Αρχικά, θα έλεγα ότι αρκετοί περίμεναν και ανυπομονούσαν για το συγκεκριμένο live και είχαν ενθουσιαστεί με αυτό, αλλά από ότι φαίνεται διαψεύστηκα, καθώς από την αρχή της βραδιάς μέχρι και το τέλος της, ζήτημα να ήμασταν 50 άτομα συνολικά…(!) Ειδικά προς το τέλος, οι παρευρισκόμενοι ήμασταν ακόμα λιγότεροι! Πιθανόν οι περισσότεροι να είχαν δει τους Holocaust την προηγούμενη φορά και να μην ενδιαφέρθηκαν. Σίγουρα πάντως δεν μπορεί να παραπονεθεί κανείς για την τιμή του εισιτηρίου (12 ευρώ) που εκτός από τις μπάντες του live περιελάμβανε και ένα δώρο CD-συλλογή με μπάντες από τη sleazy rider records, η οποία φυσικά διοργάνωσε και τη συναυλία που έμοιαζε με φεστιβάλ (μάλλον φεστιβάλ που δεν πάτησε κανείς). Λίγη σημασία έχουν όλα αυτά για εμένα, αφού θα ήταν κάτι πρωτόγνωρο, διότι θα έβλεπα για πρώτη φορά τους Holocaust (δεν είχα πάει στην τελευταία τους εμφάνιση πριν 3 χρόνια).
Από τους Heart Attack πρόλαβα να ακούσω μόνο δυο κομμάτια, το ένα εκ των οποίων ήταν διασκευή στουςWarlord, το “Lost And Lonely Days”. Το άλλο κομμάτι με το οποίο κλείσανε ήταν το “Hellenic Forces”. Κομμάτι αρκετά συμπαθητικό, στο οποίο υπάρχουν και κάμποσες συμμετοχές (24!) από διάφορες επίσης ελληνικές μπάντες, όπως μας ενημέρωσε ο Γιώργος Δριμιλής (πρώην τραγουδιστής των Raging Storm).
Ακολούθησαν οι Ιταλοί Bullet-Proof, οι οποίοι πρέπει να πω ότι με εντυπωσίασαν! Στην αρχή διέκρινα κάποιες hard rock και heavy επιρροές και το πρώτο κομμάτι μου θύμισε μέχρι και Dio. Πολύ λίγο μετά, όμως, συνειδητοποιήσαμε ότι παίζουν ένα βαρύ speed/thrash metal. Οι τύποι τα σπάσανε, δίνοντάς μου την εντύπωση ότι έχουν λιώσει σε ατελείωτες ώρες τζαμαρίσματος που κατέληξαν σε κομματάρες με φοβερή απόδοση, ριφάρες και εξαιρετικά σολο. Τα κιθαριστικά ριφ θύμισαν μεταξύ άλλων, πρώιμους Metallica, Anthrax και σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι αρκετά Megadeth. Είχαν πολύ καλή σκηνική παρουσία με συνεχή κινητικότητα βγάζοντας μπόλικη ενέργεια και αυτό φαινόταν σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους. Μόνος ενδοιασμός ο όχι και τόσο καλός ήχος, κυρίως στα πρώτα τους κομμάτια, πολύ δυνατός και ανεβασμένος γενικά, ειδικότερα στο μπάσο που ήταν τέρμα ψηλά. Προς το τέλος ένιωθα ότι κιθάρα και μπάσο σκεπάζουν κάπως τα φωνητικά, με αποτέλεσμα να μη μπορώ να έχω μια καλύτερη άποψη για αυτά. Δυστυχώς δεν κατάφερα να συγκρατήσω κάποιο τίτλο από τα τραγούδια τους, αλλά πιστέψτε με, όσοι γουστάρετε αυτόν τον ήχο, οφείλετε να τσεκάρετε το ντεμπούτο τους “De-Generation” που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι.
Για τη συνέχεια είχαμε τους επίσης Ιταλούς Lucky Bastardz οι οποίοι παίζουν ένα σπιντάτο hard rock με heavy αναφορές πάντα, αλλά και κάποια progressive στοιχεία. Στην αρχή υπήρξε λίγη κινητικότητα παραπάνω και έγινε ένας σχετικός χαμός, κυρίως λόγω της υποστήριξης από τους συμπατριώτες τους Bullet-Proof. Όντας ακόμα επηρεασμένος από την εμφάνιση των τελευταίων, δεν είχα και πολλές προσδοκίες από τους Lucky Bastardz και δε με ενθουσίασαν ούτε με συγκίνησαν ιδιαίτερα.
Τους In Utero Cannibalism τους περίμενα και ήθελα να τους δω, μια μπάντα που δισκογραφεί από το 2004 και έπειτα. Παίξανε γύρω στα 50-55 λεπτά, περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα support. Death metal περίμενα να ακούσω βεβαίως βεβαίως. H εμφάνισή τους μας επιφύλασσε μια έκπληξη, αφού ο ντράμερ της μπάντας ανέλαβε τα φωνητικά, καθώς, όπως μας ενημέρωσε μετά το εναρκτήριο “Exiled” περίπου μια εβδομάδα πριν, είχε αποχωρήσει ο τραγουδιστής του συγκροτήματος..! Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη θέση των ντραμς να πάρει το…play back, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Σίγουρα δεν είναι ωραίο να «κρεμάς» την μπάντα μια εβδομάδα πριν το live, όπως επίσης δεν είναι ωραίο να υπάρχουν τόσο εύκολα αλλαγές σε μια (ελληνική) μπάντα και να μην έχει σταθερό line up. Ωραία λοιπόν μας τα είπε ο ντραμερ-τραγουδιστής για αυτό το θέμα, φάνηκε λίγο αμήχανος γενικά, αλλά πραγματικά καλύτερα δε θα μπορούσε να τα είχε πάει με αυτή την περίσταση. Μερικά άλλα κομμάτια που ακούσαμε ήταν τα “In Utero Cannibalism”(ντεμπούτο 2004) και “For Those Who Defy”, με το οποίο είχαν την ευκαιρία να τα χώσουν και στο σύστημα. Παίξανε πολύ, με τραγούδια από σχεδόν όλες τους τις κυκλοφορίες (μέχρι και από το EP) και ακούσαμε πολλά από τον πρώτο τους (ομώνυμο αν δεν κάνω λάθος) δίσκο, αλλά και κάποια από το “Dehumanized” που κυκλοφορεί γύρω στον Απρίλιο.
Τελευταίο support της βραδιάς, οι δικοί μας Snowblind, που έχουν κι αυτή τη δική τους ιστορία στην εγχώρια σκηνή, τόσο με τους πέντε δίσκους τους, όσο και με τους Μιχάλη Γαλιάτσο και Δημήτρη Αγγελόπουλο, πρώην μέλη των Nightfall. Mε αφορμή αυτό λοιπόν, ακούσαμε και το “Diva” από το δίσκο “Diva Futura” του 1999. Είναι πολύ ευχάριστο να ακούς για το πόσα χρόνια είναι φίλοι αλλά και μαζί στο συγκρότημα. Από το καινούριο τους άλμπουμ ακούσαμε το πάρα πολύ καλό “A Light In The Darkness” και το επίσης καλό “The Earth Is On Fire” με αναφορά στο Παρίσι και τα πρόσφατα δυσάρεστα γεγονότα. Κλείσανε με κομμάτι από το παρελθόν, το πολύ ωραίο “Lord Of My Fate” από τον ομότιτλο δίσκο του 2003, αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις και με χαρακτηριστικές όμορφες κιθαριστικές στιγμές, παρά το ότι παίξανε λίγο και είχαν κάποια προβλήματα στον ήχο.
Η ώρα είχε πάει περίπου 12:30, έχοντας μείνει στο μαγαζί «τρεις και ο κούκος», και κάπου εκεί βγήκαν στη σκηνή οι Σκωτσέζοι θρύλοι Holocaust για να μας ταξιδέψουν στο παρελθόν και να παίξουν και κομμάτια από τη νέα εποχή και το καινούριο άλμπουμ τους “Predator”. Σαφώς και τα περισσότερα κομμάτια που θα ακούγαμε – πλην τα 6 του καινούριου δίσκου – περιμέναμε να είναι από την κλασική δισκάρα και ντεμπούτο τους, το “The Nightcomers” (1981), όπως και έγινε, τόσο με τα κλασικά από το orginal LP, όσο και με τα κάποια άλλα που είχαν κυκλοφορήσει σαν bonus στο δίσκο. Δε μας άφησαν και πολλά περιθώρια λοιπόν, με το “Smokin’ Valves” να δίνει το σήμα εκκίνησης ενός πολύ ξεχωριστού live! Ακολούθησε το πρώτο καινούριο κομμάτι, που ήταν το “Predator”, με το οποίο φάνηκε η διαφορά στον ήχο τους πλέον, αλλά και το πόσο καλή δουλειά έχει γίνει στον καινούριο δίσκο. Όλα τα υπόλοιπα κομμάτια από εκεί και έπειτα (“Shiva”,”Can’t Go Wrong With You”,”Revival”,”LadyBabylon” και “Expander”), είχαν ανεβασμένη ένταση και δυναμική και αυτή η διαφορά φαινόταν, πράγμα που συντέλεσε στο να γίνει ένα εξαιρετικό live. Ηeavy As Fuck! Από εκεί και πέρα τι να πούμε; “Death or Glory”! Ένα τραγούδι – σταθμός για το NWOBHM και σίγουρα ένα από τα καλύτερα του είδους. Ο φόρος τιμής στο “The Nightcomers” φυσικά και συνεχίστηκε με τα πιο «ψαγμένα», “Nononsense” και “Only As Good As You Feel”. Λίγο μετά, περάσαμε και στο πιο πρόσφατο παρελθόν της μπάντας και από το δίσκο “Primal” του 2003 ακούσαμε το εξαιρετικό “Iron Will”. Προσωπικά, από τις στιγμές που ευχαριστήθηκα περισσότερο στη συναυλία αυτή, η οποία και μου έμεινε στο μυαλό. Φυσικά ακούσαμε και την κομματάρα “The Small Hours” από το δεύτερό τους άλμπουμ “Hypnosis Of Birds”(1992), έναν ύμνο που πολλοί τον μάθαμε από τους Metallica και το “Damage Inc” που περιέχει διασκευές σαν κι αυτή, δείχνοντάς μας την αγάπη τους για το NWOBHM. To “Revival” εύκολα είναι το καλύτερο κομμάτι του “Predator” και αυτό φάνηκε και από το φοβερό solo που το χαρακτηρίζει, επίσης κορυφαία στιγμή που μου καρφώθηκε στο μυαλό. Για το τέλος, ένα ακόμα πολύ σημαντικό τραγούδι από το ντεμπούτο τους, και αυτό δεν είναι άλλο από το ομώνυμο, πριν μας αποχαιρετήσουν με τον απόλυτο heavy metal ύμνο, το “Heavy Metal Mania”! Δε χρειάζεται να πω πολλά πράγματα για το συγκεκριμένο κομμάτι και τη μουσική που τόσο πολύ αγαπάμε. Ίσως μόνο το ότι αν και βγήκε πριν από 34 χρόνια, ακόμα ακούγεται σε μεταλλάδικα και πολλοί πήγαν στο συγκεκριμένο live για αυτό το κομμάτι. Εδώ να πω ότι ο τραγουδιστής από τη μια μας ευχαρίστησε με τον τρόπο του, αλλά από την άλλη στα τελευταία λεπτά φάνηκε σαν να έκανε και λίγο αγγαρεία. Θα τον δικαιολογήσω, γιατί στην ουσία έπαιζε σε άδεια σκηνή, άδειο μαγαζί. Μερικοί δείξανε ότι απλά περιμένανε να ακούσουνε το “Heavy Metal Mania” και απλά να φύγουνε και μερικοί είχανε ήδη αποχωρήσει αρκετά λεπτά πριν τελειώσουν το show τους οι Σκωτσέζοι. Αυτό προφανώς και είναι απαράδεκτο, πιθανόν να φταίει και η διοργάνωση που θα μπορούσε να διοργανώσει το live κάνα δύωρο πιο πριν, έτσι ώστε να φύγει ο (όποιος) κόσμος σε μια πιο λογική ώρα. Αλλά πραγματικά, εάν κάποιος θέλει να φύγει πιο πριν ή υπολογίζει ότι δε θα τον βγάλει η ώρα, καλύτερα να μην έρθει καθόλου στο live.
Από τα παραπάνω, οι Holocaust δεν πτοήθηκαν καθόλου, με μια εμφάνιση ορισμού της επαγγελματικότητας, τιμώντας τους εαυτούς τους και με σεβασμό προς τον κόσμο. Παρόλα αυτά υπήρχαν ορισμένοι που δεν έδειξαν να ανταποδίδουν καθόλου το συγκεκριμένο σεβασμό, από μέρους της μπάντας..! Συνολικά, ένα live πολύ δυνατό και βαρύ, γεμάτο ενέργεια, με όλα τα κομμάτια,παλαιά και καινούρια να αποδίδονται τέλεια, ένα live με βρετανική heavy metal «αλητεία». «Αλητεία» που μας έμαθε γενικά το κίνημα του NWOBHM πίσω στα 80s. Και για εμένα, ένα live βγαλμένο από μια άλλη εποχή, με ολίγον φυσικά από το σήμερα. Μακάρι στο μέλλον να μπορέσουμε να δούμε παρόμοια συναυλία που να αφορά το είδος, με κάποια ή κάποιες μπάντες αυτού του επιπέδου.
Holocaust setlist:
- Smokin Valves
- Predator
- Death Or Glory
- No Nonsense
- Shiva
- Only As Good As You Feel
- Can’t Go Wrong With You
- Iron Will
- The Small Hours
- Revival
- Lady Babylon
- Expander
- The Nightcomers
- Heavy Metal Mania
Ανταπόκριση – Κείμενο : Πέτρος Μυστικός
email:[email protected]
