Οι Witnesses κυκλοφόρησαν το νέο τους album “Doom II” δίνοντας μας μια πολύ καλή ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί τους. Τις απαντήσεις έδωσε ο Greg Schwan, ο κιθαρίστας, μπασίστας και πληκτράς του σχήματος.
Συγχαρητήρια για το καινούργιο σας album “Doom II”. Είστε ευχαριστημένοι με το τελικό αποτέλεσμα;
Σε ευχαριστούμε Χρύσα! Τα συναισθήματα μου είναι ανάμικτα κάτι που είναι πολύ φυσιολογικό για εμένα. Υπάρχουν στιγμές που είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό που έχω πετύχει και άλλες που νιώθω λιγότερο καλά με αυτό. Μερικές φορές αυτό που λέω στον εαυτό μου είναι ότι το κλειδί είναι η εξέλιξη και η ανάπτυξη. Σε αυτόν τον τομέα νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι αξιοπρεπές. Νιώθω ότι σίγουρα αγγίξαμε κάποιον κόσμο και είμαι σίγουρος ότι το επόμενο album θα είναι καλύτερο.
Έχετε κάποια αγαπημένη ή αστεία ανάμνηση από την ηχογράφηση του album που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Νομίζω ότι η αγαπημένη μου στιγμή ήταν όταν πήρα τα φωνητικά από τον Koby. Απλά ένιωσα ότι ήταν έτσι ακριβώς όπως τα ήθελα. Όταν συνεργάζομαι με κάποιον, δίνω μια ελαφριά κατεύθυνση και κάποια σχόλια για το τι θα ήθελα να κάνουν. Υπάρχει πάντα μια μικρή στιγμή δισταγμού και αναμονής όταν αρχίζουν τα κομμάτια να έρχονται πίσω. Μου συμβαίνει καμιά φορά. Ηχογραφήσαμε τα φωνητικά με την κανονική σειρά και έτσι ήξερα ότι με το “Black Ocean” θα λειτουργούσαν όλα όπως έπρεπε.
Μπορείς να μας πεις περισσότερα για την ιδέα, την ιστορία για την πανούκλα, το πλοίο και τους εμπλεκόμενους χαρακτήρες;
Σίγουρα αλλά δεν θα ήθελα να πω πολλά. Ήθελα να μεταφέρω μια ιστορία τρόμου, δεν θέλω να κατευθύνω το πως οι ακροατές θα ερμηνεύσουν την μεταφορά. Το βρίσκω πολύ ωραίο να ακούω την ερμηνεία των ακροατών. Είναι πολύ πιο διασκεδαστικό έτσι από το να πω απλά «Όταν συμβαίνει αυτό αντιπροσωπεύει την κατάρρευση των κοινωνικών κανόνων». Εσείς θα μου πείτε τι συμβολίζει. Μου αρέσει γενικά πολύ η εικόνα ενός έρημου πλοίου ή ενός μικρού χωριού, τα λατρεύω όλα αυτά τα πράγματα. Απλά δεν μπορώ να πω περισσότερα. Εξαρτάται από τον κάθε ακροατή από εκεί και πέρα.
Ποιες είναι οι πιο απαιτητικές πτυχές, εάν υπάρχουν, σε αυτή την συγκεκριμένη ιδέα;
Θεωρώ ότι οι στίχοι είναι εξαιρετικά δύσκολοι γενικά. Τα κλισέ είναι πολύ δύσκολο να αποφευχθούν αλλά και τι απομένει να πούμε; Έτσι αποφάσισα να προσπαθήσω απλώς να γράψω μια ιστορία. Αυτό έκανε τα πράγματα ευκολότερα, καθώς μπορούσα να μιλήσω για γεγονότα που συνέβαιναν αντί να αναφερθώ σε απλά τυπικά σκουπίδια όπως τα συναισθήματα μου. Εννοώ ότι υπάρχουν πολλά σκουπίδια για το πώς αισθάνομαι αλλά επικεντρώθηκα σε γεγονότα που ελπίζω ότι είναι ζωηρά και επιτρέπουν στον ακροατή να βυθιστεί σε αυτά. Λατρεύω το οπτικό στοιχείο. Αν γράφω για άσχημα συναισθήματα, δεν υπάρχει οπτική εικόνα. Οι κάτοικοι μιας πόλης όμως, όπου τρέχουν αναστατωμένοι, σκοτώνοντας ο ένας τον άλλον, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Πηγή έμπνευσης ήταν πραγματικά ιστορικά γεγονότα ή ήταν εντελώς φανταστικά;
Όχι συνειδητά. Φυσικά, είναι απίστευτα περίεργο το να κυκλοφορούμε κατά την διάρκεια του COVID-19. Οι στίχοι τελείωσαν τον Οκτώβριο του 2019. Πέρυσι θυμάμαι διάβαζα για πανδημικούς κινδύνους σε εφημερίδες, κάτι που δεν ήταν νέα απειλή για την ανθρωπότητα. Πρέπει να είχε μπει βαθιά στο υποσυνείδητό μου και μετά συνέβη αυτό. Ωστόσο θα πω ότι είχα εμμονή με την ταινία “The Witch”. Δεν υπάρχει τίποτα στην ιστορία του “Doom II” που να αναφέρεται σε αυτόν τον συγκεκριμένο χρόνο και τόπο. Τίποτα τέτοιο.
Έχετε πειραματιστεί με διάφορα στυλ και είδη μουσικής από την δημιουργία του συγκροτήματος. Φαίνεται ότι μετά το “To Disappear And To Be Nothing” ο ήχος γίνεται βαρύτερος και πιο σκοτεινός. Τι σας οδήγησε σε αυτή την στροφή;
Δεν είμαι σίγουρος γιατί νομίζω πως δεν το έχω παρατηρήσει ποτέ. Είναι μια ενδιαφέρουσα ερώτηση γιατί κάπως έτσι σκέφτομαι το νέο υλικό. Θέλω να κάνω την μουσική μας πολύ πιο σκοτεινή. Δεν μπορώ να πω ότι έχει συμβεί κάτι πριν από το “Doom II”, που θα έκανε την κοσμοθεωρία του ακόμα πιο σκοτεινή. Ωστόσο, από τότε που τελείωσα του στίχους, έχουν συμβεί πολλά. Ας δούμε λοιπόν τι μπορώ να δημιουργήσω τώρα. Κάποιες ιδέες αρχίζουν να διαμορφώνονται για το επόμενο doom album και θέλω να πιστεύω ότι είναι πιο δυνατές από ότι σε αυτό.
Η μουσική σας έχει μια κινηματογραφική ποιότητα. Εμπνέεσαι από συγκεκριμένες ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές και αν ναι, ποιες είναι αυτές;
Ναι απολύτως. Η τηλεόραση είναι λίγο πιο δύσκολη γιατί δεν έχω κάνει ακόμα την σύνδεση μεταξύ όλων των πραγμάτων που κυκλοφορούν και της μουσικής μου, από πλευράς ταινιών όμως σίγουρα ο Bergman, o Kubrick και ο Tarkovsky. Μην με παρεξηγήσετε, μου αρέσουν και πολλοί πιο σύγχρονοι αλλά πέρασα μια φάση στα 20 μου, στην οποία ήθελα να εξοικειωθώ με μερικούς από τους δασκάλους και ήταν μια εξαιρετικά ικανοποιητική εμπειρία. Αισθάνομαι ότι έτσι έμαθα πράγματα για τον κινηματογράφο και είχα πολύ μεγαλύτερη εκτίμηση για αυτόν. Κομμάτια αυτής εμπειρίας είναι η μουσική. Η μουσική συνδυασμένη με τα οπτικά effects κάνει την ταινία πιο δυνατή.
Μπορείς να μας πεις κάποια πράγματα για το εξώφυλλο του album;
Υπάρχουν δύο εκδόσεις. Το ψηφιακό album έχει μια ψηφιακή εικόνα του Sean Jum από τη Σιγκαπούρη. Μου άρεσαν τα χρώματα, είναι τόσο σκοτεινά και νωθρά και αυτά τα σάπια έρημα πλοία, ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα. Η εικόνα ήταν ήδη ανεβασμένη στο διαδίκτυο και μου έδωσαν τα δικαιώματα να την χρησιμοποιήσω. Για την φυσική έκδοση του δίσκου, που πρόκειται να κυκλοφορήσει αργότερα μέσα στον χρόνο, μια Σουηδή ζωγράφος, η Yiskart, σχεδίασε κάτι αποκλειστικά για εμάς. Έκανε επίσης το εξώφυλλο και του “To Disappear And To Be Nothing”. Έχει ζωγραφίσει μια απίστευτη εικόνα που επιβάλλεται να εκτυπωθεί σε μια φυσική μορφή. Αυτό το εξώφυλλο αφηγείται την πλήρη ιστορία του album, το οποίο νομίζω ότι ήταν ένα μεγάλο επίτευγμα.
Ποια συγκροτήματα και μουσικοί, metal και μη, σας έχουν επηρεάσει;
Πάρα πολλά για να τα αναφέρω. Θα μπορούσα να πάω 25 χρόνια πριν μόνο για το metal και ακούω πολλά άλλα είδη πέρα από αυτό. Αγαπώ πραγματικά την μουσική και δεν αποκλείω κανένα είδος. Ορισμένες τάσεις είναι τρομερές όπως το pop country, αλλά το outlaw country είναι μια από τις πιο σκοτεινές μουσικές που έχω ακούσει ποτέ στην ζωή μου. Για να απαντήσω λίγο πιο άμεσα όμως, θα ακολουθήσω τον εύκολο τρόπο που είναι η αναφορά των πιο πρόσφατων. Θα έλεγα λοιπόν ότι είναι δουλειές των Jóhann Jóhannsson, Ryuichi Sakamoto, Arvo Pärt. Μου αρέσει να αναμιγνύω την μουσική μου ανάμεσα σε τέτοια πράγματα όπως και σε grindcore και δουλειές της Napalm και Rotten Sound. Το συγκρότημα που με ενέπνευσε ως καλλιτέχνη είναι ο Ulver. Πιστεύω ότι μπήκαν στο νόημα πριν από πολύ καιρό και συνέχισαν να εξελίσσονται. Είναι η καλύτερη συμβουλή που κάθε καλλιτέχνης θα μπορούσε να πάρει.
Σε ποια κατηγορία εντάσσετε την μπάντα σας; Σε μια studio μπάντα, σε μια μπάντα για περιοδείες ή και τα δύο;
Είμαστε 100% studio. Μερικές φορές ονειρεύομαι τη μουσική ζωντανά αλλά τότε συνειδητοποιώ πόσο μεγάλος μπελάς θα ήταν το στήσιμο μιας συναυλίας και φυσικά το γεγονός ότι μισώ να παίζω ζωντανά. Είναι λοιπόν αρκετά ξεκάθαρο, 100% studio. Πραγματικά δεν το βλέπω να αλλάζει. Τουλάχιστον όχι σε αυτό το σημείο της ζωής μου.
Ποια είναι η κατάσταση της metal σκηνής στην πόλη σας;
Δεν είμαι απολύτως σίγουρος. Ζω στην Νέα Υόρκη αλλά δεν έχω καθόλου φίλους από την τοπική μουσική σκηνή. Όχι λόγω αλαζονείας απλώς δεν έτυχε. Πιστεύω ότι υπάρχει ένας συνδυασμός doom και black metal συγκροτημάτων. Φαίνεται να υπάρχει μια συγκεκριμένη ποσότητα από black συγκροτήματα κυρίως στο Brooklyn. To σέβομαι αυτό αλλά προσωπικά δεν ακούω πολύ το νέο black metal. Φαίνεται να παίζουν καλά και οι Imperial Triumphant είναι πολύ καλοί.
Υπάρχει κάτι που θα θυμάσαι για πάντα από την αρχή των Witnesses ή γενικά της καριέρα σας;
Νομίζω ότι το “Doom II” ήταν η καλύτερη στιγμή μας μέχρι τώρα. Λάβαμε πολύ ωραίες κριτικές και προέρχονταν από μεγάλα αλλά και μικρότερα έντυπα από όλον τον κόσμο. Είναι μια υπέροχη εμπειρία αν και κατά καιρούς είναι λίγο αγχωτικό. Το προηγούμενο doom album μας δεν έλαβε τόση προσοχή όσο αυτό. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα, αφού έχω βάλει πολλά σε αυτό, από τους στίχους μέχρι το mastering. Μην με παρεξηγείτε, όλοι όσοι δούλεψαν πάνω στον δίσκο παίζουν τεράστιο και ουσιαστικό ρόλο αλλά είμαι χαρούμενος που κατάφερα να ακολουθήσω και να ολοκληρώσω αυτό το όραμα.
Ποια νομίζεις ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει ο μέσος μουσικός σήμερα;
Νομίζω ότι είναι δύσκολο να προσελκύσουμε την προσοχή του κόσμου, δεδομένου ότι υπάρχουν εκατομμύρια μπάντες εκεί έξω. Νιώθω το ίδιο ως θαυμαστής. Είμαι συγκλονισμένος από όλη την μουσική εκεί έξω, οπότε πραγματικά δεν έχω ιδέα γιατί κάποιος επιλέγει την δική από τις άλλες. Κάθε stream και αγορά από το Bandcamp με κάνει εξαιρετικά ευγνώμων. Υποθέτω θα θυμάστε ότι δεν έχω σχέδια για περιοδείες ή μια σταθερή μπάντα, αν είχα μπορεί και να απαντούσα διαφορετικά. Όμως οι Witnesses είναι μόνο μια studio μπάντα και είναι απλώς τέχνη. Καμία προσπάθεια να κερδίσουμε χρήματα. Έτσι όλα καταλήγουν στο να μπορείς να ξεχωρίσεις και να προσεγγίσεις κόσμο σε μια γεμάτη σκηνή.
Ευχαριστούμε που απάντησες στις ερωτήσεις μας. Ευχόμαστε στους Witnesses τα καλύτερα. Τυχόν μελλοντικά σχέδια ή κάτι άλλο που θα ήθελες να συμπληρώσεις;
Εκτιμώ πραγματικά την υποστήριξη σας! Έχετε να περιμένετε ακόμα πολλά πράγματα από εμάς. Μερικά από αυτά είναι metal, μερικά όχι. Όλα όμως προέρχονται από βαθιά μέσα μου και ελπίζω ότι θα σας αρέσουν!
Χρύσα Γιουρμετάκη
Μετάφραση: Σοφία Βαλεντίνη Καλαιτζίδη
https://www.facebook.com/witnesses.nyc/
https://open.spotify.com/artist/6jBOdFUBc8jbvRDRDNy8x6
https://www.instagram.com/witnesses.nyc/
https://soundcloud.com/witnesses-band
https://twitter.com/WitnessesNYC
Band Members
Greg Schwan – Κιθάρες, Μπάσο, Πλήκτρα
Matt Kozar – Κιθάρες
Scott Loose – Κιθάρες
Kody Ternes – Φωνητικά
Discography
I, 2017
II, 2018
To Disappear And To Be Nothing, 2019
III, 2019
Doom II, 2020
