Η πρώτη επαφή που είχα με τους Ethereal Blue ήταν σε ένα live που είχαν πριν λίγους μήνες μαζί με τους Dustynation, τους Stillborn Virtue και τους Deathclocks και οι εντυπώσεις που μου είχαν αφήσει ήταν πραγματικά πολύ καλές. Να λοιπόν που έτυχε τώρα να έρθει στα χέρια μου η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους. Γεμάτη περιέργεια άκουσα το Essays In Rhyme On Passion & Ethics και μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι όσο περίπλοκος είναι ο τίτλος του, άλλο τόσο είναι και ο ήχος του! Στην πρώτη ακρόαση πέρασαν από το μυαλό μου μπάντες όπως οι Agalloch, οι Opeth και οι Anathema… Ενδιαφέρουσα περίπτωση! Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο δίσκος είναι μία μίξη death και black, όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Υπάρχει μία έντονη διάθεση πειραματισμού από την μπάντα, σε μία ατμόσφαιρα που είναι συνεχώς εναλλασσόμενη. Το album είναι πλούσιο σε μελωδίες, άλλοτε πιο σκοτεινές, άλλοτε πιο επιθετικές και άλλοτε πιο μελαγχολικές. Έχουμε μεν περάσματα από death σε black, αλλά ταυτόχρονα με μία πινελιά από post, λίγες πιο gothic στιγμές, ακόμα και σημεία που θυμίζουν πιο ελληνικούς ρυθμούς. Όλα αυτά είναι μπλεγμένα με ωραίο τρόπο και δίνουν ένα πολύ αρμονικό και δεμένο αποτέλεσμα. Τα κομμάτια είναι όλα αρκετά μεγάλα σε διάρκεια, όμως λόγω των εναλλαγών τους δεν κουράζουν και η ώρα κυλάει ευχάριστα μέχρι το σχετικά απότομο τέλος του δίσκου. Γενικά είναι μία πολύ καλή και προσεγμένη δουλειά και σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
8/10
Βίκυ Αθανασοπούλου
