Είναι η πρώτη φορά που πέφτω πάνω σ’ αυτούς τους Γερμανούς και διαβάζοντας το info sheet δεν ήξερα τι να περιμένω ακριβώς. Λίγο κάτι κακές αντιγραφές των Rammstein, λίγο το ΔΝΤ σκιάχτηκα η γυναίκα. Για να πω την αμαρτία μου, αυτό που με φόβισε περισσότερο ήταν η θεματολογία τους και εκείνος ο τεράστιος μελιστάλακτος πρόλογος που εξηγούσε γιατί γουστάρουν να μιλάνε για χαμένες αγάπες και ανεκπλήρωτούς έρωτες. Όπως και να το κάνουμε από τους μοναδικούς που ανέχομαι να βλέπω να κυνηγούν χειμώνες αναζητώντας τον έρωτα της ζωής τους μέχρι ο θάνατος να τους χωρίσει, είναι οι Φιλανδοί. Το κάνουν δεκαετίες ολόκληρες και συνήθως πετυχημένα. Παρόλα αυτά το electro-goth παύλα μελωδικό rock που παίζουν δεν είναι διόλου κακό. Το single αυτό περιλαμβάνει 3 κομμάτια, εκ των οποίων και μια ενδιαφέρουσα διασκευή του ‘Soυnds like a Melody’ των Alphaville. To εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι μου θύμισε κάτι ανάμεσα σε 30 Second to Mars, τους σημερινούς Linkin Park σε μια πιο goth μορφή και κάμποση αμερικανίλα. Δεν με χάλασε. Το τρίτο και τελευταίο κομμάτι με μπέρδεψε καθώς λέγεται ‘Hey you’ και περίμενα κι εγώ πως θα ακούσω καμία κουλή Pink Floyd διασκευή αλλά τελικά κινείται στα πλαίσια του πρώτου κομματιού στην πιο rock μορφή του. Όπως είπα και παραπάνω δεν είναι καθόλου κακό και μάλιστα έχω μεγάλες προσδοκίες για το επικείμενο album τους. Ας εξαλείψουμε τα heavy-μεταλλικά μας κολλήματα λοιπόν και ας επανεξετάσουμε.
7/10
Αγγελική Καπίρη
