Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός του post είδους. Δεν είναι ότι δεν έχω ακούσει κάποιες κυκλοφορίες, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να εκφέρω με την ίδια ευκολία άποψη, όπως κάνω για το power metal ή το melodic death metal, που είναι και τα αγαπημένα μου είδη. Πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι όποια post κυκλοφορία και αν έχω ακούσει, μάλλον θα είναι ή τους ύψους ή του βάθους. Αυτό γιατί νομίζω ότι το είδος είναι από μόνο του δύσκολο και μπορεί πολύ εύκολα να καταντήσει κουραστικό.
Οι Antarktis μας έρχονται από τη Σουηδία και αποτελούνται από μέλη των In Mourning, Ikhon και των Necrosavant και είναι ένα καινούργιο project. Τρία χρόνια μετά το ντεμπούτο τους EP, “Catholic Black”, έρχονται πλέον να βγάλουν τη μαυρίλα τους σε ένα full length δίσκο με τίτλο “Ildlaante”. Του ύψους ή τους βάθους σε αυτή την περίπτωση;
Κάτι παραπάνω από του ύψους, αφού το “Ildlaante” βάζει υποψηφιότητα για μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2017. Δεν είναι εύκολο να περιγράψει κάποιος την ποιότητα με την οποία οι Antarktis προσεγγίζουν τις συνθέσεις τους, ούτε τα συναισθήματα που σου βγάζει η ακρόαση του δίσκου. Η αλήθεια είναι ότι ακούγοντας το “Ildlaante” τις πρώτες φορές, δεν μπορώ να πω ότι μου ‘γέμιζε’ το αυτί, αλλά… αυτό το αλλά, που σε τραβάει να ακούσει και πάλι το δίσκο και ξέρεις ότι έχεις χτυπήσει χρυσό.
Με έξι τραγούδι και μια συνολική διάρκεια που φτάνει τα 50 λεπτά, καταλαβαίνετε ότι έχουμε μια μέση διάρκεια τραγουδιών γύρω στα 8 λεπτά. Μεγάλες ατμοσφαιρικές και μελωδικές συνθέσεις, με βάση το post αλλά με φανερές εκφάνσεις προς το sludge και το μελωδικό, ατμοσφαιρικό black metal, δίνουν ένα εκρηκτικό μείγμα μουσικής πανδαισίας. Τι και αν οι sludge παραγωγές δεν είναι οι αγαπημένες μου, τι και αν το post γενικά δεν είναι ένα από τα αγαπημένα μου είδη, τι και αν οι μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις με κουράζουν, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα μαύρο μουσικό ακρόαμα που μόνο ασυγκίνητο δεν μπορεί να αφήσει τον ακροατή.
Η αλήθεια είναι ότι το “Ildlaante” είναι το απόλυτο soundtrack για τις μαύρες και χειμωνιάτικες στιγμές, γιατί η μουσική αυτές τις εικόνες σου δίνει. Πως να κάτσεις να αναλύσεις τα τραγούδια και για το τι σου κάνει εντύπωση; Να μιλήσεις για το σχεδόν death riff του “Svalbard”; Για την μίζερη ομορφιά του “Notes From The Underground”; Για την μοντέρνα instrumental εξυπνάδα της σουίτας “Cape Meteor” που χωρίζεται σε δύο μέρη;
Δεν μπορείς με μεγάλη ευκολία να μεταφέρεις όλα τα συναισθήματα που δίνει το “Ildlaante”… Είναι από τις περιπτώσεις που καλύτερα να ακούς παρά να διαβάζεις για μια κυκλοφορία. Το ντεμπούτο των Antarktis μπορεί άνετα να ακουστεί από τους οπαδούς του post, του black metal αλλά και μάλλον από όλους τους οπαδούς του heavy metal. Το κλειδί στο “Ildlaante” τελικά είναι η μελωδία. Εκεί που μέσα στη μαυρίλα έχεις πέσει σε μια καταθλιπτική διάθεση, έρχονται οι Antarktis και σου πετάνε μια μελωδία, αφήνοντάς σε άφωνο.
Το πολλά λόγια είναι φτώχια. Ακούστε το ντεμπούτο των Antarktis, “Ildlaante” και αφεθείτε στη απόκοσμη ομορφιά του. Ελπίζω μόνο η συνέχεια του projectαυτού να είναι στα ίδια επίπεδα.
9/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
