Ντεμπούτο για τους Black & Damned από την Γερμανία και πραγματικά προσπάθησα πάρα πολύ να καταπιώ το υλικό τους αλλά μάταια. Διαβάστε τους λόγους παρακάτω. Οι Black & Damned λοιπόν περιστρέφονται γύρω από τον κιθαρίστα Michael Vetter και τον τραγουδιστή Roland “Bobbes” Seidel. Απ’ όσο μπορώ να καταλάβω από το Δελτίο Τύπου, τα υπόλοιπα μέλη είναι session και είναι οι Axel Winker (τύμπανα), Axel Mackenrott (πλήκτρα), Ali Gozubuyuk (μπάσο) και Aki Reissmann (ρυθμική κιθάρα).
Ως εδώ καλά, στην τελική δεν βρίσκω τίποτα κακό με τα πληρωμένα όπλα. Το πρόβλημα εδώ το εντοπίζω στις συνθέσεις. Οι Black & Damned προσπαθούν να παίξουν λίγο απ’ όλα και αυτό χαλάει την όποια ομοιομορφία μπορεί να έχει το υλικό. Γιατί καλή η ποικιλία αλλά ως ένα βαθμό. Και εδώ το πρόβλημα είναι ότι στο τέλος δεν σου μένει τίποτα μετά από τόσες ακροάσεις.
Αυτό το κράμα από power με heavy δυστυχώς το έχουν επιχειρήσει πολλά συγκροτήματα στο παρελθόν και αρκετά από αυτά το έχουν πετύχει πολύ καλύτερα. Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν καλές στιγμές όπως για παράδειγμα το εναρκτήριο “Salvation” ή το “The Wardress”. Στα αυτιά μου ηχούν σε ένας παράξενος συνδυασμός από σχήματα όπως οι Masterplan αλλά και με κάποιες δώσεις από hard rock μέσα. Επίσης τολμώ να πω ότι η φωνή του Seidel με άφησε παγερά αδιάφορο, το γεγονός ότι δοκιμάζει και κάποιους πειραματισμούς με πιο ακραία φωνητικά (σε λίγα ευτυχώς σημεία) δεν βοηθάει καθόλου μα καθόλου.
Καταλαβαίνω ότι εδώ μιλάμε για ένα ντεμπούτο αλλά μάλλον βιαστήκανε με αποτέλεσμα ο ήχος να μην έχει σχεδόν τίποτα το προσωπικό. Να θυμίζει αρκετά συγκροτήματα αλλά χωρίς να προσφέρει κάτι καινούργιο. Βλέπουμε στο μέλλον τι γίνεται…
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
