Νομίζω πως πλέον έχω κάνει πολύ γνωστό ότι έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία όταν μπάντες και λοιπά projects χρησιμοποιούν folk στοιχεία των μερών της καταγωγής τους στον ήχο τους. Μια ακόμη τέτοια περίπτωση είναι και το αρκετά νέο project του Tom Perrett. Μετρά μόλις δύο χρόνια ύπαρξης, αλλά έχει ήδη κυκλοφορήσει έναν ακόμη δίσκο πριν το “The Rock Of The Clyde”, του οποίου ο νέος δίσκος μας ταξιδεύει ηχητικά κατευθείαν στην Σκωτία. Σκωτσέζικο atmospheric black metal λοιπόν και μπορώ να πω ότι έμεινα πάρα πολύ εντυπωσιασμένη από αυτό το πάντρεμα.
Αναλυτικότερα, το “The Rock Of The Clyde” δε χάνει λεπτό και υποδέχεται τον ακροατή με το μαινόμενο atmospheric black του, το οποίο δεν υπολείπεται ούτε σε μελωδία, μέχρι που καταφτάνουν και τα πολυαναμενόμενα folk στοιχεία του. Μέσα στον δίσκο μπορείς επίσης να ακούσεις growls τα οποία θα περίμενε κανείς περισσότερο σε death metal παρά σε black, κάποια γυναικεία φωνητικά, αλλά και τα καθαρά του Perrett, τα οποία μου θύμισαν τόσο τον τρόπο που τραγουδούσε ο αγαπημένος Quorthon που εκεί πραγματικά συγκινήθηκα. Στις κύριες επιρροές του, άλλωστε, συγκαταλέγονται οι Bathory, αλλά και οι Saor και Windir και είναι από τις φορές που αυτό φαίνεται απόλυτα.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία, σε συνδυασμό με την πληθώρα riffs μέσα στο ίδιο κομμάτι δίνουν τραγούδια τα οποία, παρά τη μεγάλη τους διάρκεια (όλα τους, πλην ενός, φτάνουν από εννιά λεπτά και πάνω), δεν γίνονται φλύαρα άνευ λόγου και αιτίας, αλλά δίνουν το αίσθημα ότι όλα τους τα χαρακτηριστικά συμβάλλουν στην δημιουργία του επικού συναισθήματος που κατακλύζει τον ακροατή και τον κάνει να νιώθει ότι η ώρα περνάει σαν νερό.
Το μοναδικό που μου χαλάει την κατά τ’ άλλα πολύ ωραία εικόνα που μου άφησε το “The Rock Of The Clyde” είναι η παραγωγή και η μίξη, η οποία αποτέλεσε αρκετά μεγάλη απογοήτευση για εμένα. Ειδικά στα φωνητικά, πιστεύω ότι θα μπορούσε να είχε γίνει πολύ καλύτερη δουλειά, ώστε να δέσουν με το σύνολο και να μην ακούγονται χαμένα στο κενό πολλές φορές. Εάν μπορέσει στο μέλλον να διορθωθεί αυτό, θα είμαι απολύτως ευχαριστημένη.
7,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
[email protected]
