Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με το μια μπάντα να αναπολεί το παρελθόν και να προσπαθεί να το αναπαράγει με τον ήχο της. Οι Bloodyard μας έρχονται από το Lancaster της Αγγλίας και φαίνεται να έχουν κάνει κάποιο ντόρο με το rage death metal, όπως αποκαλούν την μουσική τους. Έχοντας κυκλοφορήσει το ντεμπούτο EP τους “Set to Fall” το 2013, έκαναν τρία ολόκληρα χρόνια να κυκλοφορήσουν και το δεύτερο EP τους “Darker Rage”.
Συγνώμη αλλά δεν βρίσκω τίποτε το θετικό στη μουσική τους. Οι Bloodyard προσπαθούν να αναβιώσουν το κλασσικό αμερικάνικο death metal και το κάνουν με πολύ άσχημο τρόπο. Συνήθως δεν είμαι από αυτούς που δίνουν μεγάλη βάση στη παραγωγή, αλλά εδώ τα 4 κομμάτια με συνολική διάρκεια μόλις 13 λεπτών, φαίνεται να έχουν ηχογραφηθεί σε ένα γκαράζ με εξωτερική ηχογράφηση.
Όταν λοιπόν έχει φτάσει στο 2016 και θέλεις να αναπολήσεις τον ήχο και το feeling των garage days, το κάνεις με άλλο τρόπο, όχι με αυτό. Ο growlάς, είναι εκτός χρόνου σχεδόν παντού, ενώ τα growls του είναι ενοχλητικά από την αρχή μέχρι το τέλος του EP και καλύπτει τα υπόλοιπα όργανα όταν φωνάζει.
Άθλια τύμπανα τα οποία είναι επίσης εκτός χρόνου σε αρκετές περιπτώσεις και ένα μπάσο το οποίο παίζει με το ζόρι δυο με τρεις νότες σε κάθε θέμα.
Το μόνο που μπορεί να χαρακτηριστεί σαν θετικό, είναι οι ιδέες και τα riff του Nick Adamson, τα οποία όμως και αυτά χάνονται μέσα στην όλη κακή παραγωγή. Συγνώμη, αλλά οι Bloodyard πρώτα θα πρέπει να φτιάξουν τον ήχο τους, να μάθουν καλά τα κομμάτια τους και ο τραγουδιστής τους να μάθει να μπαίνει στους σωστούς χρόνους και να χρησιμοποιεί τεχνικές που κατέχει καλά.
Το αποτέλεσμα είναι απλά απογοητευτικό και δεν θα συνιστούσα το EP αυτό ούτε και στον πιο φανατικό οπαδό των garage days.
3 /10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
