Το τρίο από την Ολλανδία με το «χαρούμενο» όνομα, An Autumn For Crippled Children, επιστρέφουν και πάλι, πιστοί στο ραντεβού τους που τους θέλει να βγάζουν μια κυκλοφορία το χρόνο, από το 2010 που ιδρύθηκαν. Για εκείνους που δεν γνωρίζουν, να αναφέρω ότι το ολλανδικό συγκρότημα αποτελείται από τους TXT, CXC και ΜΧΜ και ενώ ξεκίνησαν ως black metal μπάντα, σιγά σιγά το γύρισαν σε shoegaze με κάποια black metal και post-rock στοιχειά. Τώρα, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του “All Fell Silent, Everything Went Quiet”, οι Ολλανδοί μας παρουσιάζουν τον ένατο ολοκληρωμένο δίσκο τους, με τίτλο “As The Morning Dawns We Close Our Eyes”.
Ακούγοντας το καινούργιο άλμπουμ νιώθει κανείς πως οι An Autumn For Crippled Children έχουν απογυμνώσει ακόμα παραπάνω τη μουσική τους από τα black metal στοιχεία, που έβρισκες στα προηγούμενα άλμπουμ. Και εκτός από το black δεν βρήκα, όσο έντονα θα ήθελα, εκείνες τις υπέροχες μελωδίες post-rock που ταιριάζουν πολύ ωραία με τα απεγνωσμένα και φωναχτά black φωνητικά που χρησιμοποιεί ο MXM σε όλους τους δίσκους τους Το post-rock υπάρχει, απλά έχει κατέβει αρκετά σε ένταση και καμιά φορά χάνεται πίσω από την υπόλοιπη μουσική.
Η μουσική στο “As The Morning Dawns We Close Our Eyes” είναι εντελώς καθαρή, η ατμόσφαιρα έχει χάσει κάθε είδους σκοτεινιάς, ενώ και η παραμόρφωση στις κιθάρες, αν υπάρχει, είναι ανεπαίσθητη. Υπάρχει μεγάλη έμφαση στη δημιουργία μελωδιών, που πολλές από αυτές είναι πραγματικά ωραίες, ενώ υπάρχει και εκτεταμένη χρήση πλήκτρων, που θα έλεγα πως κρατάνε πρωταγωνιστικό ρόλο καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου. Με το black να είναι ανύπαρκτο και με το post-rock να υπάρχει πιο αραιά και σε αρκετά πιο ήπιους τόνους, θα έλεγα πως η μουσική είναι ας πούμε ένα είδος μεταλλικού shoegaze και μεταλλικής dream-pop (αν θα μπορούσε να υπάρξει ένα τέτοιο είδος), με κάποια στοιχεία πιο κλασικού metal και πιο κλασικού rock εδώ κι εκεί.
Και μέχρι εδώ όλα καλά. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό να σταθεί και να είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία ενός ωραίου δίσκου. Το πρόβλημα είναι πως το μεγαλύτερο μέρος των μελωδιών δεν έχει πολύ ενδιαφέρον και απλά έρχονται και περνάνε χωρίς να καταφέρνουν να κρατήσουν την προσοχή του ακροατή. Θα ακούσουμε, βέβαια, όμορφες λυρικές μελωδίες σε κάποια σημεία αλλά η γενικότερη έλλειψη έντασης στη μουσική, που θα μπορούσε ίσως να υπάρχει με περισσότερη παραμόρφωση ή με πιο βαριά τύμπανα ή με τη χρήση περισσότερων black ή post-rock στοιχείων, κάνει τη μουσική γενικά αρκετά λιγότερο ενδιαφέρουσα. Και πολλές φορές η τόσο καθαρή μουσική και η έλλειψη έντασης στη μουσική, με έκαναν και αναρωτιόμουν αν τα τσιριχτά και φωναχτά black φωνητικά ταιριάζουν πραγματικά.
Έχοντας ακούσει αρκετές φορές το “As The Morning Dawns We Close Our Eyes”, μου δημιουργείται η εντύπωση πως ο δίσκος ήρθε και έφυγε χωρίς να αγγίξει. Καταλαβαίνεις ότι σίγουρα θα μπορούσε και θα έπρεπε να γίνει κάτι για να ανέβει πολλά επίπεδα το άλμπουμ αλλά δυστυχώς οι Ολλανδοί δεν άρπαξαν την ευκαιρία και απλά μας παρουσιάζουν κάτι το χλιαρό. Ίσως στον επόμενο δίσκο τους να διορθώσουν τα κακώς κείμενα και να δημιουργήσουν ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.
5,5/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
