Τώρα τι να λέμε;;; Δώσε μου oriental κλίμακες και πάρε μου την ψυχή. Οι Aeternam από τον Καναδά είναι μια τέτοια μπάντα, που μου παίρνει την ψυχή. Έχοντας 5 χρόνια απουσίας μετά το αριστουργηματικό “Moongod”, δεν περίμενα κάτι το λιγότερο από το “Ruins Of Empires” και δεν απογοητεύτηκα Δεν έχασα την ευκαιρία να μιλήσω σε όλη την μπάντα μέσω skype και αν διαφωνήσαμε σε κάποια πράγματα, η συνέντευξη ήταν απλά απολαυστική.
Γεια σας παιδιά, σας ευχαριστώ που βρήκατε το χρόνο να μου μιλήσετε. Ουσιαστικά σας γνώρισα πριν σχεδόν 3 χρόνια, όταν και άκουσα το “Moongod”, το οποίο με συνεπήρε στην κυριολεξία, με όλα τα oriental στοιχεία και το μελωδικό death metal.
Achraf: Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ.
Πρέπει να σας δώσω συγχαρητήρια για την καινούργια σας δουλειά, το “Ruins Of Empires”, αλλά πριν πάμε στη μουσική και ότι αφορά το δίσκο, θέλω να σας ρωτήσω για ποιο λόγο σας πήρε 5 χρόνια να κυκλοφορήσετε κάτι καινούργιο; Ξέρω ότι είχατε θέματα σύνθεσης, αυτός ήταν ο λόγος;
Achraf: Είναι μια καλή ερώτηση, κοίτα, όταν μετά το “Moongod” ξεκινήσαμε να γράφουμε καινούργια μουσική, είδαμε ότι γράφαμε ακριβώς τα ίδια πράγματα με τους προηγούμενους δίσκους. Οπότε είπαμε να πάρουμε το χρόνο μας. Είχαμε και κάποια προσωπικά θέματα, όπως το να τελειώσουμε το πανεπιστήμιο αφού σπουδάζαμε. Μετά από αυτό θέλαμε και κάποιο χρόνο, να βρούμε δουλειές και να τακτοποιήθουμε. Είχαμε μετά αυτή την ιδέα για το concept του “Ruins”, κάτι που σκεφτόμασταν να κάνουμε εδώ και 9 χρόνια, μαζί με τον Antoine. Σκεφτήκαμε ότι ήταν η στιγμή που θα έπρεπε να το υλοποιήσουμε, οπότε είπαμε ότι θα ήταν καλύτερα να κάτσουμε και να βελτιωθούμε σαν μουσικοί, ώστε το αποτέλεσμα να είναι αυτό που θέλουμε. Δεν σκεφτήκαμε καθόλου το χρόνο που θα χρειαζόμασταν, για να έχουμε ένα δυνατό συνθετικό αποτέλεσμα. Οπότε πήραμε το χρόνο μας. Επίσης τα ορχηστρικά μέρη στο δίσκο, ήταν πιο δύσκολα για να τα φέρουμε στο σημείο που θέλαμε. Τα ορχηστρικά στο “Moongod” ήταν αρκετά πιο εύκολα να τα τελειοποιήσουμε, αφού δεν υπήρχαν πολλά layers από βιολιά και άλλα όργανα. Στο “Ruins” έπρεπε να πάρουμε το χρόνο μας, γιατί θέλαμε τα ορχηστρικά μέρη να ακούγονται τέλεια, πιο ethnic. Αλλά σίγουρα θα θέλουμε να κυκλοφορήσουμε ακόμη ένα δίσκο στα επόμενα δυο χρόνια, έτσι ώστε οι οπαδοί να μην μας ξεχάσουν. Έχουμε πλέον, περισσότερα εργαλεία και εμπειρία στα χέρια μας έτσι ώστε να κάνουμε πιο γρήγορα και πιο εύκολα ένα νέο δίσκο.
Πιστεύετε ότι αυτή η καθυστέρηση των 5 ετών, κόστισε στην μπάντα;
Achraf: Νομίζω ότι είχαμε ένα καλύτερο μομέντουμ με το “Desciples Of The Unseen”, ήμασταν παντελώς άγνωστοι και ήρθε από το πουθενά η Metal Blade και μας πήρε στο ρόστερ της. Οπότε το hype ήταν αρκετά μεγάλο. Με το “Moongod” δεν ήμασταν σε κάποια μεγάλη εταιρεία, οπότε το hype μας δεν ήταν τόσο μεγάλο, αφού το κυκλοφορήσαμε με μια μικρή τοπική εταιρεία. Δεν νομίζω όμως ότι μας κόστισε τόσο αυτή η απουσία, ο κόσμος περίμενε το νέο δίσκο και προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε κάποιο hype με την διαδικασία της δημιουργίας του “Ruins”, μέσα από βίντεο και από την καμπάνια μας στο indiegogo. Προσπαθήσαμε να κρατάμε τον κόσμο ενήμερο για το τι κάνουμε και πως πάει η διαδικασία ηχογράφησης και δημιουργία του “Ruins”. Κάπως έτσι πιστεύω ότι κρατήσαμε τη βάση των οπαδών μας, οι οποίοι έβλεπαν ότι θα επιστρέψουμε με κάτι μεγάλο.
Είχατε επίσης κάνει και μια σειρά από Video με τα οποία δίνατε πληροφορίες για τον κάθε χαρακτήρα (ruler) με τον οποίο ασχοληθήκατε στο δίσκο;
Antoine: Η ιδέα ήρθε από το γεγονός ότι κάθε τραγούδι στο δίσκο, έχει το δικό του χαρακτήρα Δεν υπάρχει κάποιο κομμάτι το οποίο είναι υποδεέστερο. Είναι σαν κάθε τραγούδι να είναι ένας μικρός ολοκληρωμένος δίσκος και με αυτό τον τρόπο δεν χρειάστηκε να μιλάμε συνέχεια μόνο για ένα δίσκο, αλλά για κάθε ένα κομμάτι από αυτόν. Το κάναμε για να προωθήσουμε ουσιαστικά το “Ruins” και αντί να έχουμε ένα βίντεο το οποίο θα κάναμε συνέχεια share, σκεφτήκαμε να έχουμε όσα περισσότερα βίντεο μπορούμε για να κρατήσουμε το ενδιαφέρον του κόσμου. Επίσης, ήταν πολύ ωραίο να τα δημιουργήσουμε, γιατί αναφέρονται σε πολύ γνωστούς χαρακτήρες και έτσι ήταν σαν να φτιάχνουμε ντοκιμαντέρ, με πολύ ωραία γραφικά και εικόνες, κάτι διαφορετικό.
Μου είπατε για την Metal Blade με την οποία κυκλοφορήσατε το “Desciples” και για την τοπική εταιρεία με την οποία βγήκε το “Moongod”. Όσον αφορά το “Ruins”, από ότι καταλαβαίνω είναι μια ανεξάρτητη κυκλοφορία. Αυτό ήταν επιλογή σας;
Antoine: Ναι είναι ανεξάρτητη κυκλοφορία και ο λόγος για αυτό είναι ότι, πλέον το 2017 είναι πολύ εύκολο να κυκλοφορήσεις ένα δίσκο. Δεν είναι εύκολο να τον promoτάρεις, αλλά είναι εύκολο να τον κυκλοφορήσεις. Έχεις εργαλεία σαν το bandcamp, το Cd Baby και τόσα άλλα τα οποία βοηθούν τις άγνωστες μπάντες να κυκλοφορήσουν τη μουσική τους.
Οπότε ήταν κάτι το οποίο θέλατε να κάνετε;
Achraf: Θα ευχόμασταν να είχαμε μια εταιρεία, μια μεγάλη όμως εταιρεία. Το να κυκλοφορήσουμε το δίσκο πάλι σε μια μικρή τοπική εταιρεία, δεν νομίζω ότι θα είχε νόημα, το κάνουμε καλύτερα εμείς. Αν υπήρχε πάλι η Metal Blade ή η Nuclear Blast ή η Napalm τότε δεν θα το σκεφτόμασταν καν, αλλά τώρα νομίζω είναι καλύτερα που το κάνουμε μόνοι μας.
Antoine: Ναι και όσον αφορά την εταιρεία, δεν θέλουμε να είμαστε σε κάποια εταιρεία η οποία δεν μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε περιοδεία. Μια μεγάλη εταιρεία θα μας έδινε μια τέτοια ευκαιρία, αλλά μια πιο μικρή, σίγουρα όχι, οπότε…
Έγραψα στην κριτική μου, ότι το “Ruins Of Empires” είναι η συνέχεια του “Moongod”. Όλα τα oriental στοιχεία είναι εκεί, αν και η μπάντα προσπαθεί να εστιάσει σε πιο μελωδικά, πιο συμφωνικά ίσως και σε πιο κλασσικά metal μονοπάτια. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη και αν ναι ήταν κάτι που ήρθε φυσικά ή υπήρχε κάποιο σχέδιο για αυτό;
Achraf: Δεν νομίζω ότι υπήρχε κάποιο σχέδιο, βγήκε εντελώς φυσικά. Σίγουρα υπάρχουν πολύ περισσότερα συμφωνικά στοιχεία τα οποία έχουν επηρεαστεί από soundtrack ταινιών και ένα πολύ συγκεκριμένο, το “Memoirs Of A Geisha” του John Williams. Είναι ένα soundtrack που έχει πολύ μεγάλες ενορχηστρώσεις και πολύ μελωδία και είναι μια κατεύθυνση που ήθελα να ακολουθήσω. Νομίζω είμαστε πολύ καλοί στο να γράφουμε μελωδίες και βασίζουμε την μουσική μας στις μελωδίες και όχι στις αρμονίες. Ήθελα πάρα πολύ τα ορχηστρικά μέρη να βγάζουν προς τα έξω και να τονίζουν αυτή τη μελωδία. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η διαδικασία να μπορέσω δηλαδή να χωρέσω τις επιρροές του “Memoirs Of A Geisha” μέσα στη μουσική των Aeternam.
Μίλησες για τα ορχηστρικά μέρη, όλα αυτά στον καινούργιο δίσκο έχουν γίνει με samples ή είχατε πραγματικά όργανα;
Achraf: Τα περισσότερα είναι samples, δουλέψαμε με πολύ υψηλού επιπέδου εργαλεία sampling, για τα βιολία, τα κρουστά αλλά και άλλα όργανα. Όταν μπορούμε όμως έχουμε πραγματικά όργανα, γιατί κανένα sample δεν μπορεί να αναπαράγει τη φυσικότητα του ανθρώπινου παιξίματος. Για εμένα, η αγαπημένη μου συμμετοχή είναι στο 4ο τραγούδι, το “Keepers Of Shangri-La”, για το οποίο υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία πίσω από αυτό. Ξέρεις το Quebec είναι μια πολύ μικρή πόλη και είναι πολύ δύσκολο να βρεις μουσικούς για να συμμετέχουν σε ένα δίσκο. Είχα παρακολουθήσει κάποια μαθήματα μουσικού αυτοσχεδιασμού και από το πουθενά ανεβαίνει στη σκηνή μια κοπέλα με το erhu (σ.σ. κινέζικο όργανο με δυο χορδές. Wikipedia Link) και είναι απίστευτα καλή. Σκέφτηκα κατευθείαν ότι θα έπρεπε να την συμπεριλάβουμε στο δίσκο, οπότε πήγα της μίλησα και έγινε το πάντρεμα. Έκανε το μέρος της και σίγουρα μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στο δίσκο.
Έχετε κάποιο όνειρο στο μέλλον να έχετε μια πλήρη ορχήστρα σε ένα δίσκο σας;
Achraf: Αν σου έλεγα όχι, μάλλον θα νόμιζες ότι είμαι τρελός ή ότι είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη αυτή που θα είχα (γέλια). Είναι κάτι το οποίο θα θέλαμε πολύ να κάνουμε, αλλά είναι πολύ ακριβό
Antoine: Ξέρεις, οι Septic Flesh, οι Έλληνες, έκαναν ένα δίσκο με την φιλαρμονική της Πράγας… δεν θυμάμαι το δίσκο… (γέλια) (σ.σ. “Titan”)… νομίζω ότι τους κόστισε κάπου στα 10,000 δολάρια;;; (πολλά γέλια)
Ξέρετε, κάποιοι πιστεύουν ότι είναι καλύτερα να δουλεύουν με samples παρά με πραγματικά όργανα. Για αυτό η ερώτηση…
Antoine: Έχει να κάνει με τα όργανα τα οποία θέλεις να χρησιμοποιήσεις Πολλές φορές ίσως να είναι καλύτερα, αλλά το να πιάσεις το συναίσθημα πολλών βιολιών είναι κάτι το πολύ δύσκολο με τα samples. Απλά αυτή τη στιγμή, αυτό που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι τα samples και κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Για αυτό υπάρχουν άλλωστε.
Παρατήρησα επίσης ότι υπάρχει μεγαλύτερη έμφαση και στις χορωδίες στο “Ruins”, περισσότερο από το “Moongod”. Πως προέκυψε αυτό; Θέλατε με αυτό τον τρόπο να δώσετε έμφαση στο συμφωνικό στοιχείο;
Achraf: Ναι, στον πρώτο δίσκο είχαμε μόνο τρία μέρη, αν θυμάμαι καλά, με χορωδία, μια πραγματική χορωδία με κόσμο να τραγουδάει. Μας άρεσε και έτσι στο “Moongod” κάναμε περισσότερα μέρη και τελικά καταλήξαμε στο “Ruins” στο οποίο περάσαμε καταπληκτικά βάζοντας τους φίλους μας στο στούντιο να γράψουμε όλα αυτά τα μέρη. Στο “Ruins” δεν βάλαμε κάποιο περιορισμό και είπαμε, ας βάλουμε όσο περισσότερη χορωδία μπορούμε – για να υποστηρίζει τη μουσική πάντα. Είχαμε μια ΠΟΛΥ μεγάλη ημέρα ηχογραφώντας όλες αυτές τις χορωδίες, αλλά περάσαμε και πολύ όμορφα. Νομίζω ότι είναι κάτι που αξίζει κάποιος να κάνει, ξέρεις υπάρχουν πολλά “α” και “ο” που δένουν όμορφα με τους στίχους και δένει πολύ καλά με τη μουσική και το συναίσθημα.
Και πιστεύω ότι προσδίδει και στο επικό συναίσθημα που βγάζετε προς τα έξω.
Achraf: Ναι βέβαια.
Κάτι άλλο το οποίο παρατήρησα στο “Ruins Of Empires”, είναι μια στροφή σε πιο τεχνικά, ίσως πιο progressive στοιχεία στην μουσική σας. Κοψίματα, παράξενοι ρυθμοί, πριν και κατά τη διάρκεια ειδικά των solo. Για παράδειγμα τα “Sun Shield” η “Damascu’s Gate”. ήταν κάτι το οποίο ήρθε επίσης φυσικά;
Achraf: Ναι σίγουρα ήρθε φυσικά, αλλά είναι και λόγο του Antoine. Ξέρεις παίζει και σε μια ακόμη μπάντα, τους Southern Cross, που είναι μια progressive metal μπάντα. Οπότε, έφερε αρκετά progressive στοιχεία στη μουσική, αλλά επίσης το συζητήσαμε. Γινόμαστε καλύτεροι μουσικοί όσο περνάει ο καιρός και θέλουμε να ανεβάσουμε τον πήχη Αλλά όχι τόσο πολύ, δεν θέλουμε να ακουστούμε σαν μια ακόμη progressive μπάντα. Υπάρχουν πολλές τεχνικές μπάντες ήδη. Οι Aeternam δεν έχουν να κάνουν κάτι με το progressive. Η μπάντα έχει να κάνει με την μελωδία, τις ιστορίες, τα χρώματα, τη διάθεση, το επικό συναίσθημα…νομίζω ότι αυτό είναι ίσως που μας κάνει κάπως διαφορετικούς από ότι υπάρχει στην metal σκηνή τώρα. Υπάρχει πολύ Metalcore και deathcore στο youtube για παράδειγμα. Θέλαμε να κρατήσουμε το κύριο στοιχείο των Aeternam αλλά θέλαμε επίσης να πειραματιστούμε με κάποια πράγματα. Για παράδειγμα σε αυτό το δίσκο έχουμε πολύ περισσότερα tribal στοιχεία και γενικά ναι… είναι κάποιοι δρόμοι που θέλαμε και θέλουμε να εξερευνήσουμε. Νομίζω ότι ήταν καλή επιλογή για το δίσκο αυτό, για να υπενθυμίζουμε στον ακροατή το περιβάλλον και το concept. Πιστεύω ότι στον επόμενο δίσκο μας, θα εξερευνήσουμε περισσότερο αυτό το tribal στοιχείο, χωρίς να απομακρυνθούμε όμως από την ταυτότητα των Aeternam. Γινόμαστε καλύτεροι μουσικοί, οπότε θα υπάρχουν πιο ενδιαφέροντα στοιχεία στο μέλλον, χωρίς όμως να σπρώχνουμε πολύ στο progressive την μουσική μας. Να σου πω την αλήθεια, δεν θέλουμε και ταμπέλες στη μουσική μας. Πιστεύω ότι όλα τα κομμάτια μας είναι διαφορετικά. Δεν θέλουμε κάποιος να πει ότι οι Aeternam είναι απλά death metal. Ο κοινός παρονομαστής όλων των κομματιών είναι οι μελωδίες και τα ethnic στοιχεία. Έχουμε μελωδίες, έχουμε ορχηστρικά, έχουμε χορωδίες, έχουμε brutal death metal, έχουμε power metal… Δεν θέλουμε να κολλήσουμε σε ένα είδος του metal, ουσιαστικά κάνουμε αυτό που μας αρέσει, αρκεί να είναι μέσα στα πλαίσια της ιδεολογίας των Aeternam.
Antoine: Για αυτό ακριβώς το λόγο, επειδή έχουμε τόσα πολλά στοιχεία στη μουσική μας, κάναμε και το indiegogo, γιατί θέλαμε μια πολύ καλή παραγωγή. Έπρεπε να προσλάβουμε τον καλύτερο παραγωγό που υπήρχε εδώ.
Μήπως θέλετε να μου μιλήσετε για αυτό;;;
Maxime: Τι για τον Jef;
Achraf: Δημήτρη, αυτός είναι ο Max, ο μπασίστας μας. Είμαστε όλοι εδώ… φτιάχνουμε τα CD για το indiegogo που θα στείλουμε στον κόσμο, οπότε ήταν μια καλή ώρα να κάνουμε και την συνέντευξη. Οπότε έχεις και τους τέσσερις μας εδώ.
Maxime: Αυτό σημαίνει αγάπη αδερφέ μου… (γέλια) (σ.σ κάπου εδώ χάθηκε η προηγούμενη ερώτηση για τον παραγωγό… )
Μιλήσαμε για το “Damascu’s Gate”, γιατί αλήθεια επιλέξατε αυτό να είναι το πρώτο βίντεο από το δίσκο; Είναι ίσως το πιο εμπορικό και μελωδικό κομμάτι του δίσκου;
Maxime: Ναι θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει μια εμπορική χροιά, όπως είπες. Δεν μπορούμε να το αρνηθούμε… είμαστε ένοχοι (γέλια)
Δεν είναι κακό… δεν είναι καθόλου κακό αυτό. Το να έχεις μια μελωδικότητα που μπορεί να παραπέμπει και σε πιο εμπορικές χροιές, δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητα κακό.
Maxime: Ναι έχεις δίκιο. Κάνουμε αυτό που θέλουμε, οπότε βγήκε το κομμάτι με αυτό τον τρόπο. Πολύ μελωδικό και σκεφτήκαμε ότι θα ήταν πολύ καλό να είναι το πρώτο βίντεο του δίσκου, να έχει την μορφή της εικόνας. Μάλλον ήταν καλή επιλογή, γιατί μέχρι στιγμής έχουμε μια πολύ καλή ανταπόκριση όσον αφορά αυτό.
Διάβασα κάπου ότι το “Iteru” από τον πρώτο σας δίσκο, είχε πολύ καλή ανταπόκριση στους οπαδούς, όπου αποφασίσατε να κάνετε μια παράδοση, συμπεριλαμβάνοντας ένα ακουστικό κομμάτι σε κάθε δίσκο σας. Έτσι προέκυψε και το καταπληκτικό “Iram Of Pillars” στο “Moongod”. Παρόλα αυτά, στο “”Ruins” πήγατε την παράδοση αυτή ένα βήμα παραπέρα και συμπεριλάβετε δυο ακουστικά κομμάτια στο δίσκο. Τι ακριβώς συνέβη;
Achraf: Ναι, στο “Desciples” αποφασίσαμε πολύ αργά να συμπεριλάβουμε ένα ακουστικό κομμάτι και μάλιστα ίσως να μην το χαρακτήριζα καν ολοκληρωμένο κομμάτι αλλά ένα ιντερλούδιο. Ουσιαστικά είναι ένα διάλειμμα που χωρίζει το δίσκο σε δυο μέρη. Όντως στο “Moongod” αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ολόκληρο ακουστικό κομμάτι. Στο “Ruins” απλά είπαμε να σπάσουμε το πρότυπο και να γράψουμε δυο ακουστικά κομμάτια. βασικά ένα ιντερλούδιο και ένα ακουστικό κομμάτι, αφού το “Nightfall On Numidia” έχει ακριβώς τον ίδιο σκοπό που είχε το “Iteru”. Το “The Keeper Of Shangri-La” είναι το κομμάτι που θεωρούμε ως το ακουστικό του δίσκου και είναι ενδιαφέρον γιατί δεν ακολουθήσαμε τις κλασικές ανατολικές κλίμακες αλλά τις ινδικές, για να κάνουμε κάτι το διαφορετικό. Δεν περιοριζόμαστε, δεν θεωρούμε πλέον ότι είμαστε μια death metal μπάντα. Μπορεί στον τέταρτο δίσκο να έχουμε 3 ακουστικά κομμάτια ή κανένα. Πάντως μας αρέσουν τα ακουστικά κομμάτια και δεν νομίζω ότι θα σταματήσουμε να το κάνουμε. Είναι πλέον μέρος των Aeternam.
Θα πρέπει να δώσω συγχαρητήρια επίσης, τουλάχιστον σε ένα μέλος της μπάντας, στον Αchraf, του οποίου τα καθαρά φωνητικά είναι πραγματικά τρομερά.
Achraf: Ω τα καθαρά φωνητικά;;; Σε ευχαριστώ πολύ, πάρα πολύ..
Να είσαι καλα… ναι γιατί στο “Moongod” ήταν απλά καλά, αλλά στο “Ruins” είναι σε άλλο επίπεδο. Έκανες κάτι για αυτό στα τόσα χρόνια που πέρασαν;
Achraf: Κοίτα, όταν ήρθα στον Καναδά το 2007 και άρχισα να παίζω μουσική με τον Antoine, είχα κάποια εμπειρία από τις μπάντες που συμμετείχα στο Μαρόκο, όπου και τραγουδούσα λίγο. Αλλά πολύ λίγο, αφού μου αρέσει περισσότερο η κιθάρα. Όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε μουσική, δεν ψάξαμε για κάποιον τραγουδιστή… απλά ένα πρωί ήμουν ο τραγουδιστής των Aeternam. Δεν θυμάμαι καν πως πήραμε αυτή την απόφαση, γιατί δεν ήμουν και τόσο καλός τραγουδιστής. Περισσότερο τραγουδούσα thrash metal, παρά κάτι άλλο. Αρχίσαμε να ακούμε αρκετό death metal και κάπου εκεί μου βγήκαν και τα death metal φωνητικά. Με μικρά βήματα άρχισα να δουλεύω στα καθαρά μου φωνητικά και πιστεύω ότι μεταξύ του “Desciples” και του “Moongod”, υπάρχει μια μικρή εξέλιξη. Αλλά όχι τόσο πολύ. Μετά είχαμε αυτό το διάλειμμα των 5 χρόνων, στο οποίο άκουσα πάρα πολύ μουσική και ήθελα να βελτιώσω τα καθαρά μου φωνητικά. Άρχισα να προβάρω καθαρά φωνητικά μέσα από το power metal που ακούω… ξέρεις μια από τις αγαπημένες μου μπάντες είναι ελληνική, οι Sunburst.
Αλήθεια;;;;
Achraf: Ναι με τον Βασίλη στα φωνητικά, είναι ΤΟ αγαπημένο μου συγκρότημα και τραγουδιστής. Το παιδί είναι απίστευτα καλό. Μου αρέσει και ο τρόπος που ο Roy Khan τραγουδούσε στους Kamelot, ή τα φωνητικά των Dragonforce… Δεν έχω φυσικά αυτή την έκταση αλλά πάντα προσπαθώ να τραγουδάω κάτι το οποίο είναι πολύ πιο δύσκολο, έτσι όταν κάνω τα φωνητικά στους Aeternam να είναι κάτι το φυσικό. Αυτό πιστεύω είναι αυτό που έχει κάνει τη φωνή μου καλύτερη. Θα βελτιωθώ κι’ άλλο, αφού μελετάω συνεχώς. Ξέρεις, η μητέρα μου είναι ερασιτέχνης τραγουδίστρια Μεγάλωσα, ακούγοντάς την να τραγουδάει όλα αυτά τα αραβικά μελωδικά πράγματα που τραγουδούσε στην κουζίνα. Χωρίς να το ξέρω, μπορούσα να τραγουδήσω αυτό το στυλ, μόνο και μόνο ακούγοντάς την, ήρθε εντελώς φυσικά. Προς το παρόν, αυτό μπορώ να κάνω, θα προσπαθήσω σίγουρα να βελτιωθώ, αλλά τουλάχιστον ελπίζω να το κάνω καλά τώρα.
Τι υπάρχει στο μέλλον για τους Aeternam μετά το “Ruins”. Υπάρχουν πλάνα για κάποια περιοδεία ή συναυλίες για το καινούργιο δίσκο;? Είναι δύσκολο φυσικά να περάσετε τον Ατλαντικό, αλλά η Ευρώπη μάλλον είναι πιο κατάλληλη για μια μπάντα σαν τους Aeternam. Τι σκέφτεστε να κάνετε;
Antoine: Δεν έχουμε κάποια σχέδια ακόμη. Ο σκοπός είναι να κυκλοφορήσει ο δίσκος. Θα προσπαθήσουμε να παίξουμε όσο περισσότερες συναυλίες μπορούμε και σίγουρα αν έρθει κάποια πρόταση για τουρνέ, θα την κάνουμε. Είναι θέμα ευκαιριών πλέον. Το 2017 είναι και η 10η επέτειος των Aeternam, οπότε ίσως να έχουμε κάτι σπέσιαλ. Αυτά είναι τα σχέδια και το μέλλον των Aeternam προς το παρόν.
Μακάρι να μπορούσαμε να σας δούμε ζωντανά και εδώ…
Achraf: Θα ήθελα να έρθω στην Ελλάδα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ και όχι μόνο για μια συναυλία… (γέλια)
Μακάρι… έχω μια πιο γενική ερώτηση να σας κάνω. Υπάρχει μια – ας πούμε έκρηξη του oriental στοιχείου στο heavy metal, με μπάντες σαν τους Myrath, τους Melechesh και φυσικά τους Nile και Orphaned Land, αλλά και πολλές άλλες μπάντες που υιοθετούν το oriental στοιχείο. Πως βλέπετε εσείς αυτή την κίνηση και πιστεύετε ότι θα υπάρχει τόσο μεγάλος αριθμός από μπάντες που θα έχουμε ένα καινούργιο ίσως είδος, το oriental metal;
Achraf: Βασικά, στους Aeternam δεν θέλουμε να ονομαζόμαστε σαν μια oriental metal μπάντα. Θέλουμε να αποκαλούμαστε μια ethnic μπάντα. Θέλουμε να εξερευνήσουμε και άλλους δρόμους και να μην παίζουμε συνέχεια τις ίδιες σκάλες. Σίγουρα πάντα θα έχουμε αυτό το oriental στοιχείο στη μουσική μας, αλλά θέλουμε να εξερευνήσουμε και άλλα πράγματα, σαν το “The Keeper Of Shangri-La”, το οποίο δεν είναι oriental. Δεν θέλουμε να είμαστε oriental μόνο, αλλά πάντα θα έχουμε αυτό το στοιχείο στη μουσική μας. Όσον αφορά τη σκηνή… την oriental metal, λοιπόν οι Nile νομίζω ότι είναι πολύ brutal για να χαρακτηριστούν έτσι. Έχουν τα oriental στοιχεία, αλλά είναι πολύ brutal. Οι Myrath, θα έλεγα ότι είναι πολύ pop metal…(σ.σ. γελάω σαν χαζός…) είναι φοβεροί μουσικοί και κάνουν καλή μουσική, αλλά ο τελευταίος τους δίσκος, το “Legacy”, είναι κάπως pop. Οι Melechesh είναι καταπληκτικοί, έχω μια πολύ καλή σχέση με τον Ashmedi από αυτούς και μας έχει βοηθήσει αρκετά και προσπαθούμε να παίξουμε μαζί τους στο μέλλον, κάτι που ελπίζω να γίνει. Νομίζω ότι είναι η καλύτερη μπάντα στο είδος γιατί το κάνουν με το κατάλληλο συναίσθημα. Είναι sumerian oriental metal και δεν είναι εμπορικό. Οι Orphaned Land είναι μια καταπληκτική μπάντα επίσης και έχουν εξελιχθεί πάρα πολύ, αλλά νομίζω ότι είναι λιγότερο metal από αυτό που ήταν παλιά. Είναι όμως μεγάλη μπάντα… αλλά δεν νομίζω ότι μπορούμε να μπούμε σε αυτή την κατηγορία…
Αλήθεια το πιστεύεις αυτό;
Achraf: Ναι, δεν ταιριάζουμε με αυτές τις μπάντες, όχι τόσο πολύ… όχι πλέον. Ίσως με τα “Desciples” και “Moongod” ναι, αλλά όπως είπα και πριν, με το “Ruins” είμαστε πλέον μια ethnic μπάντα. Ίσως τα άλλα παιδιά στην μπάντα να διαφωνούν μαζί μου, αλλά εγώ αυτό πιστεύω. Θέλουμε να εξελιχθούμε περισσότερο.
ΟΚ, έχουμε ήδη 45 λεπτά που μιλάμε, μάλλον θα πρέπει να σταματήσω τις ερωτήσεις κάπου εδώ γιατί πρέπει να κάνω και απομαγνητοφώνηση κάποτε… σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σας. Συγχαρητήρια και πάλι για το “Ruins of Empires”, πραγματικά το αγάπησα και πιστεύω πολύ περισσότερος κόσμος θα το αγαπήσει επίσης. Προσθέστε ότι θέλετε για να κλείσουμε.
Achraf: Πρώτα από όλα θέλουμε να σε ευχαριστήσουμε που μας δίνεις την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί και για το ότι θα μας έχετε στο GreekRebels. Το εκτιμάμε πάρα πολύ. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι θέλουμε πάρα πολύ να παίξουμε στην Ελλάδα κάποια στιγμή. Θέλουμε να παίξουμε όσο πιο πολύ μπορούμε σε όσα περισσότερα μέρη του κόσμου, γιατί αυτός είναι ο σκοπός του μουσικού, να μοιράζεται τη μουσική του με τον κόσμο. Θα αφήσω και τα άλλα παιδιά να σου πουν κάτι.
Antoine: Ευχαριστούμε πάρα πολύ για την ευκαιρία, το χρόνο σου.. για τα πάντα…
Maxime: Είναι πολύ σημαντικό αυτό που κάνεις… κρατάς τη σκηνή ζωντανή και δυνατή και μακάρι να υπάρχουν και άλλοι να κάνουν το ίδιο. Ευχαριστούμε πολύ.
Μέλη:
Achraf Loudiy – κιθάρες, φωνητικά
Maxime Legault – κιθάρες, φωνητικά
Maxime Boucher – μπάσο, φωνητικά
Antoine Guertin – Τύμπανα, Κρουστά
Links:
Official Site
Bandcamp
MySpace
Facebook
YouTube
Δισκογραφία:
Disciples of the Unseen – 2010
Moongod – 2012
Ruins of Empires – 2017
Συνέντευξη: Δημήτρης Σταύρος
