AlbumsΚριτικές

Alta Reign – Mother’s Day (Rat Pak)

Ανάμεσα σε μια περίοδο αναμονής για το εάν ή όχι θα επαναδραστηριοποιηθούν τελικά οι Savatage αλλά και στα χριστουγεννιάτικα κάλαντα των TransSiberian Orchestra (τι, όχι; ) o drummer Jeff Plate με τη βοήθεια της Jane Mangini, επίσης συνεργάτη του στους TSO, βρήκε την ευκαιρία να δώσει ζωή σε μια ιδέα την οποία δούλευε στο μυαλό του εδώ και τριάντα χρόνια. Και εγένετο Alta Reign οι οποίοι κυκλοφορούν φέτος το ντεμπούτο τους Mothers Day.

Ο Plate εδώ παρουσιάζει ένα λίγο πιο διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που τον έχουμε συνηθίσει. Το Mothers Day εάν ληφθεί υπόψη το μουσικό υπόβαθρο του drummer, διατηρεί μεν τις prog στιγμές του παρελθόντος του αλλά ταυτόχρονα τις περιορίζει για να δώσει περισσότερη έμφαση στις μελωδίες. Πρόκειται για έναν αρκετά ευθύ, μελωδικό δίσκο στον οποίο κυριαρχούν τα πομπώδη πλήκτρα αλλά και τα φωνητικά Shadow Gallery νοοτροπίας των Tommy Cook και Collin Holloway, με το heavy στοιχείο να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Οι τελευταίοι ειδικά μπορώ να πω πως κάνουν εξαιρετική δουλειά. Μέσω και της βοήθειας της πολύ στοχευμένης μίξης των φωνητικών, καταφέρνουν να περάσουν ένα εντελώς 90s συναίσθημα. Πραγματικά εάν δεν γνώριζα ότι ο δίσκος κυκλοφόρησε φέτος, θα έλεγα πως πρόκειται για κάποια χαμένη prog δουλειά 25 χρόνων πριν.

Οι Alta Reign ακροβατούν κάπου μεταξύ των Royal Hunt χωρίς τις νεοκλασικές ανησυχίες των τελευταίων και των Threshold μέχρι Extinct Instinct. Με σιγουριά, εάν όλο το άλμπουμ κυμαινόταν στα αρκετά υψηλά επίπεδα των τριών-τεσσάρων πρώτων τραγουδιών, θα μιλούσαμε για νοσταλγική 90s έκπληξη. Τα Shine, Witness, Thin Red Line και Never Say Never παντρεύουν τόσο δεξιοτεχνικά το μελωδικό prog με το AOR που είναι σχεδόν αδύνατο να μη προκαλέσουν ενθουσιασμό στους οπαδούς μιας σχεδόν ξεχασμένης πλέον σκηνής. Η συνέχεια ωστόσο είναι μάλλον απογοητευτική. Διότι ενώ η συνέπεια που διέπει όλο το άλμπουμ είναι παραπάνω από εμφανής, τα υπόλοιπα κομμάτια με εξαίρεση την όμορφη μπαλάντα Always, αποτυγχάνουν να διατηρήσουν ψηλά τον πήχη που η ίδια η μπάντα έχει θέσει στη αρχή.

Δε ξέρω κατά πόσο οι συμμετοχές των Joel Hoekstra και Chris Caffery μπορούν να αποτελέσουν παραπάνω κράχτες για ένα άλμπουμ το οποίο ενώ ξεκινάει τόσο ελπιδοφόρα, χάνεται τόσο άδοξα στη πορεία. Η διαφορά στην ποιότητα μεταξύ των πρώτων κομματιών με μετριότητες όπως τα Come Out And Play και Lets Go!”  είναι παραπάνω από εξόφθαλμη, με επακόλουθο το Mothers Day να αποτελεί ένα εντελώς άνισο άλμπουμ. Και όμως με τόσο ταλέντο ανάμεσα στα μέλη που απαρτίζουν τους Alta Reign θα μπορούσε να είχε πάει πολύ καλύτερα. Κρίμα.

5,5/10
Βασίλης Μπατίλας
[email protected]

Tatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X