Τι έχει να ζηλέψει η δικιά μας σκηνή από αυτές του εξωτερικού; Απολύτως τίποτα αγαπητέ μου αναγνώστη και ας την έχουν οι περισσότεροι του πεταματού. Μια ακόμα απόδειξη αυτού είναι και ο νέος δίσκος των Αθηναίων 10 Code. Πριν μπούμε όμως σε λεπτομέρειες, οι 10 Code ξεκίνησαν το ταξίδι τους στον χώρο του alternative/stoner/grunge rock το 2011.
Επτά χρόνια πριν κυκλοφόρησαν το πρώτο τους ΕΡ και τρία χρόνια αργότερα βγήκε και το πρώτο τους full-length album με τον τίτλο “Swiftlets”. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα και το δεύτερο album τους το “Ride”. Το “Ride” λοιπόν αποτελείται από οχτώ κομμάτια που η διάρκειά τους ξεκινάει από τα τρία λεπτά και καταλήγει στα πέντε. Η αλήθεια είναι πως είχα συνηθίσει σε δέκα με έντεκα, τόσος ήταν ο μέσος όρος των κομματιών όσων album πέρασαν από τα χέρια μου και μπορώ να πω ότι μου φάνηκαν λίγα τα οχτώ. Όχι ότι αυτό παίζει ρόλο σε κάτι βέβαια απλά θα ήθελα πολύ να μην τελειώνει σύντομα το συγκεκριμένο.
Γιατί θα ήθελα περισσότερα κομμάτια; Γιατί πολύ απλά δεν χορταίνεις να τους ακούς. Είναι γεμάτοι ενέργεια και αυτό φαίνεται στη δουλειά που έχουν κάνει. Θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε άνετα ως συνδυασμό των Foo Fighters και των Queens Of The Stone Age. Riffs, ρυθμοί, μπασογραμμές, τα μοτίβα στα τύμπανα, είναι όλα μια μίξη των παραπάνω συγκροτημάτων. Καθόλου άσχημο όμως και καθόλου κόπια. Τα έχουν ενσωματώσει με τέτοιο τρόπο στη μουσική τους που τα έχουν απλώς υιοθετήσει.
Τα φωνητικά είναι πραγματικά υπέροχα. Είχα πάρα πολύ καιρό να απολαύσω έτσι τη φωνή κάποιας μπάντας. Δεν έχω ακούσει πολλούς που οι φωνές του μοιάζουν τόσο πολύ με του Dave Grohl. Όταν λέμε μοιάζουν, φτάνουν σε βαθμό αντιγραφής αλλά θέλω να πιστεύω πως απλά έτσι είναι η φωνή του Πέτρου Ποταμιανού και δεν τίθεται τέτοιο θέμα.
Για να κλείνουμε λοιπόν φίλε αναγνώστη, κάνε τη χάρη στον εαυτό σου και άκουσε αυτό το album. Δεν θα το μετανιώσεις και ούτε θα πάει χαμένος ο χρόνος που θα αφιερώσεις για την ακρόαση. Απλά κάνε το και θα με θυμηθείς!
8/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
