Επιστροφή στην παράνοια αυτών εδώ των Ιταλών! Τέσσερα χρόνια μετά από την τελευταία δουλειά τους, έρχονται με το καινούριο τους album που είναι ένα βήμα πιο μπροστά στις συνθέσεις τους. Δύσκολο να περιγράψω με λόγια τι θα ακούσετε εδώ… Οι Aborym παραμένουν πιστοί στον industrial black metal ήχο και εξακολουθούν να έχουν και εδώ το στοιχείο του πειραματισμού, αφού μπλέκουν το κλασικό black με τον electro/ebm ήχο, ενώ παράλληλα παίζουν με πνευστά, αφηγήσεις, ακόμα και οπερετικά φωνητικά, αλλά και διάφορα εφέ που κάνουν πιο έντονη την ατμόσφαιρα, μία ατμόσφαιρα σκοτεινή, χαοτική και απόκοσμη. Μπορεί το Phychogrotesque να μην έχει την συμβολή του Attila Csihar, εξακολουθούν να υπάρχουν σε κάποια από τα κομμάτια αρκετά σημεία που θυμίζουν κάτι από Mayhem, κυρίως κιθαριστικά. Πιστεύω πως θα ήταν καλύτερα αν υπήρχαν λιγότερα εφέ ήχων όπως βήματα, αντικείμενα που σπάνε κλπ, γιατί αποσπούν λίγο την προσοχή από την μουσική, αλλά από την άλλη σου μεταφέρουν μία εικόνα στο μυαλό, οπότε μάλλον σε αυτό αποσκοπούν οι Aborym. Πάντως αν η μπάντα είχε σκοπό να μας ταξιδέψει με την μουσική της στο μυαλό ενός ψυχοπαθή, τότε πιστεύω πως το κατάφερε. Αν είστε λάτρεις του industrial black ιδιώματος, τότε εδώ θα βρείτε κάτι καλό.
8/10
Βίκυ Αθανασοπούλου
