Πραγματικά στο τέλος της ακρόασης του δίσκου αυτών εδώ των Γάλλων progressive metallers από την Grenoble των Άλπεων, μονάχα θετικά συναισθήματα είχα. Το δεύτερο φετινό τους δισκογραφικό πόνημα ονόματι “Part II: The Final Struggle” έρχεται τρία χρόνια μετά το ντεμπούτο τους “Part I: Prophecy” να τους συστήσει στο όποιο κοινό θα έχει την τύχη να έρθει σε επαφή με την μουσική τους. Άλλωστε και για τον γράφων ήταν η πρώτη φορά που τους συνέβη.
Στο δια ταύτα τώρα. Μπορεί να έθεσα την ταμπέλα του progressive metal ως την κυρίαρχη πάνω στην μουσική τους αλλά εάν θα έπρεπε να αναφέρω μπάντες από τις οποίες είναι επηρεασμένες, θα έλεγα Symphony X, Threshold ενώ σε στιγμές μου έφεραν στο μυαλό τους φίλτατους Κύπριους Arrayan Path αλλά και τους Orphaned Land, με τους δεύτερους κυρίως λόγω των ανατολίτικων θεμάτων που διακατέχουν το όλο project.
Βέβαια στο όλο μουσικό κομμάτι υπάρχει και ένας αέρας Iron Maiden της “Seventh Son Of A Seventh Son” περιόδου. Διαθέτουν πολύ καλές συνθέσεις στο σύνολό τους με αποκορύφωμα τις “Hope”, “Eyes Of The Sun” και “Pharaoh’s Army”. Επίσης, ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να αποδοθεί στον τραγουδιστή της μπάντας για την πολύ καλή του ερμηνεία καθώς επίσης και στο πολύ καλό εξώφυλλο. Οι φίλοι των παραπάνω σχημάτων καλά θα κάνουν να τους ρίξουν μια ματιά.
7,5/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
Είναι Γάλλοι, σχετικά νέοι στη δισκογραφία και φιλόδοξοι. Μιλάμε για τους Amon Sethis από την Grenoble, οι οποίοι, ξαναχτυπούν με το concept άλμπουμ “Part II : The Final Struggle”, συνέχεια της ιστορίας που ξεκίνησαν να αφηγούνται πριν από τρία χρόνια στο ντεμπούτο τους, “Part 1: The Prophecy”, ιστορία που αφορά την μυστηριώδη έβδομη αιγυπτιακή δυναστεία που βασίλευσε στα χρόνια της παρακμής του Παλαιού Βασιλείου και προετοίμασε σταδιακά τον ερχομό του Μέσου Βασιλείου, πριν περίπου 4000 χρόνια.
Η μπάντα, πέρα της αγγλικής γλώσσας, κάνει χρήση αραβικών, βερβέρικων και εβραϊκών διαλέκτων για να δώσει έναν ακόμα πιο έντονο μεσανατολικό χαρακτήρα στον δίσκο. Μουσικά, διακρίνω αρκετά στοιχεία από Dream Theater, τόσο στους ήχους των πλήκτρων όσο και στη μισή φωνή (η άλλη μισή είναι κοντά στα νερά του Roy Khan, χωρίς όμως να φτάνει το μεγαλείο του). Θυμίζουν πολύ την τελευταία δουλειά των Orphaned Land, λόγω του πλήθους ανατολίτικων μελωδιών πάνω στις οποίες είναι βασισμένος σχεδόν όλος ο δίσκος.
Όλα τα παραπάνω εντάσσονται σε ένα power/prog πλαίσιο αμερικάνικου τύπου, κάτι μεταξύ Queensrÿche και Crimson Glory. Ξέρω πως η παραπάνω περιγραφή προετοιμάζει τον ακροατή για έναν μεγαλειώδη και αριστουργηματικό δίσκο. Η αλήθεια όμως είναι πως παρά την καλή δουλειά που έχει γίνει και τα όμορφα στοιχεία που διανθίζονται από ένα ενδιαφέρον στιχουργικό concept, πρόκειται για μια δουλειά που προσωπικά δεν με εντυπωσίασε τόσο ώστε να την τοποθετώ πολύ πάνω από τον μέσο όρο.
Μου αρέσει πολύ το “Ateravis The Commander” με τα Candlemass riffs του, πολύ καλό επίσης είναι και το “Aissem Tenemra” με το αρχικό Mercyful Fate εισαγωγικό του. Έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στο ηχητικό αποτέλεσμα αλλά δεν έχει αυτό το μαγικό στοιχείο που θα σε καθηλώσει όπως τα κορυφαία άλμπουμ της κατηγορίας του. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν παύει να αποτελεί μια αρκετά καλή και ευχάριστη επιλογή.
6/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
