Υπάρχουν φορές που η ακρόαση ενός δίσκου σου φέρνει κάποιες εικόνες στο μυαλό, μια οπτικοποίηση της μουσικής ας πούμε, που μεταφράζει τον ήχο σε εικόνα για να μπορέσεις να τον χωνέψεις πιο καλά. Στην συγκεκριμένη περίπτωση και μετά από μερικές ακροάσεις, εγώ βλέπω σ’ αυτόν τον δίσκο το πιο αρχιδάτο αδερφάκι του “All is One” των Orphaned Land να πίνει ξύδια ακούγοντας στη διαπασών System of a Down, ενώ βρίσκεται σε ένα δωμάτιο διακοσμημένο με αφίσες Tool, Faith No More και Dream Theater, ενώ κάτω στο δρόμο παίζει μια Σμυρναίικη κομπανία. Ακούγεται κάπως μπερδεμένο και πολύπλοκο, αλλά οι 81db έχουν βρει τις σωστές αναλογίες για το χαρμάνι αυτό, έτσι ώστε αυτό που βγαίνει στο τέλος να είναι όλα και κανένα ταυτόχρονα. Το κουαρτέτο από την Φλωρεντία που αποτελείται από τους William Costello (φωνητικά), Vieri Pestelli(μπάσο), Filippo Capursi (τύμπανα) και τον δικό μας Κώστα Λαδόπουλο (κιθάρες, μπουζούκι, δεύτερες φωνές) στον τρίτο δίσκο τους, καταφέρνουν αυτό που λίγες μπάντες πετυχαίνουν: αφομοιώνουν όλες τους τις επιρροές, χωρίς να αντιγράφουν και χωρίς να ακούγονται μπερδεμένοι και πληκτικοί. Πέρα από τα τυπικά όργανα της rock μουσικής, εδώ γίνεται μια εξαιρετική χρήση παραδοσιακών οργάνων όπως το μπουζούκι και το βιολί, μέχρι και αυστραλιανό didjeridoo έχουν καταφέρει να χωρέσουν μέσα οι άτιμοι! Προσωπικά ξεχώρισα το “When the Cat’s Away” με τις δυνατές του κιθάρες, το “House Rules” με τον πιασάρικο ρυθμό του, το “Alien Invasion” που είναι φόρος τιμής στην κληρονομιά των Faith No More και το αγαπημένο μου δίλεπτο instrumental (σχεδόν) “Electroshock”. Σύμφωνα με το συγκρότημα, το άλμπουμ είναι concept εμπνευσμένο απ’ την ταινία «Η φωλιά του Κούκου» και είναι κρίμα που δεν τους έχω στη διάθεσή μου γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις ο στίχος συμπληρώνει τη μουσική εμπειρία. Εν κατακλείδι λοιπόν, μιλάμε για κάτι φρέσκο, progressive με την πραγματική έννοια του όρου που αν ξεκινήσεις να το ακούς, δύσκολα θα σταματήσεις.
9/10
Νίκος Κεφαλίδης
