Άλλη μια μπάντα ντεμπουτάρει στην ενεργό δισκογραφία και αυτοί είναι οι ορμώμενοι Μαδριλένοι After Lapse. Για να σας συστήσω το σχήμα, θα το κάνω λίγο εναλλακτικά. Όταν οι Delyriüm «κατέβασαν ρολά» το 2018 (σ.σ.: είχαν κυκλοφορήσει μονάχα ένα album, το “Quaerens Utopiam” το 2013), ο drummer Roberto Cappa, ο μπασίστας Javier Palacios και ο πληκτράς Pablo Sancha αποφάσισαν να συνεχίσουν το μουσικό τους όνειρο και ενέταξαν στην παρέα τους, τους Rubén Miranda (Krait, ex-Inner Destiny) στα φωνητικά και Jorge Escudero (ex-Crownless, ex-Anzeray) στις κιθάρες. Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο σήμερα και στην κυκλοφορία της πρώτης τους κυκλοφορίας, του δίσκου “Face The Storm”.
Μιας και μπορεί να αναρωτιέστε σχετικά με το τι παίζει αυτή η μπάντα, θα σας πω ότι είναι από εκείνα τα σχήματα που «πίνουν νερό» στο όνομα σχημάτων όπως Dream Theater, Symphony X, Haken, Pain Of Salvation, Kamelot και Angra (σ.σ.: των πρώτων δυο περιόδων). Άρα η ετυμηγορία τους κατατάσσει στον χώρο του progressive metal κυρίως, με κάποιες πιο power metal καταβολές. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο δίσκος δεν θα περάσει αδιάφορος στους λάτρεις των παραπάνω σχημάτων.
Μπορώ να πω πως στο δίσκο υπάρχουν εξαιρετικές συνθέσεις όπως είναι τα “The Lie”, “Where No One Cares” (σ.σ.: συμμετέχει με guest solo ο Pedro J. Monge των Vhäldemar), “Facta Non Verba” και η μπαλάντα “Along The Way” (σ.σ.: δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστή η συμμετοχή της Alicia Avilés Valero στο cello). Σε αυτό το σημείο τολμώ να πω πως αρχικά ο δίσκος δεν με «έπιασε» με την πρώτη. Ωστόσο, δίνοντας του τα απαραίτητα ακούσματα αυτή η εικόνα άρχισε να μεταβάλλεται και το θετικό πρόσημο να γέρνει όλο και περισσότερο προς την πλευρά των Ισπανών. Οπότε αυτό που θέλω να πω είναι πως μην φοβηθείτε να του δώσετε ακροάσεις.
Στα μεγάλα θετικά θα αναφέρω τα φανταστικά πλήκτρα που έχει συνθέσει και παίξει ο Pablo Sancha αλλά και στην φανταστική φωνή που διαθέτουν, αυτή του Rubén Miranda, ο οποίος ηχεί στα αυτιά μου ως ένα φανταστικών υβρίδιο μεταξύ των Russel Allen (Symphony X), Andre Matos (RIP; Solo, ex–Angra) και Edu Falaschi (Solo, ex–Angra). Είμαι σίγουρος πως θα σας καταπλήξει! Επίσης πολύ καλός ήταν ο τομέας της παραγωγής του δίσκου. Το μόνο που βρίσκω ως αρνητικό, είναι το εξώφυλλο του δίσκου το οποίο δεν μου άρεσε και τόσο, αλλά αυτό είναι θέμα προσωπικού γούστου. Το σημαντικό είναι ότι μουσικά ο δίσκος τα δίνει όλα και αυτό είναι που μετράει στο τέλος της ημέρας.
Ψαχτείτε και ανακαλύψτε τους After Lapse. Είναι από εκείνα τα καλά κρυμμένα διαμάντια που με λίγη τύχη αναμένεται να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας τα επόμενα χρόνια.
8/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
