Οι Siamese είναι μια δανέζικη rock/metal μπάντα για την οποία δεν βρήκα και πολλές πληροφορίες, εκτός του ότι αυτό είναι το πέμπτο album της. Ο χαρακτηρισμός rock/metal μου φαίνεται κάτι πολύ γενικό και ελπίζω να μην ακούσω κάτι τελείως χλιαρό που θα έπαιζε ο το ελληνικό ραδιόφωνο.
Ξεκινάμε λοιπόν με το “Heights Above”. Από το ανθεμικό στυλ, τα έντονα ηλεκτρονικά στοιχεία και τις χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες, είναι σαν να ακούω Solence. Το autotune επίσης είναι αρκετά έντονο ακόμα και στα βρώμικα φωνητικά, κάτι που με χαλάει αρκετά. Το pre-chorus είναι τελείως Daft Punk και για αυτό μου φαίνεται άκυρο από το υπόλοιπο κομμάτι.
Συνεχίζουμε με το “Home”. Εδώ η δομή μου φαίνεται ότι δένει καλύτερα. Είναι σαν να υπάρχει μια μεγαλύτερη συνοχή συγκριτικά με το “Heights Above”. Προχωράμε στο “Holy”. Για άλλη μια φορά, κοφτό riff με έντονα ηλεκτρονικά σημεία και μετά ένα πιο γρήγορο ρυθμό. Μήπως αυτό γίνεται τρίτη συνεχόμενη φορά; Δυστυχώς ναι. Ναι, ο ρυθμός του ρεφραίν είναι κολλητικός αλλά και πάλι μοιάζει αρκετά με τα δύο προηγούμενα.
Το “Honest” είναι η αλλαγή που θέλαμε (αναγκαστικά, καθώς είναι μπαλάντα). Το πιάνο είναι πολύ όμορφο και η ενορχήστρωση ταιριάζει τέλεια. Σίγουρα ό,τι πιο ιδιαίτερο έχουμε ακούσει μέχρι τώρα. Και μετά από αυτό, κατηφόρα με κάποιες εξαιρέσεις. Για την ακρίβεια, όχι κατηφόρα. Απλά ευθεία γραμμή. Σαν καρδιογράφημα που ο ασθενής μας χαιρέτησε. Τα μόνα που ξεχώρισαν για εμένα ήταν τα “Can’t Force The Love”, “Numb” και “Rather Be Lonely”.
Το album έγινε πολύ γρήγορα κουραστικό, λόγω των επαναλαμβανόμενων ρυθμών και δομών. Παρότι είμαι λάτρης του συνδυασμού metal με ηλεκτρονικών στοιχείων κάθε μορφής, οι Siamese για εμένα κάπου το έχασαν. Ίσως φταίει η πολύ επανάληψη ή η έλλειψη πρωτοτυπίας. Το “Home” δεν είναι ένα κακό album, απλά είναι ουδέτερο. Ωραία κομμάτια για να ακούς που και που αν σου αρέσει ο πιο μοντέρνος ήχος αλλά όχι σερί.
5/10
Θανάσης Γκότοβος
[email protected]
