Ίσως αυτή η ακατάσχετη τάση επανακυκλοφοριών, που μας έχει κατακλύσει τον τελευταίο καιρό, να έχει κάποιο νόημα. Τις περισσότερες φορές δεν το βρίσκω, αλλά τουλάχιστον για τους φανατικούς οπαδούς των συγκροτημάτων, ίσως οι επανακυκλοφορίες αυτές να σημαίνουν περισσότερα, από ότι σε εμένα. Επόμενοι στη λίστα, οι Acheron, μια μπάντα που είναι ο ορισμός του cult στο satanic blackened death metal. Είναι 20 χρόνια όπου το ανίερο παιδί του Vincent Crowely, παραθέτει κολασμένα riff και μουσική στην Αμερικάνικη death metal σκηνή.
Αφού δεν υπάρχει και Δελτίο Τύπου, φαντάζομαι ότι αυτή η επανακυκλοφορία του ντεμπούτου “Rites Of The Black Masses”, έχει να κάνει με την επέτειο των 20 ετών ύπαρξης της μπάντας. Και πόσο παράξενη είναι ορισμένες φορές η metal σκηνή. Ακούγοντας κάποιος το ντεμπούτο των Acheron, ποτέ δεν θα περίμενε ότι μπάντα αυτή θα επιζούσε για 20 χρόνια. Το 1992 λοιπόν, οι Αμερικάνοι κυκλοφορούν το πλήρες ντεμπούτο τους και προφανώς κεντρίζουν το ενδιαφέρον της σκηνής.
Σε γενικές γραμμές, πιστεύω ότι οι οπαδοί της μπάντας, έχουν ακούσει το “Rites Of The Black Masses”, οπότε η αναφορά στο στυλ μουσικής μπορεί να μείνει σε μικρές δόσεις. Κλασσικό Αμερικάνικο death metal, που αγγίζει τους Deicide, Obituary και φυσικά τις μικρές δόσεις των Celtic Frost, οι οποίοι θα δώσουν περισσότερη ώθηση στο μέλλον για τους Acheron, να βάλουν το black metal στοιχείο στη μουσική τους περισσότερο.
Κανείς δεν περιμένει κάποια φοβερή μουσική τεχνική επίδειξη από τους Acheron στο ντεμπούτο τους, αλλά σίγουρα μπορεί να βρει τους σπόρους της μπάντας που κυκλοφόρησε πριν από τέσσερα χρόνια το “Kult De Hasses”. Με δυο μορφές, mid tempo αλλά και εκρηκτικά τραγούδια, το “Rites Of The Black Masses”, μάλλον είχε πετύχει το σκοπό του, να βάλει τους Acheron, στους πρωτοπόρους του είδους. Το χαρακτηριστικό τους δίσκου είναι η lead κιθάρα, που αν μη τι άλλο, προσδίδει κάποια ενδιαφέροντα riff.
Η ιδέα των εισαγωγών για κάποιο τραγούδι, μπορεί να πει κανείς ότι προσδίδει την ‘σατανική’ και κακή αύρα που ήθελε η μπάντα να δώσει στο υλικό της, αν και πλέον αυτές ακούγονται σαν κακή b-horror movie. Ιδέα που μάλλον είχε έρθει από το “Testimony Of The Ancients” των Pestilence, δίσκος που είχε κυκλοφορήσει την προηγούμενη χρονιά.
Γενικά, δεν μπορώ να πω ότι σαν υλικό το ντεμπούτο των Acheron με τρέλανε ή θα το ακούσω πολλές φορές από εδώ και πέρα. Νομίζω, ότι αν κάποιος θέλει να δει τις πραγματικές δυνατότητες της μπάντας μπορεί να ακούσει το “Kult De Hasses” ή ακόμη και το “The Final Conflict: Last Days Of God” του 2009 και να ευχαριστηθεί καλό blackened death metal. Το “Rites Of The Black Masses” μάλλον απευθύνεται μόνο σε αυτούς που ήδη είναι μυημένοι στους Acheron και έχουν χάσει το ντεμπούτο τους. Θε περίμενα κάτι παραπάνω ως επανακυκλοφορία…
6/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
