Έπρεπε να περάσουν 27 ολόκληρα χρόνια για να ακούσουμε κάτι από τους -πάλαι ποτέ- πολλά υποσχόμενους Airrace, στους οποίους έκανε για πρώτη του φορά εμφάνιση ο Jason Bonham, υιός του αείμνηστου John Bonham. Για κάποιον που έχει φάει το AOR στη μάπα τους τελευταίους μήνες όπως εγώ, το Back To The Start είναι αυτό που ξεχώρισα κάπως μέσα σε όλη αυτή τη μελωδική λαίλαπα. Ο δίσκος είναι βασισμένος σε πολύ μεγάλο μέρος στα keyboards, αλλά δεν κουράζει καθόλου, αφού βρίσκεται σε τέλειο συγχρονισμό με τις εντυπωσιακότατες κιθάρες του Laurie Mansworth. Από το πρώτο κιόλας track Keep On Going, καταφέρνουν να κάνουν αίσθηση με το κλίμα του 1984 των Van Halen να είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό (θύμισε ευχάριστα Jump), ενώ μέτρια κομμάτια τύπου Call Me Anytime και Just One Kiss σώζονται από τα πλήκτρα που, σε αντίθεσει με άλλους melodic rock δίσκους, αναλαμβάνουν ρόλο διασώστη αφού λογικό είναι να υπάρχουν και μερικά fillers. Από το original line-up ο Keith Murrell καταφέρνει, χωρίς πολύ προσπάθεια, να συλλάβει το 80’s πνεύμα που χρειάζεται. Ακούγοντας το Back To The Start προσεκτικότερα, συνειδητοποίησα ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα. Το album δεν έχει ανάγκη από κάποιο πιασάρικο κομμάτι που ίσως να χρησιμοποιούνταν για να ακουστούν σε περισσότερο κόσμο, όπως κάνουν πολλές νέες μπάντες. Όλα τα κομμάτια τους (μέχρι και οι “κράχτες”) έχουν την απαραίτητη δύναμη για να σε ξεσηκώσουν. Σημειώστε και το What More Do You Want From Me, που δείχνει να έχει βγει από τελείως διαφορετική εποχή, με όλες τις αγαπημένες μελωδίες των 80’s. Ίσως η καλύτερη στιγμή της ερμηνείας του Keith Murrell. Το να κάνεις comeback με έναν απλά καλό δίσκο γίνεται αρκετά συχνά. Το να κάνεις comeback με στυλ είναι σπάνιο. Και το Back To The Start είναι δίσκος που διαθέτει στυλ και ωριμότητα, αν μη τι άλλο. Όσοι ψάχνετε καλές και ποιοτικές AOR-ίλες εδώ είστε.
7,5/10
Χάρης Μπελαδάκης
