορήσαμε το δίσκο από την The Leaders Records.
Γιώργος: Σαφώς και ήταν και η καλύτερη από τις τρεις συνολικά προτάσεις που υπήρχαν στο τραπέζι. Τα βάλαμε κάτω, συζητήσαμε όπως είπε και ο προηγουμένως, και λέμε ρε παιδιά και πιο συμφέρουσα για μας είναι αυτή η εταιρία και το θέμα ότι η The Leaders είναι μια καινούρια εταιρεία που το σπρώχνει, δεν έχει πολλές μπάντες ώστε να έχει όγκο δουλειάς, είδαμε και κάποια πράγματα τα οποία μας αρέσανε το ότι πρόσεχε και προσέχει τις μπάντες της.
Δημήτρης: Και όσο “γλυψιά” κι αν ακούγεται όχι μόνο δεν έχουμε μετανιώσει αλλά έχω την εντύπωση ότι αυτή η συνεργασία θα κρατήσει όχι μόνο για τον επόμενο πιστεύω και για άλλο δίσκο. Δεν θέλω να μιλήσω πολύ μακροπρόθεσμα ούτε εκ του ασφαλούς αλλά έχουμε χαρεί και με το παραπάνω με την επιλογή μας.
Μα αυτό δεν είναι το σημαντικό άλλωστε; Το να νιώθεις οικεία εκεί που είσαι…
Δημήτρης: Σαφώς! Είτε αυτό είναι ένα studio, είτε μια μπάντα, είτε η εταιρία σου. Να ξέρεις ότι δεν σε αντιμετωπίζουν σαν πελάτη, δεν προσπαθεί κάποιος να σε εκθέσει, να σε “δαγκώσει”.
Πόσα κομμάτια θα περιέχονται στο επόμενο album;
Δημήτρης: Είναι δώδεκα συν ένα που θα περιλαμβάνεται στην Ιαπωνική έκδοση. Δώδεκα κομμάτια με περίπου 71’ λεπτά διάρκεια.
Γιώργος: Ζήσαμε την όμορφη στιγμή που έπρεπε να διαλέξουμε από 18 τραγούδια ποια θα συμπεριλάβουμε.
Από τα καλά του επαγγέλματος…
Γιώργος: Ακριβώς όπως το είπες, ακριβώς!!!
Ας πάμε όμως πίσω στο The Ivory Tower. O δίσκος βγαίνει σαν Illusory, είπαμε για τις αλλαγές ονόματος και τα σχετικά. Όπως είπε κι ο Κώστας πριν αυτό προϋπήρχε, είχατε σκεφθεί να γράψετε κάτι εξ’ ολοκλήρου καινούργιο ή είπατε καλό είναι να βγει αυτό;
Δημήτρης Να σου πω, επειδή εδώ μιλάμε για τα πρώτα μας “παιδιά” και επειδή ουσιαστικά το πρώτο που το κυκλοφορήσαμε σαν Ivory Tower το κάναμε για να χτυπήσουμε πόρτα εταιρείας, ούτως ή άλλως θα κυκλοφορούσαμε το ίδιο album κάτω από μια εταιρεία πια με επαγγελματικές προδιαγραφές. Το ότι άλλαξε το όνομα της μπάντας δεν πάει να πει ότι πετάς αυτό με το οποίο τόσο καιρό μοχθούσες. Για αυτό και ονομάστηκε το album έτσι. Είναι και το concept γύρω από το όνομα “The Ivory Tower” και αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του παρελθόντος με το παρόν. Είναι πολύ ρομαντικό όλο αυτό και όλοι εμείς που ασχολούμαστε με τη μουσική έτσι όπως ασχολούμαστε, δεν παρατάς εύκολα το όνειρό σου, την αγάπη σου, την αδυναμία σου. Δεν θα μιλήσω προσωπικά για μένα, ξέρεις ότι είμαι στη μπάντα από το 1992 οπότε μπορείς να καταλάβεις ότι είναι πολύ δύσκολο να αφήσεις πίσω πράγματα. Αναγκαστήκαμε να αφήσουμε ένα κομμάτι πίσω, το κυρίως όνομα, μας πόνεσε πολύ, κάποιους ιδιαίτερα αλλά έπρεπε να γίνει. Το album κυκλοφόρησε έτσι όπως θα κυκλοφορούσε κάτω από το όνομα Ivory Tower το μόνο που άλλαξε για νομικούς λόγους και εμπορικούς ήταν το όνομα. Κατά τ’ άλλα επειδή ήδη είχαμε αρχίσει να ηχογραφούμε καινούριο υλικό θα μπορούσαμε να πούμε οκ αφού έχουμε καινούριο υλικό πετάμε το παλιό. Δεν ξέρω ποιοι το κάνουν αυτό το πράγμα εμείς δεν θέλαμε να το κάνουμε.
Γιώργος: Να έβγαινες με καινούριο υλικό με μια καλή παραγωγή, να μην ήταν σε home studio που είχαμε κάνει το πρώτο….
Στην ουσία οι ηχογραφήσεις, mixing, mastering και όλα αυτά… Που έγιναν, ποιοι ήταν υπεύθυνοι;
Δημήτρης: Δεν θα πω ότι λειτουργούμε με την έννοια της κολεκτίβας, απλά αυτό που ξεκινήσαμε να κάνουμε στην αρχή είναι να γράφουμε στο δικό μας studio γιατί πιστεύω ότι είμαστε από τις λίγες μπάντες που έχει το δικό της χώρο όχι μόνο για να παίζει αλλά για να μπορεί να ηχογραφήσει κιόλας. Δουλέψαμε όλες τις συνθέσεις από την αρχή, όπως είπαμε και προηγουμένως, και όταν τελειώσαμε με τις ηχογραφήσεις, τις ενορχηστρώσεις και είχαμε το τελικό αποτέλεσμα στα χέρια μας κάναμε και πιο απλά πράγματα. Το αμέσως αυτονόητο, χτυπήσαμε πόρτες για να βρούμε τον άνθρωπο που θα κάνει τη μίξη και το mastering αναλόγως βέβαια με το budget που διαθέταμε. Είναι σχετικό αυτό διότι διαθέτεις συγκεκριμένα χρήματα οπότε ψάχνεις να βρεις τον άνθρωπο που θα σου κάνει τη δουλειά που θέλεις στο μεγαλύτερο ποσοστό αναλογικά με τα χρήματα που διαθέτεις. Είναι ανάλογο του τι παρέχεις και τι σου παρέχουν αν θες. Θα πρέπει να σου πω ότι στο αρχείο μας έχουμε πάνω από μια ντουζίνα ανθρώπους που ασχολήθηκαν με τη δική μας την υπόθεση. Καταλήξαμε στους Λιαπάκη και Schmidt γιατί είχαμε μια καλή πρόταση στα χέρια μας, γιατί είχαμε έναν παραγωγό που είναι δοκιμασμένος, “μπαρουτοκαπνισμένος” και προηγούμενα δείγματα δουλειάς του έχουν τύχει μεγάλης εκτίμησης στον μεταλλικό κόσμο. Θεωρήσαμε καλό ότι η πρώτη μας δουλειά θα πρέπει τουλάχιστον να έχει την σφραγίδα ενός παραγωγού που είναι γενικά αναγνωρισμένος και με ευρωπαϊκό ήχο γιατί μας ενδιέφερε πάρα πολύ να ακουγόμαστε Ευρωπαίοι, γιατί αυτό είμαστε, αυτό περισσότερο ηχητικά γουστάρουμε, είχαμε ακούσει τη δουλειά του και για να πω την αλήθεια ειδικά για τις κιθάρες αυτό που έχει κάνει είναι στο 99% γι’ αυτό που θέλαμε στο δίσκο αυτό.
Από εικαστικής πλευράς ποιος ανέλαβε το συγκεκριμένο θέμα;
Γιώργος: Ο Παναγιώτης Σφυρής, εξού και Hammer το προσωνύμιο του. Είναι πολύ καλός φίλος και δικός μου και του Δημήτρη και ήμασταν στο ίδιο θρανίο στο σχολείο. Θυμάμαι στο σχολείο όταν ήμασταν είχαμε ένα θρανίο όλο με artworks συγκροτημάτων, διάφορα έπη όπως Anthrax με δικαστή Dredd και άλλα διάφορα. Ο Παναγιώτης ήταν και η πρώτη επιλογή των παιδιών πριν πάω εγώ στους Ivory Tower. Είχε κάνει το εξώφυλλο στο πρώτο demo που είχαμε βγάλει σε κασέτα το Society το 1994 και το εξώφυλλο αυτό μπορείτε να το βρείτε και στο site μας, στα εξώφυλλα και στίχους υπάρχουν τρεις εικόνες οι οποίες είναι όλες του Παναγιώτη.
Δημήτρης: Οι Ivory Tower τότε και οι Illusory σήμερα μάλλον από τότε μέχρι σήμερα η δράση τους είναι πολύ οικογενειακή. Ο Παναγιώτης λοιπόν είναι το έβδομο μέλος της μπάντας είναι δίπλα στη μπάντα κάτω από τις αρμοδιότητες του artist αν θέλεις από τότε, οπότε δεν κοιτάξαμε αλλού ήταν αποφασισμένο από πριν ότι θα κάνει το εξώφυλλο. Και για να ξεφύγω λίγο από το “οικογενειακό κομμάτι” ο Παναγιώτης έχει εκείνο το παλιό χάρισμα ζωγραφίζει, δεν είναι photoshop-ας. Δεν βάζει δυο εικόνες σε έναν υπολογιστή τις παντρεύει και κάνει ένα εξώφυλλο, το οποίο κι αυτό ενδεχομένως να είναι ωραίο. Αλλά το εξώφυλλο αυτό είναι ζωγραφισμένο 80% στο χέρι και ήταν κι αυτό που μας ενδιέφερε κιόλας επειδή έχουμε ένα ήχο,αν θέλεις, βγαλμένο από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 θέλαμε να είναι κάτι παραδοσιακό και στο εικαστικό κομμάτι, οπότε εξου και το εξώφυλλο. Η ιστορία με τον Steven δίνεται στο εξώφυλλο σε ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό. Μπορείς να δεις κομμάτια της ιστορίας και στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο τα οποία μαρτυρούν μέρη της ιστορίας.
Κώστας: Ουσιαστικά άμα δεις το εξώφυλλο είναι οι φιγούρες του Steven στα μέρη της ζωής του που περιγράφουμε κατά καιρούς.
Σαν μασκότ o Steven είναι κάτι που θα ξαναδούμε και μεταγενέστερα;
Δημήτρης: Σαν μασκότ όχι. Μάλλον δεν θέλω να είμαι τόσο απόλυτος, ενδεχομένως κάπου να ξαναφιγουράρει αλλά δεν υπάρχει αυτός ο σκοπός. Επειδή όμως ο Steven θα απασχολήσει ξανά μάλλον τη μουσική μας έχουμε σκεφτεί στο επόμενο album, δεν θα είναι κι αυτό concept όπως καταλαβαίνεις, αλλά θα έχει ένα κομμάτι που θα αναφέρεται στη συνέχεια της ιστορίας. Και το μεθεπόμενο θα έχει πάλι ένα δυο κομμάτια που θα συνεχίζουν την ιστορία του Steven. Σαν φιγούρα, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, δεν θα υπάρχει σαν φιγούρα στο επόμενο εξώφυλλο. Αλλά η ιστορία του θα συνεχίζεται και θα εξελίσσεται μέσα από τα επόμενα album μας.
Αυτός που σας έκανε το εξώφυλλο και τα γραφικά είναι ο ίδιος που έκανε και το καινούριο λογότυπο της μπάντας;
Δημήτρης Ναι είναι ο ίδιος και θέλω να σου πω ότι η γραμματοσειρά του λογότυπου Illusory είναι η γραμματοσειρά του Ivory Tower, είναι η παλιά γραμματοσειρά. Κρατήσαμε πολλά κομμάτια από παρελθόν, πολλά.
Κώστας: Και μόνο το Illusory σαν όνομα καθαρά είναι πολύ κοντά εννοιολογικά σε αυτό που πρεσβεύει το Ivory Tower.
Γιώργος: Το Ivory Tower σαν έννοια σημαίνει ουτοπία, η μια από τις έννοιες εκτός από την κυριολεκτική. Το Illusory είναι το ουτοπικό, το ψευδαισθητικό οπότε παίρνει αξία σχεδόν ισάξια.
Ποιος πέταξε την ιδέα αυτή για το Illusory;
Δημήτρης: O Δημήτρης o Κουρμούσης, ο έτερος κιθαρίστας τότε. Ψάχναμε , μπορείς να καταλάβεις φαντάζομαι το χεις περάσει και ‘συ αυτό, μεταξύ 200 ονομάτων, και ήταν το τελευταίο που έπεσε στο τραπέζι. Είχαμε καταλήξει σε ένα πριν…..
Γιώργος: Σε τρία είχαμε καταλήξει και αυτό ήταν το τελευταίο που έπεσε στο τραπέζι και μόλις έπεσε αναιρέσαμε τα πάντα…
Δημήτρης: Κατευθείαν ναι, μας ταίριαξε έκανε το κλικ.
Η μπάντα έχει σχετικά μεγάλο διάστημα να εμφανιστεί ζωντανά…
Δημήτρης: Ναι, πριν από την κυκλοφορία του δίσκου.
Υπάρχει πιθανότητα να σας δούμε κάπου σύντομα;
Δημήτρης: Ναι κάτι συζητιέται. Το πρώτο live ενδεχομένως να είναι το Μάρτιο. Απλά δεν μπορώ να σου πω περισσότερα πράγματα τώρα γιατί υπάρχει εταιρία από πίσω και πρέπει να ξέρουμε με σιγουριά τι λέμε.
Γιώργος: Επίσης οσονούπω ίσως και την επόμενη εβδομάδα με δέκα μέρες θα υπάρξει και το πρώτο μας videoclip το οποίο γυρίστηκε την προηγούμενη Κυριακή. Το video clip το γύρισε ο Κυριάκος Παπαεμμανουήλ στα Ολυμπιακά Ακίνητα στην παραλία Μοσχάτου, και αυτό τον καιρό μοντάρει και φτιάχνει το θέμα και ελπίζουμε να είναι κι αυτό έτοιμο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Γυρίσαμε το τραγούδι “Pale Moonlight”, το πέμπτο κομμάτι ίσως το πιο power και heavy κομμάτι του δίσκου.
Δημήτρης: Το πιο ταχύ και δυναμικό κομμάτι του album.
To καινούριο album θα είναι στα ίδια ηχοχρώματα με το The Ivory Tower;
Γιώργος: Το καινούριο album, έτσι όπως πάει το πράγμα, είναι αρκετά πιο progressive.Είναι όμως heavy metal εννοείτε με πολλά progressive στοιχεία. Όποιος έχει ακούσει το συγκεκριμένο δίσκο που βγάλαμε έχει δει ότι τα κομμάτια μας ξεκινάνε από 4,5 με 5 λεπτά και καταλήγουν σε 10. Το καινούργιο album έχει και κομμάτια που είναι τρία λεπτά το καθένα.
Δημήτρης: Κοίταξε αυτό που θα ακούσεις στον επόμενο δίσκο είναι τους Illusory, εμάς θα ακούσεις. Με τις επιρροές που καταλαβαίνεις ότι έχει η μπάντα, με την όποια τέλος πάντων ταυτότητα έχει τώρα στη μουσική της. Γιατί μη γελιόμαστε ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι όλοι έχουμε επιρροές, όλοι βγάζουμε τις επιρροές μας, και κατά κάποιο μικρό ποσοστό ή αν το θέλεις όσο μεγαλύτερο μπορούμε να έχουμε βγάζουμε μια ταυτότητα. Αυτό θα ακούσεις απλά υπάρχει μια μεγαλύτερη progressive αισθητική, η οποία δεν έχει να κάνει με το progressive των Dream Theater. Αν μπορέσεις να πεις ας πούμε ότι το “Powerslave” των Maiden είναι ένα ταχύ, ίσως power της εποχής metal ενώ το “A Matter Life And Death” είναι ένα metal με κάποια περισσότερα progressive στοιχεία και εναλλαγές ρυθμών, για κάτι τέτοιο μιλάμε. Δεν μιλάμε για Theater progressive.
Γιώργος: Ούτε καν Savatage και Shadow Gallery.
Κώστας: Αν μπορώ να συμπληρώσω κάτι εδώ, είπε κάτι προηγουμένως ο Γιώργος πολύ σημαντικό: ότι αυτά τα χρόνια όλοι ολοκληρωθήκαμε σαν μουσικοί. Αυτή η βελτίωση είχε να κάνει με την παροχή, τη γέννηση καινούριων ιδεών. Κατά συνέπεια όταν σκεφτόμασταν να δουλέψουμε κάποια κομμάτια και τα έφερνε κάποιος από εμάς στο studio γινόταν το εξής: σκέφτηκα αυτό, λέγαμε να βάλουμε και κείνο, μήπως να προσθέσουμε αυτό ή να αφαιρέσουμε το άλλο; Αυτό όλο είναι ο λόγος που οδήγησε σε κάποια κομμάτια, τα οποία είναι διαφορετικά από τον προηγούμενο δίσκο, με την ταυτότητα της μπάντας, που έχουν μια εξέλιξη στον ήχο και τη δομή.
Δημήτρης: Αυτός είναι ο τρόπος που κινείται η μπάντα συνθετικά. Πολλές μπάντες έχουν ένα ή δυο “γραφιάδες” οι οποίοι “παρασέρνουν” το κομμάτι στο 100%, στο απόλυτο και οι άλλοι εκτελούνε ουσιαστικά εντολές. Η μπάντα κινείται πολύ πιο ομαδικά, είπα και πριν η έννοια της φαμίλιας και της οικογένειας δεν έχει να κάνει μόνο με τα μέλη, την αγάπη, τα λεφτά για το studio που φτιάξαμε, τον Παναγιώτη που είναι ο artistas μας δηλαδή το ρομαντικό στοιχείο έχει να κάνει ακόμα και με το κομμάτι της σύνθεσης. Μπορεί να φέρει τώρα για παράδειγμα ο Γιώργος εδώ πέρα ένα κομμάτι το οποίο να το παρουσιάσει με ένα riff, με ένα ρυθμικό σημείο κτλ. Θα πέσουμε εδώ πάνω όλοι μαζί και όποιος μπορεί να συνδράμει σε αυτό το πράγμα και να το στήσει και να γίνει τέλος πάντων το τελικό αποτέλεσμα αυτό το οποίο θα κεντρίσει το ενδιαφέρον και των υπολοίπων αυτό και θα γίνει στο τέλος. Αυτό που γίνεται είναι ότι αφού φτιάξουμε ένα πρόχειρο demo και ετοιμάσουμε έναν οδηγό τα κομμάτια τελειώνουν live στο studio, πριν γραφτούν τελειώνουν live με ιδέες από όλα τα μέλη.
Γιώργος: Φαντάσου ότι σε πάρα πολλά κομμάτια δεν έχουμε γράψει καν μπάσο και πλήκτρα. Έχουμε γράψει μια κιθάρα και μια φωνή σαν οδηγούς και λέμε στα παιδιά στο Κώστα, στο Γιώργο που παίζει πλήκτρα, στο Νικήτα που παίζει μπάσο αυτό είναι το κομμάτι είναι από εκεί, είναι λα, είναι μι, είναι σι είναι οτιδήποτε φέρε μου τις ιδέες σου, βγάλε τα μέρη σου. Εκτός αν είναι κάτι που παίζουμε όλοι μαζί. Για μένα αυτό είναι κάτι που το λατρεύω από το 2003 που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε με τα παιδιά και το παλιό και καινούριο υλικό δουλεύουμε έτσι.
Δημήτρης: Η ελευθερία κινήσεων γενικά από όλα τα μέλη είναι αυτό τέλος πάντων που κάνει την όποια διαφορά από τις μπάντες οι οποίες κινούνται με ατομικά στοιχεία στη σύνθεση.
Ποιες είναι οι μελλοντικές και ποιες οι γενικότερες προσδοκίες της μπάντας;
Δημήτρης: Έχουμε σαν άνθρωποι και σαν μπάντα ένα βήμα τη φορά. Για μας το πρώτο βήμα ήταν να βρούμε εταιρεία να κυκλοφορήσει ο δίσκος. Αφού κυκλοφόρησε ήταν να γίνει καλή προώθηση, και θα πρέπει να σου πω ότι όλο αυτό το διάστημα που έχει μεσολαβήσει από την ημερομηνία κυκλοφορίας μέχρι και σήμερα που μιλάμε σε αυτό το τραπέζι έχει να κάνει με την προώθηση του album αυτή καθ’ αυτή. Βγήκε στην Ιαπωνία, κυνηγάμε να βγει και αλλού, κυνηγάμε να γίνει κάτι άλλο, κυνηγάμε να παίξουμε live γιατί είναι ο κλασσικός τρόπος να στηρίξεις μια κυκλοφορία να παίξεις ζωντανά κομμάτια σε κόσμο. Από εκεί και ύστερα, το είπαμε και προηγουμένως, ο δεύτερος δίσκος είναι προ των πυλών, καλώς εχόντων των πραγμάτων κυκλοφορεί το 2014 και αυτό που θέλει να κάνει η μπάντα είναι να παραμείνει στο χώρο, να βγάζει καλή μουσική, να την μαθαίνει ο κόσμος, να την αγαπάει ο κόσμος. Και η μπάντα προχωράει μαθαίνοντας συνέχεια πράγματα, γίνεται όλο και πιο καλή, συνθέτει τραγούδια περισσότερα βασισμένη στα ερεθίσματά της, βασισμένη σε αυτά που μαθαίνει, βγάζει τον καλύτερό της εαυτό και παραμένει σταθερά έτοιμη για live όποτε αυτό της ζητηθεί. Αυτή η μπάντα που βλέπεις προβάρει σταθερά τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, πολλές φορές και δυο φρεσκάρει τα παλιά κομμάτια δουλεύει τα καινούρια και είναι πάντοτε έτοιμη όταν προκύψει ανάγκη για εμφάνιση.
Έχετε να προσθέσετε κάτι άλλο το οποίο δεν ειπώθηκε και θα θέλατε να ειπωθεί;
Κώστας: Είμαστε ευτυχείς που είμαστε αυτοί οι έξι στην μπάντα.
Δημήτρης: Για το album αν θέλεις μπορώ να σου πω δυο πράγματα ακόμη. Απλά πράγματα, το πρώτο μας album είναι concept, είναι γύρω από τη ζωή ενός ήρωα εν ονόματι Steven Towers, καθόλου τυχαίο το όνομα. Μιλάει για έναν άνθρωπο ο οποίος ήθελε να γίνει μεγάλος και τρανός, από ένα μικρό χωριό, από μια μικρή επαρχία. Είχε όνειρα κατέβηκε σε μια μεγάλη πόλη, καλή ώρα σαν την Αθήνα, έχτισε μια περιουσία όλη βασισμένη πάνω σε απάτες, ψέματα, δολοπλοκίες. Πέρασε από το ζενίθ στο ναδίρ, κάποια στιγμή όταν κατέληξε να τον παρατήσει η γυναίκα του, να κλείσουν οι εταιρίες του, να τον παρατήσει ο καλύτερος του φίλος κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική. Προσπάθησε μέσα από αυτό να αναρρώσει ψυχολογικά και πνευματικά, γύρισε πίσω στο χωριό του προκειμένου να βρει την οικογένεια του και να έρθει στα συγκαλά του και εκεί τελειώνει το κομμάτι της ιστορίας που αναφέρεται στο δίσκο αυτό. Όπως είπαμε στο επόμενο album μας θα υπάρξει ένα κομμάτι και θα συνεχίζει την ιστορία του Towers από εκεί που έμεινε.
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη συνέντευξη και στείλτε ένα μήνυμα στο αναγνωστικό κοινό….
Δημήτρης: Να είστε καλά όλοι, να στηρίζεται την ελληνική σκηνή, να καταλάβετε ποια, όπως έχουμε καταλάβει κι εμείς εδώ και χρόνια, γιατί πέρα από παίχτες και μουσικοί, είμαστε και ακροατές, ότι η ελληνική σκηνή δεν είναι πια ελληνική σκηνή αλλά η metal σκηνή εν γένει. Δεν υπάρχει Ελληνική σκηνή, Ευρωπαϊκή, Αμερικάνικη κλπ είναι απλά η heavy metal σκηνή και εδώ και πολλά χρόνια ανήκουμε σε αυτή. Είναι καλό πια να στηρίζουμε τις μπάντες που βγαίνουν από την χώρα μας. Παρουσιάζονται απίστευτες δουλειές, υπάρχουνε τραγουδιστές, οργανοπαίκτες και συνθέτες στο τόπο μας οι οποίοι μπορούν να σταθούν οπουδήποτε και σε οποιαδήποτε ξένη μπάντα που γουστάρουμε και είμαστε οπαδοί και είναι κρίμα να μη στηρίζονται. Να μην αγοράζονται τα album τους, να μην στηρίζονται οικονομικά οι μπάντες αυτές οι οποίες προσπαθούν για το καλύτερο και πολλές φορές μέσα από αντίξοες συνθήκες καταφέρνουν και βγαίνουν νικητές. Είναι κρίμα. Ευχαριστώ πάρα πολύ.
Νίκος Σιγλίδης
Απομαγνητοφώνηση: Πάνος Πρέντζας
https://www.facebook.com/IllusoryBand
Band Members:
Δημήτρης Θεοδώρου – Φωνητικά
Δημήτρης Κουρμούσης – Κιθάρα
Γιώργος Παπαντώνης – Κιθάρα
Κώστας Κούλης – Τύμπανα
Γιώργος Κωνσταντακέλος – Πλήκτρα
Νικήτας Δανός – Μπάσο
Discography
The Ivory Tower, 2013
