Είναι δεδομένο πλέον, πως κάθε νέα κυκλοφορία των Anathema μειώνει ολοένα και περισσότερο τις ελπίδες μου για μία επιστροφή σε πιο “Judgement” και “Alternative 4″ ημέρες. Εφόσον όμως αυτό είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, θα πρέπει να αρκεστούμε σε αυτά που έχουμε. Λοιπόν. Το ολόφρεσκο “Weather Systems” έρχεται σαν φυσικός διάδοχος του προ διετίας “We‘re Here Because We‘re Here“, συνεχίζοντας εκεί που τελείωσαν οι νότες του “Hindsight“. Σίγουρα και δεν πρόκειται να μιλήσω για εκπλήξεις, καθώς όλοι ξέρουμε τη μουσική πορεία που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν οι Βρετανοί από το Liverpool την τελευταία και βάλε δεκαετία. Η μελαγχολία που στιγμάτιζε τους στίχους τους έχει εξαλειφθεί εδώ πλήρως. Σε αυτό ευθύνεται το ξαφνικό σκαμπανέβασμα του line–up, αφήνοντας ως μόνα βασικά μέλη τους Vincent και Danny Cavanagh ενώ όπως όλα δείχνουν, κανονικό μέλος θα πρέπει να θεωρείται και η Lee Douglas. Αν και είναι καταπληκτική τραγουδίστρια, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως είναι και ένας βασικός λόγος που οι Anathema μαλάκωσαν τόσο μα τόσο πολύ. Παρόλα αυτά το νέο album έχει κάτι που τα προηγούμενα δεν είχαν. Δυναμικό ξεκίνημα. Τα “Untouchable Part 1 & 2″ είναι απλά δύο απίστευτες κομματάρες που πιστεύω πως είναι από τα καλύτερα δείγματα μουσικής που μας έχουν παρουσιάσει τα 2 αδέρφια τα τελευταία έτη. Ωστόσο, η 13λεπτη κοιλιά που γίνεται με τα επόμενα “The Gathering Of The Clouds“, “Lightning Song” και “Sunlight” προδιαθέτει κακή συνέχεια, θυμίζοντας κλώνο του προηγούμενου δίσκου. Και κάπου εκεί έρχεται ένα 9 λεπτών “The Storm Before The Calm” για να φέρει τα πάνω-κάτω. Η δικαίωση του John Douglas (drums) σαν συνθέτης. Λόγω της μεγάλης του διάρκειας, αφήνει πολλά περιθώρια για πειραματισμούς με “πειραγμένες” παραγωγές, όπως ακούμε στα πρώτα λεπτά. Στο δεύτερο μισό του κομματιού ίσως και να θυμήθηκαν πως είναι η μπάντα που κάποτε είχε βγάλει ένα “Emotional Winter“. Το “The Beginning And The End” ήταν το πρώτο κομμάτι που είχα ακούσει από τα samples. Ξανακούγοντάς το, το αγάπησα ακόμα περισσότερο αφού το συναίσθημα ρέει άφθονο, από την υπέροχη εισαγωγή μέχρι τη σπαραξικάρδια ερμηνεία του Vincent. Ένα αδιάφορο “The Lost Child” και ένα πολύ καλό (αλλά αχρείαστα μεγάλο) “Internal Landscapes” θα έκλειναν το “Weather Systems” με ξενέρωτο τρόπο αν δεν υπήρχε αυτή η απίστευτη αφήγηση πάνω σε μία μεταθανάτια εμπειρία. Και πάλι πίσω λοιπόν οι Anathema, με ένα album που ναι μεν δίνει τέλος στις πολύχρονες αναμονές για νέα δουλειά, αλλά με Lee Douglas και χωρίς Duncan Patterson είναι και θα παραμείνουν προβλέψιμοι.
6/10
Χάρης Μπελαδάκης
