Θυμάμαι που κάποτε λοιδορούσαμε την ιταλική black metal σκηνή λόγω του χαμηλού και ανύπαρκτου κατά βάση επιπέδου της (προφανώς υπήρχαν πάντα εξαιρέσεις όπως οι Mortuary Drape), ευτυχώς όμως σύντομα αυτό το επίπεδο ανέβηκε, χωρίς να φτάσει πάντως το θρυλικό επίπεδο που έχουν σκηνές άλλων χωρών, ακόμα κι έτσι όμως πλέον έχει ωραία πράγματα να μας προσφέρει, δείχνοντας ότι άξιζε τον κόπο η αναμονή της βελτίωσης.
Οι A Pale December ουσιαστικά προέρχονται από τα απόνερα αυτής της βελτίωσης, μιας και αυτό είναι το δεύτερο album της δισκογραφίας τους, αν και αυτό έρχεται πέντε χρόνια μετά το ντεμπούτο τους. Εκεί που κάποτε ακούγαμε για ατμοσφαιρικό black metal από την Ιταλία και το πρώτο πράγμα που μας ερχόταν στο μυαλό ήταν η τυρίλα, τώρα ευτυχώς έχει εξαφανιστεί τελείως αυτό το στερεότυπο και μπορούμε να ακούμε τέτοιου είδους album χωρίς φόβο.
Ουσιαστικά, το μόνο πρόβλημα εδώ πέρα είναι η έλλειψη πρωτοτυπίας, κάτι όμως που παρατηρείται πλέον κάτα κόρον σχεδόν στην πλειοψηφία των κυκλοφοριών. Το αναφερόμενο ατμοσφαιρικό black metal τους είναι κατά βάση και μελωδικό, χωρίς όμως να είναι χαρωπό και νερωμένο. Μάλιστα, προσπαθούν να δοκιμάσουν να ενσωματώσουν διάφορα στοιχεία στις συνθέσεις τους, όπως ambient, progressive και post-black, χωρίς πάντως αυτά τα στοιχεία να λαμβάνουν ποτέ πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά να ενισχύουν με σωστό τρόπο τις συνθέσεις.
Δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να ξενίσει τους ακροατές του συγκεκριμένου είδους, εκτός ίσως από τη σχετικά μοντέρνα προσέγγιση σε επεξεργασία ήχου και σε συνθετικό επίπεδο. Απλά, όπως προανέφερα, η έλλειψη πρωτοτυπίας και το απλά καλό επίπεδο των συνθέσεων δεν το αφήνει να ξεχωρίσει και να σημαδέψει ή να εντυπωσιάσει και να ενθουσιάσει τον ακροατή. Η συνταγή του δίσκου είναι χιλιοδοκιμασμένη, όσο επιτυχημένη κι αν είναι, και θα ενθουσιαστούν μόνο όσοι δεν έχουν κορεστεί και μπουχτίσει με το συγκεκριμένο ήχο.
6/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
