Ο Jeff Waters και η παρέα του ξαναχτυπούν. Η 13η δουλειά των Καναδών τιτλοφορείται με το όνομα της μπάντας. Από το πρώτο κιόλας κομμάτι η μπάντα φαίνεται ότι έχει θέσει πολύ υψηλές βάσεις. Το “The Trend” κόβει την ανάσα με την συνεχώς εναλλασσόμενη μελωδία,solos από την αρχή μέχρι και το τέλος του κομματιού και γρήγορο ρυθμό. Τα φωνητικά είναι πιο βαριά από το “Metal” και γενικά όλο το album διακατέχεται από επιθετικό ύφος. Για Jeff Waters και Dave Padden δεν έχω να πω τίποτα περαιτέρω του ότι έκαναν εξαιρετική δουλειά. Σε όλο το “Annihilator” οι κιθάρες είναι γρήγορες, υπάρχουν πολλά και γρήγορα riffs και φωνητικά που αγγίζουν τα όρια του brutal.Πέρα από κάποια αργόσυρτα riffs στο “Payback” και στην εισαγωγή του “25 Seconds”,το tempo είναι απίστευταγρήγορο χωρίς να αποβαίνει μονότονο. Μεγάλο bonus δίνω στα πραγματικά πάρα πολλά solos και στις εναλλαγές στην μελωδία- όπου εδώ, βέβαια, βοηθάνε και τα γυρίσματα στα drums.Βέβαια όλα αυτά δεν είναι πρωτόγνωρα ούτε προκαλούν έκπληξη, δεδομένου ότι μιλάμε για Jeff Waters.Το παρόν album κάθε άλλο παρά μονοδιάστατο θα θεωρηθεί, αφού από την αρχή μέχρι το τέλος καθηλώνει τον ακροατή. Σαφώς ανώτερο από την τελευταία δουλειά τους 3 χρόνια πριν, το “Annihilator” είναι μια άψογη κυκλοφορία που θα αποσπάσει, πιστεύω, μόνο καλές γνώμες. Ή, όπως λέει και ο ίδιος ο Jeff,”true to the core”.
9/10
Μαρία Θεοδωράκη
