Ahab. Ο καπετάνιος του “Pequod”, που κυνηγάει την μεγάλη λευκή φάλαινα Moby Dick. Τι κοινό εκτός από το όνομα, έχουν με τους Γερμανούς Ahab? Φυσικά την εμμονή τους για τον ωκεανό. Εξάλλου την μουσική τους την αποκαλούν “nautik doom metal” (!) και δηλώνουν σαν πρώτη πρώτη επιρροή την θάλασσα με τα κύματα της. Στην νέα δουλειά τους, το “θαλασσινό concept” πατάει πάνω στο “The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket” του Edgar Allan Poe . Σε σχέση τα δυο προηγούμενα αυστηρώς funeral albums εδώ και από το artwork κιόλας φαίνεται ότι κάτι έχει αλλάξει. Η μπάντα πάει τον ήχο της ένα σκαλί παραπάνω εστιάζοντας στην ατμόσφαιρα. Αυτό γίνεται με την η προσθήκη αρκετών ακουστικών σημείων και καθαρών φωνητικών που θυμίζουν κάπως αυτά του Akerfeldt των Opeth. Το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό! Τα ακουστικά σημεία και ειδικά όταν συνοδεύονται μαζί με τα καθαρά φωνητικά είναι ονειρικά και άκρως μελαγχολικά ενώ πετυχαίνεται φοβερή αντίθεση όταν βαραίνουν τα πράγματα. Τα brutal φωνητικά στέλνουν για τσίχλες τα περισσότερα σύγχρονα death συγκροτήματα ενώ τα υπέρβαρα riff σε συντρίβουν πραγματικά. Ουσιώδη solo που σφύζουν από μελωδία ολοκληρώνουν το ελκυστικό πακέτο. Για τον ήχο τι να πούμε… μαμούθ ηχάρα με τα πάντα να ακούγονται πεντακάθαρα. Παρά τις μεγάλες διάρκειες των κομματιών, (6 κομμάτια σε σύνολο 1 ώρας), ο δίσκος δεν κουράζει σε καμία περίπτωση. Αν και οπαδός κυρίως του επικού doom metal, ο δίσκος αυτός με έστειλε αδιάβαστο! Αναγκαία αγορά για τους doomάδες και φυσικά άξιο προσοχής και από τους υπόλοιπους.
9/10
Παναγιώτης Αποστολόπουλος
