Η σχέση μου με τους Heimdall κρατά όσα τα χρόνια του περιοδικού, σχεδόν δεκαεννέα. Τους πρωτογνώρισα όταν κυκλοφόρησαν το τέταρτο δίσκο τους, το έπος “Hard As Iron” (2004) ενώ το αμέσως επόμενο τους έκανε να κυκλοφορήσει μόλις… εννέα χρόνια. Ο λόγος για το “Aeneid”, το οποίο βρέθηκε στα ράφια των δισκοπωλείων στις 26 Φεβρουαρίου του 2013. Ξαφνικά πάλι σιγή.
Δέκα χρόνια μετά, ερχόμαστε στο σήμερα όπου πλέον η σύνθεση της μπάντας μειώθηκε κατά ένα άτομο, αφού ο τρίτος κιθαρίστας του σχήματος, Umberto Parisi (Magnolia, ex-Delirio), αποτελεί παρελθόν ενώ ο Daniele Pastore(ex-Circle of Witches) στο μπάσο αντικαταστάθηκε από τον Franco Amoroso μέσα στο τρέχων έτος.
Έχοντας κάποιος ακούσει την δισκογραφία τους, θα μπορέσει να πει ότι το “Hephaestus”, έχει κάνει το βήμα μπρος από τον προκάτοχο του. Εμένα προσωπικά μου αρέσουν ιδιαίτερα κομμάτια όπως το “King”, το οποίο ακούγεται ναι μεν σαν οι Heimdall του σήμερα, με κάποιες λοξές ματιές προς το “The Almighty” (2002) σε κάποιες μελωδίες, κάτι που συμβαίνει και στην μελωδική γραμμή του “The Runes”. Χωρίς να θέλω επ’ ουδενί να στεναχωρήσω τον Gandolfο Ferro που έχει κάνει φα-ντα-στι-κή δουλειά στο δίσκο, αν κλείσω τα μάτια μου και το φανταστώ με τον προκάτοχο του, τον Giacomo Mercaldo, παθαίνω σοκ και μόνο στην ιδέα.
Ως κομμάτι ωστόσο, αυτό που με παραξένεψε ήταν το “Till The End Of Time” (σ.σ.: μην πάει το μυαλό σας στο ομότιτλο κομμάτι των Firewind, καμία σχέση). Νομίζω ότι κάποια «κόμπλα» έχει γίνει στην μίξη και τα πλήκτρα υπερέχουν πολύ περισσότερο από τα άλλα όργανα, αλλά αυτό στην τελική μπορεί να είναι και ιδέα μου.
Γενικότερα μπορεί κανείς να αντιληφθεί ότι σε αυτόν τον δίσκο έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά στις ενορχηστρώσεις, πράγμα που δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο. Επίσης, πρέπει να πω πως για ακόμα μια φορά το δίδυμο των Fabio Calluori & Carmelo Claps είναι ένα από τα πιο δυνατά που υπάρχουν στον χώρο του power metal στην γείτονα χώρα, με τον πρώτο να είναι riff master και ο δεύτερος ένας απόλυτα μη αναγνωρισμένος shredder ολκής!
Εάν παρακολουθείτε την μπάντα, να είστε σίγουροι πως το “Hephaestus” δεν πρόκειται να σας απογοητεύσει. Θα έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Όσοι δεν τους γνωρίζετε, ενδείκνυταιγια να τους μάθετε, έστω και αν αυτό είναι το έκτο τους άλμπουμ.
8,5/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
