Ένα ταξίδι αστροναυτών στο διάστημα, άνθρωποι που εγκαταλείπουν την αφιλόξενη γη για να εξερευνήσουν το σύμπαν. Αυτό δηλώνει η μουσική τους. Συνθέσεις όπου κυριαρχεί ο ηλεκτρονικός ήχος. Σε εμένα καθόλου δεν ακούστηκαν σαν post rock metal, όπως οι ίδιοι ορίζουν ότι είναι. Η φωνή προστίθεται σαν μια alternative έκκληση προς κάτι, δίνοντας στους AtomA μια γεύση από γοτθική ατμόσφαιρα, κάτι σαν απαγγελία από κάτι ανώτερο. Έχω να πω ότι τα ηχητικά εφέ νομίζω πως παραχρησιμοποιήθηκαν, τόσο που από την αρχική ακρόαση του δίσκου η μουσική τους ήταν λίγο.. ενοχλητική. Δεν ξέρω κιόλας αν η θεματολογία τους θα ενδιέφερε κανέναν- εδώ ο κόσμος χάνεται και το να μεταναστεύσεις σε άλλο πλανήτη μου ακούγεται σαν λογική τρίχρονου-. Όσο για την ατμόσφαιρα που προφανώς θέλουν να δώσουν στο δίσκο, αυτή όντως υπάρχει. Και χωρίς να είχα ακούσει ποιο θέμα πραγματεύονται, εύκολα θα μάντευα ότι τα τραγούδια τους έχουν σκοπό να μεταφέρουν τον ακροατή στο χώρο του διαστήματος. Θα μπορούσε εύκολα ο δίσκος να είναι ένα – μέτριο ίσως- soundtrack ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Τώρα για κυκλοφορία, ειδικότερα αν την μετρήσουμε για το post rock metal, πιστεύω ότι είναι πολύ μακριά από αυτό που θα ήθελαν να ακούσουν οι υποστηρικτές αυτού του είδους, Σίγουρα όμως υπάρχουν άτομα τα οποία θα εκτιμήσουν κάτι από τους AtomA, και σίγουρα αυτοί δεν θα είναι μόνο εξωγήινοι.
3/10
Ήλια Τσάρα
