Υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις. Δουλειές που για κανένα λόγο δεν μπορείς να τις χαρακτηρίσεις κακές αλλά παράλληλα δεν έχουν και κανέναν λόγο ύπαρξης μέσα σε ένα περιοδικό σαν το δικό μας. Πως παρουσιάζεις όμως τέτοιες δουλειές; Παίζει η βαθμολογία ρόλο σε τέτοιες περιπτώσεις;
Ο Brian Island μας έρχεται από τον Καναδά. Είναι μπασίστας και τραγουδιστής. Ήταν μέλος των Prototype, μιας synthpop/AOR μπάντας, που γνώρισε μια σχετική επιτυχία στην χώρα του πίσω στην δεκαετία του ‘80. Ξεκίνησε σαν folk καλλιτέχνης και ήταν μέλος αρκετών σχημάτων. Το 1989 πήρε την απόφαση και κυκλοφόρησε μόνος του αυτόν εδώ τον προσωπικό δίσκο. Τώρα έρχεται η AOR Heaven και δίνει την πρώτη επίσημη κυκλοφορία μέσω δισκογραφικής σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, μόλις 500, με ένα επιπλέον τραγούδι και κάποιες επιπλέον πληροφορίες για τα της κυκλοφορίας.
Ο προσωπικός δίσκος λοιπόν του Brian Island μάλλον δεν διαφέρει και πολύ από αυτά που έπαιζε με τους Prototype, κρατάω μια επιφύλαξη μιας και δεν τους έχω ακούσει. Synthpop που ίσως οριακά και με την πολύ διευρυμένη έννοια του όρου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί AOR. Σε καμία περίπτωση δεν θα του έδινα τον τίτλο rock. Βασισμένο στα synths, στο μπάσο και στην φωνή του Brian Island ίσως να φέρει στον νου κλασσικές Hollywood-ιανές παραγωγές εκείνης της δεκαετίας που ήταν βασισμένες σε αυτό το στυλ και μπορεί και μια δόση νοσταλγίας για τους ακροατές του.
Αλήθεια όμως, ποιος από τους αναγνώστες του περιοδικού μας μπορεί να ενδιαφέρεται για μια τέτοια δουλειά; Προσωπικά πιστεύω ότι ίσως ο ένας στους 100 και αυτός πιο πολύ από περιέργεια. Ο βαθμός που ακολουθεί έχει να κάνει με την σχετικότητα της δουλειάς με το περιοδικό μας και όχι με την ποιότητα του υλικού. Προσωπικά σαν δίσκος απέσπασε το χαμόγελο μου και όχι με την κακή έννοια. Επειδή όμως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, δεν μπορώ να το προτείνω σε κάποιον από εσάς.
5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
